استاتوسیت ( به انگلیسی: Statocyte ) به سلول های حساس به نیروی جاذبه، موجود در بخش انتهایی ریشهٔ گیاهان گفته می شود.
این سلول ها از سلول های مریستمی منشأ می گیرند و معمولاً در لایه های بالایی بخش مرکزی کلاهک یا کلوملا ( clumella ) در زیر ناحیهٔ مریستمی قرار دارند. [ ۱] در این سلول ها هسته نسبتاً درشت در بخش فوقانی و شبکهٔ آندوپلاسمی در بخش پیرامونی سلول ( به ویژه در قطب تحتانی ) قرار دارند. استاتوسیت ها فاقد واکوئل مرکزی هستند و ریزرشته ها ( microfilamens ) و ریزلوله ها ( microtubules ) با تراکم زیادی در بخش مرکزی و تحتانی سلول پراکنده اند.
استاتوسیت ها دارای اندامک های نسبتاً درشتی به نام استاتولیت ( Statolith ) هستند که به سمت نیروی جاذبه تغییر مکان می دهند. در گیاهان عالی آمیلوپلاست های غنی از نشاسته و نسبتاً درشت به عنوان استاتولیت در دریافت نیروی جاذبه دخالت دارند. [ ۲]
در برخی از گیاهان پَست نیز وزیکول ها و دانه های غنی از مواد معدنی به عنوان استاتولیت معرفی شده اند. [ ۳] با این که نقش استاتولیت ها در پذیرش نیروی جاذبه کاملاً مورد پذیرش است، در مورد مکانسیم عمل آن ها هنوز اتفاق نظر حاصل نشده است. به نظر می رسد که استاتولیت ها به کمک عناصر اسکلت سلولی یعنی ریزرشته ها و ریزلوله ها انتقال پیام به سایر بخش های سلول را بر عهده دارند. [ ۴]
در این ارتباط باز شدن کانال های کلسیم شبکهٔ آندوپلاسمی و در نتیجه فعال سازی کالمودولین ( calmadulin ) به عنوان یکی از آثار حرکت استاتولیت ها گزارش شده است. [ ۵]
گزارش هایی نیز در زمینهٔ فعال سازی پذیرنده های موجود در غشای پلاسمایی وجود دارد. [ ۶] سلول های ترشح کنندهٔ لیزاب موقعیت سطحی تری دارند و در لایه های بیرونی کلاهک قرار می گیرند. طی تمایز یابی، استاتوسیت ها با تغییرات فراساختاری قابل ملاحظه ای نظیر افزایش تعداد اجسام گلژی، تشکیل واکوئل مرکزی و کاهش پلاست ها به این سلول ها تبدیل می شوند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سلول ها از سلول های مریستمی منشأ می گیرند و معمولاً در لایه های بالایی بخش مرکزی کلاهک یا کلوملا ( clumella ) در زیر ناحیهٔ مریستمی قرار دارند. [ ۱] در این سلول ها هسته نسبتاً درشت در بخش فوقانی و شبکهٔ آندوپلاسمی در بخش پیرامونی سلول ( به ویژه در قطب تحتانی ) قرار دارند. استاتوسیت ها فاقد واکوئل مرکزی هستند و ریزرشته ها ( microfilamens ) و ریزلوله ها ( microtubules ) با تراکم زیادی در بخش مرکزی و تحتانی سلول پراکنده اند.
استاتوسیت ها دارای اندامک های نسبتاً درشتی به نام استاتولیت ( Statolith ) هستند که به سمت نیروی جاذبه تغییر مکان می دهند. در گیاهان عالی آمیلوپلاست های غنی از نشاسته و نسبتاً درشت به عنوان استاتولیت در دریافت نیروی جاذبه دخالت دارند. [ ۲]
در برخی از گیاهان پَست نیز وزیکول ها و دانه های غنی از مواد معدنی به عنوان استاتولیت معرفی شده اند. [ ۳] با این که نقش استاتولیت ها در پذیرش نیروی جاذبه کاملاً مورد پذیرش است، در مورد مکانسیم عمل آن ها هنوز اتفاق نظر حاصل نشده است. به نظر می رسد که استاتولیت ها به کمک عناصر اسکلت سلولی یعنی ریزرشته ها و ریزلوله ها انتقال پیام به سایر بخش های سلول را بر عهده دارند. [ ۴]
در این ارتباط باز شدن کانال های کلسیم شبکهٔ آندوپلاسمی و در نتیجه فعال سازی کالمودولین ( calmadulin ) به عنوان یکی از آثار حرکت استاتولیت ها گزارش شده است. [ ۵]
گزارش هایی نیز در زمینهٔ فعال سازی پذیرنده های موجود در غشای پلاسمایی وجود دارد. [ ۶] سلول های ترشح کنندهٔ لیزاب موقعیت سطحی تری دارند و در لایه های بیرونی کلاهک قرار می گیرند. طی تمایز یابی، استاتوسیت ها با تغییرات فراساختاری قابل ملاحظه ای نظیر افزایش تعداد اجسام گلژی، تشکیل واکوئل مرکزی و کاهش پلاست ها به این سلول ها تبدیل می شوند. [ ۷]
wiki: استاتوسیت