استان کاگرا

استان کاگرا در حاشیه شمال غربی کشور تانزانیا قرار گرفته است.
شهر بوکوبا مرکز این استان می باشد، این شهر که به سرعت در حال توسعه می باشد در ساحل دریاچه ویکتوریا قرار گرفته است و همچنین دومین بندر بزرگ تانزانیا در این دریاچه می باشد.
این استان با کشورهای اوگاندا، رواندا، بوروندی و کنیا همسایه می باشد.
راه های دسترسی به این استان شامل راه هوایی از استان موانزا و راه زمینی از طریق کشورهای اوگاندا و رواندا با عبور از مسیر استان موانزا می باشد .
استان کاگرا سابقاً تحت عنوان استان دریاچه غربی شناخته می شد. این استان بعد از جنگ اوگاندا و تانزانیا که عیدی امین در سال ۱۹۷۸ برای ضمیمه کردن استان کاگرا به کشورش برپا کرده بود به استان کاگرا تغییر نام داد. نام این استان برگرفته از نام رودخانه کاگرا می باشد که از کشور رواندا جریان می یابد.
بر طبق نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۲۰۰۳ که توسط دولت تانزانیا انجام شد جمعیت این استان چیزی بالغ بر ۲٬۰۰۳٬۸۸۸ نفر و با نرخ رشد سالانه ۳٫۱  % اعلام گردید.
تقسیمات اداری و شهری در استان کاگرا شامل هشت شهرستان می شود. شهرستانهای:
• شهرستان بیهارامولو
• شهرستان بوکوبای روستایی
• شهرستان بوکوبای شهری
• شهرستان چاتو
• شهرستان کاراگوه
• شهرستان میسنی
• شهرستان مولمبا
• شهرستان انگارا
و اخیراً هم شهرستانهای بوکوبای روستایی و بوکوبای شهری با یکدیگر ادغام شده اند و شهرستان بوکوبا را تشکیل داده اند.
تا پیش از سال ۲۰۰۰ میلادی استان کاگرا شامل شش شهرستان می شد شهرستان بوکوبای روستایی و شهرستان بوکوبای شهری و شهرستان مولمبا و شهرستان کاراگوه و شهرستان انگارا و شهرستان بیهارامولو که بعد از آن شهرستان بوکوبای روستایی به دو شهرستان جدید تقسیم شد بنامهای بوکوبای روستایی و میسنی. همچنین شهرستان بیهارامولو نیز به دو شهرستان دیگر تقسیم شد به نامهای بیهارامولو و چاتو.
برای یک دوره در حدود پنج قرن استان کاگرا به نه ناحیه پادشاهی متفاوت تقسیم شده بود که این نواحی به لحاظ اجتماعی دارای یک جامعه به شدت طبقاتی و سلسله مراتبی بودند و در این دوران بود که قهوه به عنوان یک محصول قابل فروش و موز به عنوان یک غذای اصلی به مردم این منطقه معرفی شدند.
همچنین زنان آن دوره از دیدگاه مردان جامعه به عنوان برده هایی محسوب می شدند که دارای حقوق اجتماعی پایین تری نسبت به مردان بودند.