ارگان رنگی به سنتی از وسایل مکانیکی اشاره دارد که برای نمایش صدا و همراهی موسیقی در یک رسانه بصری ساخته شده اند. اولین اندام های رنگی ایجاد شده، سازهای دستی بر اساس طرح هارپسیکورد بودند؛ که در دهه ۱۹۰۰، آنها الکترومکانیکی شدند. و در اوایل قرن بیستم، سنت اندام رنگی خاموش ( لومیا ) توسعه یافت. در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ارگان رنگی به طور عمومی با دستگاه های الکترونیکی مرتبط شد که به ورودی های موسیقی خود با نمایش های نور پاسخ می دادند. ارگان نور به طور فزاینده ای برای این دستگاه ها استفاده می شود. ارگان نور به ارگان رنگی اجازه می دهد تا معنای اصلی خود را دوباره به دست آورد.
رویای خلق یک موسیقی بصری قابل مقایسه با موسیقی شنیداری در فیلم های انتزاعی انیمیشن هنرمندانی مانند اسکار فیشینگر، لن لی و نورمن مک لارن تحقق یافت. اما مدت ها قبل از آنها، بسیاری از مردم سازهایی ساخته بودند که معمولاً به آنها «ارگان رنگی» گفته می شود که نور رنگی تعدیل شده را به نوعی سیال قابل مقایسه با موسیقی نشان می دهد.
سال ۱۵۹۰، گرگوریو کومانینی اختراعی توسط نقاش منیریست آرسیمبولدو سیستمی برای ایجاد موسیقی رنگی، بر اساس درخشندگی ظاهری ( تضاد روشن - تاریکی ) به جای رنگ توصیف شد.
سال ۱۷۲۵، راهب یسوعی فرانسوی لوئی برتراند کاستل، ایده ای با نام "هارپسیکورد برای چشم ها" ( هارپسیکورد چشمی ) را مطرح کرد. در دهه ۱۷۴۰، آهنگساز آلمانی تلمن برای دیدن آن به فرانسه رفت و قطعاتی برای آن ساخت و کتابی در مورد آن نوشت. این ارگان رنگی ۶۰ شیشه کوچک رنگی داشت که هر کدام دارای پرده ای بود که با کوبیدن کلید باز می شد. در حدود سال ۱۷۴۲، کاستل هارپسیکورد چشمی ( یک اندام سبک ) را به عنوان ابزاری برای تولید صدا و رنگ های نور "مناسب" پیشنهاد کرد.
سال ۱۷۴۳، یوهان گوتلوب کروگر، استاد دانشگاه هال، نسخه خود را از هارپسیکورد چشمی پیشنهاد کرد.
سال ۱۸۱۶، سر دیوید بروستر کالیدوسکوپ را به عنوان شکلی از موسیقی بصری پیشنهاد کرد که بلافاصله محبوب شد.
سال ۱۸۷۷، هنرمند آمریکایی، مخترع اسقف بینبریج اولین اندام رنگی خود را به ثبت رساند. [ ۲] این سازها پیوست های نورانی بودند که برای اندام های لوله ای طراحی شده بودند که می توانستند نورهای رنگی را بر روی صفحه نمایش همزمان با اجرای موسیقی پخش کنند. سقف سه تا از سازها را ساخت. هر کدام در آتش سوزی از بین رفتند، از جمله یکی در خانه P. T. Barnum. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرویای خلق یک موسیقی بصری قابل مقایسه با موسیقی شنیداری در فیلم های انتزاعی انیمیشن هنرمندانی مانند اسکار فیشینگر، لن لی و نورمن مک لارن تحقق یافت. اما مدت ها قبل از آنها، بسیاری از مردم سازهایی ساخته بودند که معمولاً به آنها «ارگان رنگی» گفته می شود که نور رنگی تعدیل شده را به نوعی سیال قابل مقایسه با موسیقی نشان می دهد.
سال ۱۵۹۰، گرگوریو کومانینی اختراعی توسط نقاش منیریست آرسیمبولدو سیستمی برای ایجاد موسیقی رنگی، بر اساس درخشندگی ظاهری ( تضاد روشن - تاریکی ) به جای رنگ توصیف شد.
سال ۱۷۲۵، راهب یسوعی فرانسوی لوئی برتراند کاستل، ایده ای با نام "هارپسیکورد برای چشم ها" ( هارپسیکورد چشمی ) را مطرح کرد. در دهه ۱۷۴۰، آهنگساز آلمانی تلمن برای دیدن آن به فرانسه رفت و قطعاتی برای آن ساخت و کتابی در مورد آن نوشت. این ارگان رنگی ۶۰ شیشه کوچک رنگی داشت که هر کدام دارای پرده ای بود که با کوبیدن کلید باز می شد. در حدود سال ۱۷۴۲، کاستل هارپسیکورد چشمی ( یک اندام سبک ) را به عنوان ابزاری برای تولید صدا و رنگ های نور "مناسب" پیشنهاد کرد.
سال ۱۷۴۳، یوهان گوتلوب کروگر، استاد دانشگاه هال، نسخه خود را از هارپسیکورد چشمی پیشنهاد کرد.
سال ۱۸۱۶، سر دیوید بروستر کالیدوسکوپ را به عنوان شکلی از موسیقی بصری پیشنهاد کرد که بلافاصله محبوب شد.
سال ۱۸۷۷، هنرمند آمریکایی، مخترع اسقف بینبریج اولین اندام رنگی خود را به ثبت رساند. [ ۲] این سازها پیوست های نورانی بودند که برای اندام های لوله ای طراحی شده بودند که می توانستند نورهای رنگی را بر روی صفحه نمایش همزمان با اجرای موسیقی پخش کنند. سقف سه تا از سازها را ساخت. هر کدام در آتش سوزی از بین رفتند، از جمله یکی در خانه P. T. Barnum. [ ۳]
wiki: ارگان رنگی