ازادی بیان

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آزادی بیان. آزادی بیان به معنای حق ابراز و بیان عقیده است و در کلام جدید از آن بحث شده است.
آزادی حقوقی دارای انواعی از قبیل، آزادی سیاسی، آزادی عقیده وغیره است، که یک مورد از آن اقسام هم آزادی بیان است، به این معنا که افراد علاوه بر اینکه به خاطر داشتن عقیده مخالف، چه در امور دینی و چه در امور سیاسی، نباید مورد تعقیب قرار گیرند، باید بتوانند عملاً این عقیده خود را ابراز نموده، برای اثبات و احیاناً به دست آوردن همفکران دیگر درباره ی آن تبلیغ کنند.
آزادی بیان در اعلامیه حقوق بشر
در ماده ۱۸و۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر هم بر ضرورت آزادی عقیده و بیان آن، تاکید شده است:«هرکس حق دارد از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره مند شود. این حق متضمن ازادی در تغییرمذهب یا عقیده و همچنین آزادی در اظهار عقیده و ایمان و شامل تعلیمات مذهبی و اجرای مراسم دینی است، و هرکس می تواند از این حقوق انفرادی یا اجتماعی به طورخصوصی یا عمومی برخوردار باشد. هرکس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است که از داشتن عقاید خودبیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و دراخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممکن و بدون ملاجظات مرزی آزاد باشد.»
منصوری لاریجانی، اسماعیل، سیر تحول حقوق بشر، ص۶۹
تردیدی نیست که آزادی بیان در حقوق و قوانین اسلام پذیرفته شده است و از این لحاظ محدودیتی وجوددارد، مگر آنکه این آزادی به سوء استفاده برخی افراد سودجو تبدیل شود. با توجه به اهمیتی که دین اسلام برای کسب علم و دانش قائل است، نمی توان پذیرفت که چنین دینی قائل به ممنوعیت بیان و علم باشد. اگر اینگونه بود باید قرآن به جای این همه استدلال و توضیح و نقد نظرات مخالفین خود و تایید شیوه پیامبر در امر تبلیغ، شیوه دیگری در پیش می گرفت و با اشکالات مطرح شده از سوی مخالفان مخالفت کرده، جلوی آنها را می گرفت. از سوی دیگر مسلم است که تمام حق و زوایای فرهنگ دینی برای ما روشن نیست و حق کامل در پیشگاه حق تعالی و راسخان در علم و متصلان به وحی است. لذا چاره ای نداریم جز اینکه بگوئیم معرفت دینی ما در جامعه همواره نیازمند نقد و بررسی همه جانبه است و لذا باید آزادی بیان را بپذیریم و از نقد دیگران برای تصحیح و یا شفاف تر کردن معرفت دینی خود استقبال کنیم.
ایازی، محمد علی، آزادی در قرآن، ص۱۸۱
...

[ویکی فقه] آزادی بیان (قرآن). آزادی بیان در دین اسلام دارای جایگاه خاصی است.
مؤمنان در اظهار نظر، در مقام مشورت با پیامبر آزاداند.فبما رحمة من الله لنت لهم... و شاورهم فی الامر....به سبب رحمت خداست که تو با آنها اینچنین خوشخوی و مهربان هستی. اگر تندخو و سخت دل می بودی از گرد تو پراکنده می شدند. پس بر آنها ببخشای و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با ایشان مشورت کن و چون قصد کاری کنی بر خدای توکل کن، که خدا توکل کنندگان را دوست دارد.
آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.
در اسلام دادخواهی و اظهار آزاد است.لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم....خدا بلند کردن صدا را به بدگویی دوست ندارد، مگر از آن کس که به او ستمی شده باشد، و خدا شنوا و داناست.
نساء/سوره۴، آیه۱۴۸.
در جامعه اسلامی مخالفان از آزادی اظهار نظر برخورداراند.ادع الی سبیل ربـک بالحکمة و الموعظة الحسنة و جـدلهم بالتی هی احسن....مردم را با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت بخوان و با بهترین شیوه با آنان مجادله کن. زیرا پروردگار تو به کسانی که از راه او منحرف شده اند آگاه تر است و هدایت یافتگان را بهتر می شناسد.
نحل/سوره۱۶، آیه۱۲۵.
...

دانشنامه آزاد فارسی

آزادی بیان. آزادی بیان (freedom of speech)
آزادی در سخن گفتن و نوشتن بدون ترس از محدودیت های دولتی. آزادی بیان پیوند تنگاتنگی با آزادی مطبوعات دارد. در ایالات متحده امریکا هر دو این آزادی ها در نخستین متمم قانون اساسی آن کشور گنجانده شده است. بیشتر کشورهای دیگر غربی نیز، یا در قانون اساسی خود و یا به موجب قوانین عادی، آزادی بیان را تضمین کرده اند. امّا همۀ کشورها مصادیقی از آزادی بیان را که تهدید کنندۀ نظم مدنی یا زشت یا افترا آمیز بشناسند، محدود می کنند. از عوامل مهم تعیین کنندۀ میزان آزادی بیان در هر جامعه ای این است که تا چه حد بیان مردم تهدیدکننده یا افتراآمیز قلمداد می شود و چگونه محدودیت هایی برای آن ایجاد می شود. آزادی بیان، حتی در کشورهایی هم که به راستی آن را مجاز نمی دانند، جزء لاینفک قانون اساسی آن ها درآمده است. در قرن بیستم، با انتشار اعلامیۀ جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸) توسط سازمان ملل، آزادی بیان در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شد.

