استافیلوکوک اورئوس

استافیلوکوک اورئوس ( به لاتین: Staphylococcus aureus ) ، کوکسی گرم مثبت و بی هوازی اختیاری است که مهم ترین گونه در جنس ( سرده ) استافیلوکوک از نظر پزشکی محسوب می شود. گاهی به این باکتری، استافیلوکوک طلایی نیز می گویند. اورئوس در زبان لاتین به معنای طلایی است. [ ۱]
این باکتری ممکن است به شکل فلور عادی پوست یا بینی وجود داشته باشد. این طور تخمین زده می شود که ۲۰ درصد از مردم به مدت طولانی، ناقل باکتری باشند. استافیلوکوک اورئوس، یکی از موفق ترین باکتری های بیماریزاست. این باکتری به دلیل تولید رنگدانه طلایی کارتنوئیدی به نام استافیلوزانتین ( به لاتین: staphyloxanthin ) ، کلنی های زرد رنگی را ایجاد می نماید. این پیگمان در بیماری زایی نقش دارد زیرا به عنوان ماده آنتی اکسیدان عمل کرده و موجب در امان ماندن باکتری در برابر رادیکال های آزاد اکسیژن می شود. [ ۲] رادیکال های آزاد اکسیژن توسط سیستم ایمنی ( گلبول های سفید ) میزبان برای کشتن باکتری ها تولید می شوند.
استافیلوکوک اورئوس، گستره وسیعی از عفونت ها از عفونت های ساده پوستی ( مانند جوشدانه، کورک، کفگیرک، گل مژه و آبسه ) گرفته تا بیماری های تهدیدکننده زندگی ( مانند پنومونی، مننژیت، استئومیلیت، اندوکاردیت، سندرم شوک سمی و سپتی سمی ) را ایجاد می نماید. استافیلوکوک اورئوس به عنوان یکی از ۵ عامل شایع ایجادکننده عفونت های بیمارستانی به ویژه عفونت های زخم پس از جراحی است. هر سال، ۵۰۰ هزار نفر در بیمارستان های ایالات متحده آمریکا به عفونت های استافیلوکوک اورئوس مبتلا می شوند. [ ۳]
استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین ( MRSA ) ، سویه های خاصی از این باکتری هستند که به بیشتر آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشند. MRSA، بیشتر در بیمارستان ها دیده شده است. به این نوع از سویه ها، HA - MRSA یا به اصطلاح، استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از بیمارستان می گویند اما در حال حاضر، سویه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از جامعه ( CA - MRSA ) در حال گسترش می باشند. سویه های CA - MRSA بر خلاف HA - MRSA، ارتباطی با بستری شدن در بیمارستان ندارند. استافیلوکوک اورئوس اولین بار در سال ۱۸۸۰ توسط جراح اسکاتلندی، آلکساندر اوگستون ( به انگلیسی: Alexander Ogston ) در شهر آبردین ( اسکاتلند ) از نمونه چرک آبسه جراحی جدا شد. [ ۴]