آزمایش غیراخلاقی انسانی در ایالات متحده. آزمایش های متعددی که در ایالات متحده بر روی آزمودنی های انسانی انجام شد، غیراخلاقی تلقی می شوند، زیرا به طور غیرقانونی یا بدون اطلاع، رضایت یا رضایت آگاهانه آزمودنی ها انجام شده اند. چنین آزمایش هایی در طول تاریخ آمریکا انجام شد، اما بیشتر آنها در قرن بیستم انجام شد. این آزمایش ها شامل قرار گرفتن انسان در معرض بسیاری از سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی ( از جمله عفونت های ناشی از بیماری های کشنده یا ناتوان کننده ) ، آزمایش های تشعشعهای انسانی، تزریق مواد شیمیایی سمی و رادیواکتیو، آزمایش های جراحی، آزمایش های بازجویی و شکنجه، آزمایش هایی که شامل مواد تغییردهنده ذهن بود. بسیاری از این آزمایش ها بر روی کودکان، بیماران و افراد ناتوان ذهنی، اغلب تحت عنوان «درمان پزشکی» انجام شد. در بسیاری از تحقیق ها، بخش بزرگی از افراد فقیر، اقلیت های نژادی یا زندانی بودند.
بسیاری از این آزمایش ها قوانین ایالات متحده را نقض می کردند. برخی دیگر توسط سازمان های دولتی یا عناصر سرکش آن، از جمله مراکز کنترل بیماری، ارتش ایالات متحده، و آژانس اطلاعات مرکزی حمایت می شدند، یا توسط شرکت های خصوصی که در فعالیت های نظامی شرکت داشتند، حمایت مالی می شدند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] برنامه های تحقیق های انسانی معمولاً بسیار محرمانه بود و بدون اطلاع یا مجوز کنگره انجام می شد و در بسیاری از موارد اطلاعات مربوط به آنها تا سالها پس از انجام تحقیق ها منتشر نمی شد.
پیامدهای اخلاقی، حرفه ای و قانونی این امر در جامعه پزشکی و علمی ایالات متحده بسیار قابل توجه بود و منجر به بسیاری از مؤسسات و سیاست هایی شد که تلاش کردند تا اطمینان حاصل کنند که تحقیق ها آتی در مورد موضوع انسانی در ایالات متحده اخلاقی و قانونی خواهد بود. خشم عمومی در اواخر قرن بیستم به دلیل کشف آزمایش های دولتی بر روی انسان ها منجر به تحقیق ها و جلسات متعدد کنگره شد، از جمله کمیته کلیسا و کمیسیون راکفلر، هر دو در سال ۱۹۷۵، و کمیته مشورتی آزمایش های تشعشعهای انسانی در سال ۱۹۹۴.
در طول دهه ۱۸۴۰، جی. ماریون سیمز، که اغلب از او به عنوان "پدر علم زنان " یاد می شود، بدون بیهوشی بر روی زنان برده شده آفریقایی آزمایش های جراحی انجام داد. این زنان - که یکی از آنها ۳۰ بار تحت عمل جراحی قرار گرفت - در نهایت به دلیل عفونت های حاصل از آزمایش ها جان خود را از دست دادند. [ ۴] دوره ای که سیمز بر روی برده های زن عمل می کرد، بین سال های ۱۸۴۵ تا ۱۸۴۹، دوره ای بود که طی آن عمل جدید بیهوشی به عنوان ایمن و مؤثر پذیرفته نشد. [ ۵] برای یک آزمون تئوری های او در مورد علل تریسموس در نوزادان، سیمز آزمایش که در آن او با استفاده از یک کفاش انجام درفش به حرکت در اطراف استخوان های جمجمه از نوزادان زنان به بردگی گرفته شده. [ ۶] [ ۷] ادعا شده است که او زنان را در آزمایش های جراحی خود به مورفین معتاد کرده است و فقط پس از اتمام عمل جراحی، داروها را برای سازگاری بیشتر آنها ارائه می کند. [ ۸] نظر مخالفی توسط جراح زنان و انسان شناس LL Wall ارائه شده است: «به نظر می رسد استفاده سیمز از تریاک پس از عمل توسط شیوه های درمانی زمان او به خوبی پشتیبانی شده است، و رژیمی که او استفاده می کرد با اشتیاق بسیاری از جراحان معاصر حمایت می شد». [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از این آزمایش ها قوانین ایالات متحده را نقض می کردند. برخی دیگر توسط سازمان های دولتی یا عناصر سرکش آن، از جمله مراکز کنترل بیماری، ارتش ایالات متحده، و آژانس اطلاعات مرکزی حمایت می شدند، یا توسط شرکت های خصوصی که در فعالیت های نظامی شرکت داشتند، حمایت مالی می شدند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] برنامه های تحقیق های انسانی معمولاً بسیار محرمانه بود و بدون اطلاع یا مجوز کنگره انجام می شد و در بسیاری از موارد اطلاعات مربوط به آنها تا سالها پس از انجام تحقیق ها منتشر نمی شد.
پیامدهای اخلاقی، حرفه ای و قانونی این امر در جامعه پزشکی و علمی ایالات متحده بسیار قابل توجه بود و منجر به بسیاری از مؤسسات و سیاست هایی شد که تلاش کردند تا اطمینان حاصل کنند که تحقیق ها آتی در مورد موضوع انسانی در ایالات متحده اخلاقی و قانونی خواهد بود. خشم عمومی در اواخر قرن بیستم به دلیل کشف آزمایش های دولتی بر روی انسان ها منجر به تحقیق ها و جلسات متعدد کنگره شد، از جمله کمیته کلیسا و کمیسیون راکفلر، هر دو در سال ۱۹۷۵، و کمیته مشورتی آزمایش های تشعشعهای انسانی در سال ۱۹۹۴.
در طول دهه ۱۸۴۰، جی. ماریون سیمز، که اغلب از او به عنوان "پدر علم زنان " یاد می شود، بدون بیهوشی بر روی زنان برده شده آفریقایی آزمایش های جراحی انجام داد. این زنان - که یکی از آنها ۳۰ بار تحت عمل جراحی قرار گرفت - در نهایت به دلیل عفونت های حاصل از آزمایش ها جان خود را از دست دادند. [ ۴] دوره ای که سیمز بر روی برده های زن عمل می کرد، بین سال های ۱۸۴۵ تا ۱۸۴۹، دوره ای بود که طی آن عمل جدید بیهوشی به عنوان ایمن و مؤثر پذیرفته نشد. [ ۵] برای یک آزمون تئوری های او در مورد علل تریسموس در نوزادان، سیمز آزمایش که در آن او با استفاده از یک کفاش انجام درفش به حرکت در اطراف استخوان های جمجمه از نوزادان زنان به بردگی گرفته شده. [ ۶] [ ۷] ادعا شده است که او زنان را در آزمایش های جراحی خود به مورفین معتاد کرده است و فقط پس از اتمام عمل جراحی، داروها را برای سازگاری بیشتر آنها ارائه می کند. [ ۸] نظر مخالفی توسط جراح زنان و انسان شناس LL Wall ارائه شده است: «به نظر می رسد استفاده سیمز از تریاک پس از عمل توسط شیوه های درمانی زمان او به خوبی پشتیبانی شده است، و رژیمی که او استفاده می کرد با اشتیاق بسیاری از جراحان معاصر حمایت می شد». [ ۹]