فارسی به عربی

( آزادی بیان ) حریة التعبیر

پیشنهاد کاربران

آزادی بیان اولین نقاشی از مجموعه نقاشی های آزادی های چهارگانه نورمن راکول است که از سخنرانی وضعیت کشور رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، فرانکلین روزولت مشهور به آزادی های چهارگانه که در ۶ ژانویه ۱۹۴۱ ایراد شده، الهام گرفته است.
...
[مشاهده متن کامل]

نقاشی آزادی بیان در شماره ۲۰ فوریه ۱۹۴۳ مجله ستردی ایونینگ پست و به همراه جستاری از بوث تارکینگتن و بخشی از مجموعه آزادی های چهارگانه منتشر شد. راکول معتقد بود این نقاشی و نقاشی آزادی پرستش، موفق ترین بخش های مجموعه اش هستند. از آن جایی که راکول دوست داشت زندگی را همان طور که تجربه کرده یا تصور می کرد ترسیم کند، شگفت آور نیست که این نقاشی رخدادی واقعی را نشان می دهد.
نقاشی آزادی بیان اولین نقاشی از چهار نقاشی رنگ روغن با عنوان آزادی های چهارگانه اثر نورمن راکول است. راکول در این نقاشی ها از سخنرانی سی ودومین رئیس جمهور آمریکا فرانکلین روزولت با عنوان وضعیت کشور آمریکا که در ۶ ژانویه ۱۹۴۱ در برابر کنگره هفتادوهفتم آمریکا ایراد شده، الهام گرفته است. در این سخنرانی روزولت دربارهٔ چهار نوع از آزادی صحبت کرده بود. از میان این چهار آزادی، تنها به دو آزادی بیان و مذهب در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا اشاره شده است. بعدتر موضوع این چهار نقاشی به منشور آتلانتیک راه یافت و مبدل به بخشی از منشور سازمان ملل متحد شد. این مجموعه نقاشی ها به همراه جستارهایی از نویسندگان برجسته طی چهار هفته متوالی در ستردی ایونینگ پست منتشر شد: آزادی بیان ( ۲۰ فوریه ) ، آزادی پرستش ( ۲۷ فوریه ) ، آزادی از فقر ( ۶ مارس ) و آزادی از ترس ( ۱۳ مارس ) . پس از آن نقاشی های این مجموعه به سرعت به صورت پوستر منتشر شده و به ابزاری برای فروش اوراق قرضه جنگ از سوی دولت آمریکا تبدیل شدند.
«اولین آزادی، آزادی بیان و عقیده است، در همه جای جهان. »
—فرانکلین دلانو روزولت، سخنرانی ۶ ژانویه ۱۹۴۱ وضعیت کشور آمریکا و معرفی موضوع آزادی های چهارگانه.
نقاشی آزادی بیان صحنه ای را در یک جلسه شهری نشان می دهد که در آن، جیم ادگرتون تنها مخالف برنامه های اعلام شده توسط هیئت برگزیدگان برای ساخت مدرسه ای جدید است و براساس پروتکل حق ابراز عقیده دارد. مدرسه قبلی در آتش سوزی از بین رفته بود. هنگامی که راکول این صحنه را برای نشان دادن آزادی بیان در ذهن آورد، تصمیم گرفت همسایگانش در ورمانت را به عنوان مدل مجموعه آزادی های چهارگانه به کار بگیرد. سخنران ( که یک کارگر یقه آبی است ) پیراهنی چهارخانه و کاپشنی از جنس جیر پوشیده است. او دست هایی کثیف و چهره تیره تری از دیگر شرکت کنندگان دارد. باقی شرکت کنندگان پیراهن های سفید و کت پوشیده و کراوات بسته اند. گرچه یکی از مردان حاضر حلقه در دست دارد، شخصی که در حال صحبت کردن است، حلقه ندارد. دست های جوان و کارگری ادگرتون با آستین های کاپشن مندرس و لک دارش پوشیده شده اند در حالی که باقی شرکت کنندگان مسن تر هستند و مرتب و رسمی لباس پوشیده اند. ادگرتون «ایستاده و با دهانی باز به نمایش درآمده، چشم های درخشانش خیره اند و او آنچه فکر می کند را آزادانه و بدون ترس بیان می کند. » او به شکلی به تصویر کشیده شده که مانند آبراهام لینکلن به نظر می رسد. به گفته بروس کول از وال استریت ژورنال نزدیک ترین شخص در نقاشی کاغذی در دست دارد با عنوان «جلسه بررسی گزارش سالانه شهر. » به گفته جان آپدایک این نقاشی بدون آثار بارز قلم مو کشیده شده است. به گفته رابرت شولز، این نقاشی توجه مخاطبان حاضر در جلسه را به کسی که به تنهایی در حال سخن گفتن است، به شکلی تحسین آمیز نشان می دهد.

ازادی بیانازادی بیان
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/آزادی_بیان_(نقاشی)
آزادی سخن، آزادی گفتار
Freedom of Expression
Free speech
Freedom of speech
حریه البیان

بپرس