استتار خودآرایی. استتار خودآرایی ( به انگلیسی: Self - decoration camouflage ) ، روشی از استتار است که در آن جانوران یا سربازان موادی را که گاه زنده هستند، از محیط انتخاب می کنند و برای پنهان کردن به خود می چسبانند.
این روش در سال 1889 توسط ویلیام بیتسون ، که خرچنگ های آراسته Stenorhynchus را مشاهده کرد، توصیف شد. در سال 1890 توسط ادوارد باگنال پولتون به عنوان " حمایت برون پیکر" طبقه بندی شد و در سال 1940 توسط هیو بامفورد کات به عنوان "رنگ بندی پنهان کنندۀ برون پیکر" یا " شباهت برون پیکر" طبقه بندی شد، که آن را با روشی که بومیان استرالیایی به پرندگان آبزی نگاه می کردند و صورت خود را با برگ برگ سوسن آبی می پوشانند، مقایسه کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روش در سال 1889 توسط ویلیام بیتسون ، که خرچنگ های آراسته Stenorhynchus را مشاهده کرد، توصیف شد. در سال 1890 توسط ادوارد باگنال پولتون به عنوان " حمایت برون پیکر" طبقه بندی شد و در سال 1940 توسط هیو بامفورد کات به عنوان "رنگ بندی پنهان کنندۀ برون پیکر" یا " شباهت برون پیکر" طبقه بندی شد، که آن را با روشی که بومیان استرالیایی به پرندگان آبزی نگاه می کردند و صورت خود را با برگ برگ سوسن آبی می پوشانند، مقایسه کرد.
wiki: استتار خودآرایی