اریترومایسین به عنوان جایگزین پنی سیلینها در بیمارانی که به این دارو حساسیت مفرط دارند، مصرف می شود. این دارو جزو ماکرولیدها ست. البته در حال حاضر ماکرولیدهای جدیدتر به علت سهولت استفاده کاربرد بیشتری دارند.
• در صورت مصرف مقادیر زیاد دارو، یرقان انسدادی و عوارض قلبی با مصرف این دارو گزارش شده اند.
• اریترومایسین و مشتقات خوراکی آن را بهتر است با معده خالی مصرف کرد. اما در صورت بروز تحریک گوارشی می توان دارو را با غذا مصرف نمود.
• در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی، تاکیکاردی بطنی و پورفیری، با احتیاط فراوان مصرف شود.
غلظت سرمی دیسوپیرامید در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین افزایش می یابد و ممکن است موجب بروز مسمومیت و آریتمی شود. اثر وارفارین در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. اریترومایسین متابولیسم کاربامازپین، بروموکریپتین، تئوفیلین و سیکلوسپورین را مهار می کند و ممکن است موجب افزایش غلظت سرمی این داروها گردد. اریترومایسین متابولیسم ترفنادین را نیز مهار می کند و خطر بروز اریتمی در بیمار را افزایش می دهد ( از مصرف همزمان این دو دارو باید خودداری کرد ) . اثر دیگوکسین بر قلب در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. غلظت سرمی اریترومایسین توسط سایمتیدین افزایش می یابد و این موضوع احتمال بروز عوارض جانبی و مسمومیت، به ویژه ناشنوایی ناشی از اریترومایسین را افزایش می دهد.
اوج غلظت سرمی اریترومایسین بسته به نوع استر آن ۴–۲ ساعت پس از مصرف خوراکی حاصل می شود.
بزرگسالان: مقدار مصرف این دارو از راه خوراکی در بزرگسالان و کودکان با سن بیش از ۸ سال، ۵۰۰–۲۵۰ میلی گرم هر ۶ ساعت یا ۱–۵/۰ گرم هر ۱۲ ساعت و حداکثر تا ۴g/day در عفونت های شدید می باشد. مقدار مصرف اریترومایسین در درمان مراحل اولیه سیفلیس ۵۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت بر مدت ۱۴ روز می باشد. در عفونت کلامیدیایی تناسلی و عفونت غیرگنوکوکی پیشابراه ۵۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت برای ۷ روز مصرف می شود. کودکان: این دارو در کودکان با سن کمتر از ۲ سال به مقدار ۱۲۵ میلی گرم هر ۶ ساعت و در کودکان ۸–۲ سال به مقدار ۲۵۰ میلی گرم هر ۶ ساعت مصرف می شود. مقدار مصرف در عفونت های شدید ممکن است تا دو برابر افزایش یابد. تزریقی: در عفونت های شدید، در بزرگسالان و کودکان ۵۰ mg/kg/day از راه انفوزیون پیوسته وریدی یا مقادیر منقسم هر ۶ ساعت مصرف می شود. در عفونت های خفیف، mg/kg/day انفوزیون وریدی می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• در صورت مصرف مقادیر زیاد دارو، یرقان انسدادی و عوارض قلبی با مصرف این دارو گزارش شده اند.
• اریترومایسین و مشتقات خوراکی آن را بهتر است با معده خالی مصرف کرد. اما در صورت بروز تحریک گوارشی می توان دارو را با غذا مصرف نمود.
• در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی، تاکیکاردی بطنی و پورفیری، با احتیاط فراوان مصرف شود.
غلظت سرمی دیسوپیرامید در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین افزایش می یابد و ممکن است موجب بروز مسمومیت و آریتمی شود. اثر وارفارین در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. اریترومایسین متابولیسم کاربامازپین، بروموکریپتین، تئوفیلین و سیکلوسپورین را مهار می کند و ممکن است موجب افزایش غلظت سرمی این داروها گردد. اریترومایسین متابولیسم ترفنادین را نیز مهار می کند و خطر بروز اریتمی در بیمار را افزایش می دهد ( از مصرف همزمان این دو دارو باید خودداری کرد ) . اثر دیگوکسین بر قلب در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. غلظت سرمی اریترومایسین توسط سایمتیدین افزایش می یابد و این موضوع احتمال بروز عوارض جانبی و مسمومیت، به ویژه ناشنوایی ناشی از اریترومایسین را افزایش می دهد.
اوج غلظت سرمی اریترومایسین بسته به نوع استر آن ۴–۲ ساعت پس از مصرف خوراکی حاصل می شود.
بزرگسالان: مقدار مصرف این دارو از راه خوراکی در بزرگسالان و کودکان با سن بیش از ۸ سال، ۵۰۰–۲۵۰ میلی گرم هر ۶ ساعت یا ۱–۵/۰ گرم هر ۱۲ ساعت و حداکثر تا ۴g/day در عفونت های شدید می باشد. مقدار مصرف اریترومایسین در درمان مراحل اولیه سیفلیس ۵۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت بر مدت ۱۴ روز می باشد. در عفونت کلامیدیایی تناسلی و عفونت غیرگنوکوکی پیشابراه ۵۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت برای ۷ روز مصرف می شود. کودکان: این دارو در کودکان با سن کمتر از ۲ سال به مقدار ۱۲۵ میلی گرم هر ۶ ساعت و در کودکان ۸–۲ سال به مقدار ۲۵۰ میلی گرم هر ۶ ساعت مصرف می شود. مقدار مصرف در عفونت های شدید ممکن است تا دو برابر افزایش یابد. تزریقی: در عفونت های شدید، در بزرگسالان و کودکان ۵۰ mg/kg/day از راه انفوزیون پیوسته وریدی یا مقادیر منقسم هر ۶ ساعت مصرف می شود. در عفونت های خفیف، mg/kg/day انفوزیون وریدی می شود.
wiki: اریترومایسین