استان توکومان ، یکی از استان های ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال غرب کشور می باشد که با استان های سالتا، کاتامارکا و سانتیاگو دل استرو مرز مشترک دارد. توکومان پرجمعیت ترین استان آرژانتین است.
• مرکز: سان میگل ده توکومان
• مساحت: ۲۲٬۵۲۴ کیلومترمربع
• جمعیت: ۱٬۳۳۸٬۵۲۳ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: خوزه آلپروویچ
پیش از ورود استعمارگران اسپانیایی به آمریکای جنوبی، استانی که اکنون توکومان نام دارد زیستگاه بومیان ( دیاگیتاس و کالچاکیس ) بود. این بومیان به زراعت اشتغال داشتند. در سال ۱۵۳۳ دیه گو ده آلماگرو وارد شمال غرب آرژانتین از جمله توکومان شد. در سال ۱۵۶۵ دیه گو ده ویارول شهر سان میگل ده توکومان را بنا کرد. پس ازآن استان توکومان با فرمانداری فرانسیسکو ده آگیره به وجود آمد. در سال ۱۶۸۵ سان میگل سالاس، شهر سان میگل را به سبب حملات مکرر بومیان مالونس، ۶۵ کیلومتری مکان سابق بازسازی کرد.
استعمارگران اسپانیایی که تلاش می کردند بومیان شکست خورده را به سمت بوئنوس آیرس روانه کنند با مقاومت قبیله کوئیلمس روبرو شدند. این قبیله بعدها به سوی شهر کوئیلمس کنونی رهسپار شد. محموله های طلا و نقره که از حاکم نشین های وابسته به امپراتوری اسپانیا به سمت بوئنوس آیرس در حرکت بودند از توکومان می گذشت به همین سبب توکومان اهمیت بسیاری یافت.
ایجاد نایب الملک نشین ریو د لا پلاتا به معنای پایان انتقال محموله از پرو به بوئنوس آیرس بود. از آن پس توکومان شاهد ورود کالاهای بریتانیا از طریق گمرک خانه های تازه تأسیس بوئنوس آیرس بود. در سال ۱۷۸۳ منطقه توکومان تجزیه شد و توکومان ( کنونی ) تحت نظارت منطقه سالتا دل توکومان درآمد.
در سال ۱۸۱۳ خوزه ده سان مارتین به توکومان آمد و مدرسه نظامی را تأسیس کرد. منطقه مذکور نیز یک سال بعد تجزیه شد و به ایالات کنونی تجزیه شد. به تاریخ ۹ ژوئیه ۱۸۱۶ در کنگرهٔ توکومان، ایالات متحده ریو د لاپلاتا استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد اما درگیری های داخلی، اتفاق ایالات و تبدیل آن به جمهوری آرژانتین را به تأخیر انداخت.
در پی شکست آرژانتین در راه استقلال، برنابه آرائوس، فرماندار و از اعضای هیئت حاکمه، در ۲۲ مارس ۱۸۲۰ تشکیل " جمهوری فدرال توکومان " را اعلام کرد اما با عقب نشینی ایالات کاتامارکا و سانتیاگو دل استرو، یک سال بعد شکست خورد. آغاز سدهٔ ۲۰ همزمان با اعمال محدودیت های گمرکی و ورود خطوط راه آهن بود که اوضاع اقتصادی استان را به ویژه در تولید نیشکر بهبود داد. اما بحران قیمت نیشکر در دهه ۱۹۶۰ موجب شد تا رئیس جمهور وقت، خوان کارلوس اونگانیا، ۱۱ کارخانه شکر را تعطیل اعلام کند که چالشی جدی برای اقتصاد توکومان بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• مرکز: سان میگل ده توکومان
• مساحت: ۲۲٬۵۲۴ کیلومترمربع
• جمعیت: ۱٬۳۳۸٬۵۲۳ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: خوزه آلپروویچ
پیش از ورود استعمارگران اسپانیایی به آمریکای جنوبی، استانی که اکنون توکومان نام دارد زیستگاه بومیان ( دیاگیتاس و کالچاکیس ) بود. این بومیان به زراعت اشتغال داشتند. در سال ۱۵۳۳ دیه گو ده آلماگرو وارد شمال غرب آرژانتین از جمله توکومان شد. در سال ۱۵۶۵ دیه گو ده ویارول شهر سان میگل ده توکومان را بنا کرد. پس ازآن استان توکومان با فرمانداری فرانسیسکو ده آگیره به وجود آمد. در سال ۱۶۸۵ سان میگل سالاس، شهر سان میگل را به سبب حملات مکرر بومیان مالونس، ۶۵ کیلومتری مکان سابق بازسازی کرد.
استعمارگران اسپانیایی که تلاش می کردند بومیان شکست خورده را به سمت بوئنوس آیرس روانه کنند با مقاومت قبیله کوئیلمس روبرو شدند. این قبیله بعدها به سوی شهر کوئیلمس کنونی رهسپار شد. محموله های طلا و نقره که از حاکم نشین های وابسته به امپراتوری اسپانیا به سمت بوئنوس آیرس در حرکت بودند از توکومان می گذشت به همین سبب توکومان اهمیت بسیاری یافت.
ایجاد نایب الملک نشین ریو د لا پلاتا به معنای پایان انتقال محموله از پرو به بوئنوس آیرس بود. از آن پس توکومان شاهد ورود کالاهای بریتانیا از طریق گمرک خانه های تازه تأسیس بوئنوس آیرس بود. در سال ۱۷۸۳ منطقه توکومان تجزیه شد و توکومان ( کنونی ) تحت نظارت منطقه سالتا دل توکومان درآمد.
در سال ۱۸۱۳ خوزه ده سان مارتین به توکومان آمد و مدرسه نظامی را تأسیس کرد. منطقه مذکور نیز یک سال بعد تجزیه شد و به ایالات کنونی تجزیه شد. به تاریخ ۹ ژوئیه ۱۸۱۶ در کنگرهٔ توکومان، ایالات متحده ریو د لاپلاتا استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد اما درگیری های داخلی، اتفاق ایالات و تبدیل آن به جمهوری آرژانتین را به تأخیر انداخت.
در پی شکست آرژانتین در راه استقلال، برنابه آرائوس، فرماندار و از اعضای هیئت حاکمه، در ۲۲ مارس ۱۸۲۰ تشکیل " جمهوری فدرال توکومان " را اعلام کرد اما با عقب نشینی ایالات کاتامارکا و سانتیاگو دل استرو، یک سال بعد شکست خورد. آغاز سدهٔ ۲۰ همزمان با اعمال محدودیت های گمرکی و ورود خطوط راه آهن بود که اوضاع اقتصادی استان را به ویژه در تولید نیشکر بهبود داد. اما بحران قیمت نیشکر در دهه ۱۹۶۰ موجب شد تا رئیس جمهور وقت، خوان کارلوس اونگانیا، ۱۱ کارخانه شکر را تعطیل اعلام کند که چالشی جدی برای اقتصاد توکومان بود.
wiki: استان توکومان