اریتروپوئیتین

اریتروپویتین ( به انگلیسی: erythropoietin ) یک هورمون و فاکتور رشد گلیکوپروتئینی است که به تقسیم تعداد بیشتری از گلبول های قرمز خون کمک می کند. این ماده یک سیتوکین است که نوعی عامل خونساز است. مدت اثر دهی این دارو به صورت وریدی ۶ ساعت وبه صورت عضلانی ۱۲ ساعت می باشد. دوز این دارو به شکل ویال ۲۰۰۰_۴۰۰۰_۶۰۰۰_۸۰۰۰و ۱۰۰۰۰ می باشد. اریتروپویتین در کلیه و کبد و در اثر هیپوکسی بافتی ساخته و ترشح می شود. بعد از تولید و ترشح روی مغز استخوان اثر می کند. افزایش مصنوعی تعداد گلبول های قرمز در جریان خون به منظور افزایش کارایی بدن ورزشکار است. با توجه به اینکه گلبول های قرمز خون اکسیژن را از ریه ها به ماهیچهها منتقل می کنند، بنابراین افزایش این سلولهای اکسیژنرسان موجب افزایش حجم هوای جذبی در ریهها شده و به دنبال آن توان عضلانی و استقامت ورزشکار نیز افزایش می یابد، عوارض جانبی مصرف اریتروپویتین شامل افزایش خطر بیماری های قلبی - عروقی و افزایش احتمال سکته، آنفارکتوس قلب و آمبولیسم است. این دارو را در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتی گراد می توان نگه داری کرد و به مدت ۷ روز در دمای محیط بدون باز کردن کاور آمپول قابل نگه داری است و در دمای زیر ۲ درجه هیچ گونه محدودیتی نگه داری و استفاده ندارد.
اریتروپویتین انسانی ( EPO ) یک هورمون گلیکوپروتئینی است که عملکرد تنظیم میزان گلبولهای قرمز ( اریتروسیت ) را در خون پستانداران به عهده دارد. EPO بیشتر توسط کلیه ها و کمی توسط کبد تولید می شود و تولید و ترشح آن با کاهش سطح گلبول های قرمز خون و نیز کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها تحریک شده و افزایش می یابد. EPO بر روی پیش سازهای اریتروسیت ( اریتروئید ) عمل می کند و عامل ایجاد تمایز در سلول های اریتروئید می باشد. تولید EPO در بدن در برخی شرایط پاتولوژیک ( مثل آسیب پارانشیم کلیه که منجر به کم خونی با درجات مختلف می شود ) کاهش می یابد. این هورمون از یک جزء پروتئینی و یک جزء کربوهیدرات تشکیل شده است؛ که با آزمایش مغز استخوان از ورزشکاران، نمونه دوپینگ معلوم می شود