آزار بیش بینی زین گردون
گر تو بهر بهانه بیازاری.
رودکی.
دل گسسته داری از بانگ بلندرنجگی باشدْت و آزار [ و ] گزند.
رودکی.
پسندش نیامد همی کار من بکوشد برنج و به آزار من.
فردوسی.
نیامدْش با مغز گفتار اوی سرش تیزتر شد به آزار اوی...
فردوسی.
ز بس زشت گفتار و کردار اوی ز بیدادی و درد و آزار اوی...
فردوسی.
پشوتن بدو گفت کاین است راه بدین باش و آزار مردان مخواه.
فردوسی.
بدانست کاین جادوئی کار اوست بدو بد رسیدن ز آزار اوست.
فردوسی.
وگر سر بپیچم ز گفتار اوی هراسان شود دل ز آزار اوی.
فردوسی.
ور بدرّی شکم و بندم از بندم نرسد ذره ای آزار بفرزندم.
منوچهری.
من نیز از این پس تان ننمایم آزار.منوچهری.
سوگندان خورد... که ترا هیچ آزار از جهت من نباشد و با تو خیانت نکنم. ( تاریخ سیستان ).امروز آزار کس مجوی که فردا
هم ز تو بی شک بجان تو رسد آزار.
ناصرخسرو.
چون که بجوئی همی آزار من گر نپسندی ز من آزار خویش ؟
ناصرخسرو.
جانش از آزار آن جهان برهدهرکه ز دین گرد جان حصار کند.
ناصرخسرو.
جز که آزار و خیانت نشناسند ازیراببدی فعل چو ماران و چو موشان بشمارند.
ناصرخسرو.
بنالد همی پیش گل زار بلبل که از زاغ آزار بسیار دارد.
ناصرخسرو.
غیبت مکن و مجوی کس را آزارهم وعده آن جهان منم باده بیار.
خیام.
گرْت خوی شیر و زور پیل و سم مار نیست همچو مورو پشه و روباه کم آزار باش.
سنائی.
|| کین. کینه. عداوت. بغض. بغضاء. دلتنگی. آزردگی. ملال. ملالت خاطر. || رنجیدگی.رنجش. شکرآب : دل من پرآزار از آن بدسگال
نبد دست من چیر بر بدهمال.
ابوشکور.
ز من خسرو آزار دارد همی دلش از رهی بار دارد همی.
فردوسی.
ترا و مرا رنج بسیار دادروان وی از ما بی آزار باد.
فردوسی.
بیشتر بخوانید ...
