استان بحیره

[ویکی فقه] بُحَیْره ، استانی در شمال غربی مصر، شامل نواحی غرب رودخانه نیل که از شمال به دریای مدیترانه و از جنوب شرقی به تپه هایی در وادی نطرون محدود است .این استان در عرض ۲۵ و ۳۰ شمالی از استان جیزه جدا می شود.
مرکز استانداری بحیره شهر دمنهور است که در قسمت مرکز غرب دلتای نیل بر سر راه آهن اسکندریه - قاهره قرار گرفته است و قدمت آن به زمان فراعنه می رسد. این شهر در آن زمان به تیمنهور یا شهر حورس (به یونانی آپولون ) معروف بود. در دوران فرمانروایی بطالسه در مصر اغلب مردم را به عبادت هرمس مجبور می کردند؛ از این رو، شهر دمنهور را هرموپولیس کوچک نامیدند تا با هرموپولیس بزرگ خلط نشود. قبطیان و اعراب این شهر را به همان نام قدیمش ، دمنهور می نامیدند.
وجه تسمیه
در وجه تسمیه این استان آورده اند که تاکستان های متعلق به همسر مقوقس پادشاه مصر در منطقه بحیره بود و وی همه ساله از مردم این دیار به جای خراج ، شراب می گرفت و وقتی که شراب فزونی یافت ، از آنان دینار خواست . چون مردم دیناری برای پرداختن نداشتند، منطقه آنان را به آب بست ، چندان که به دریاچه ای بدل گشت و از همان زمان این دیار بحیره (دریاچه ) نامیده شد، تا آنکه در عهد عباسیان سدی در آن جا احداث شد و این سرزمین قابل کشت گردید. برخی عقیده دارند که نام بحیره احتمالاً از نام دریاچه ابوقیر که بحیره الاسکندریه هم نامیده می شد، اخذ شده است .
بحیره در زمان خلافت عمر
بحیره در زمان خلافت عمر بن خطاب و امارت عمرو بن عاص به دست مسلمانان گشوده شد. یاقوت بحیره را کوره معروفی از اسکندریه شمرده که دارای روستاهای فراوان و درآمد سرشار بوده است . ابن بطوطه از بزرگی ، فراوانی عواید دیوانی و محاسن بی شمار دمنهور خبر می دهد. به نوشته ابوالفدا مرکز بحیره به دمنهور الوحش معروف ، و پارچه های دمنهوری به آنجا منسوب بوده است . ابن شاهین نیز از بحیره به عنوان اقلیمی بسیار بزرگ نام برده که شهر دمنهور در آن جا قرار داشته است . وی سپس از شهر دیگری به نام طرّانه سخن گفته که مسکن قوم اطرون بوده است و این قوم در صنعت پارچه بافی معروف بوده اند.
وقایع تاریخی مربوط به بحیره
...