آرنولد شونبرگ. آرنولد شونبرگ ( به آلمانی: Arnold Schönberg ) آهنگ ساز و نظریه پرداز اتریشی در ۱۳ سپتامبر ۱۸۷۴ در وین به دنیا آمد و در ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۱ در لس آنجلس درگذشت.
آرنولد شونبرگ آهنگ ساز، موسیقی دان و نظریه پرداز خودآموخته، بنیان گذار مکتب دوم موسیقی وین به همراه دو تن از شاگردانش آنتون وبرن و آلبان برگ می باشد. او در سراسر زندگی خود به آموزش موسیقی پرداخت. از دیگر شاگردان او جان کیج، اتو کلمپرر، لئوپولد استوکوفسکی و… بودند.
با وجود این که مادرش نوازنده پیانو بود ولی به جز چند درسی که در زمینه کنترپوان از شوهرخواهر خود فرا گرفت، موسیقی دانی خودآموخته بود. در سال های ۲۰ زندگی اش، با سازبندی اپرتها هزینه زندگی خود را فراهم می کرد و هم زمان به آفرینش آثار هنری دست می زد؛ آثاری که در آن ها شیفتگی خود را به ریشارد واگنر و ریشارد اشتراوس نشان می داد از آن جمله «شب دگرگون» برای شش ساز زهی در سال ۱۸۹۹ و کانتات غیرمذهبی در دو قسمت و چهارنوازی برای سازهای زهی شماره ۱ در ۱۹۰۵؛ پس از این دوره در پی دگرگونی های ژرفی که در بینش او به موسیقی به وجود آمد، او با آفرینش آثار جدیدی، موسیقی تونال را کنار گذاشت و به گسترش نظریه ای که در آن آواز و سخن گفتن بسیار به هم نزدیک می شوند[ ۱] پرداخت. برای نمونه به ویژه باید از قطعه «پیروی ماه گون»[ ۲] برای هشت ساز و سوپرانو در سال ۱۹۱۲ نام برد. با این اثر شونبرگ خود را به عنوان رهبر جنبش آتونال به جامعه می شناساند. داریوس میو این قطعه را در پاریس اجرا می کند و پس از آن بحث و جدل های بسیاری در اروپا بین هواداران و مخالفان آتونالیته درمی گیرد. ایگور استراوینسکی در «سه شعر ژاپنی» و موریس راول در «سه شعر از مالارمه» زیر نفوذ این قطعه قرار دارند.
از آن جا که شونبرگ بسیار میهن پرست بود و با وجود سن بالایی که داشت در نخستین جنگ جهانی به عنوان داوطلب وارد جنگ شد و در پشت جبهه خدمت کرد، امری که دشمنی آهنگ ساز میهن پرست دیگری به نام کلود دبوسی را در جبهه روبه رو در پی داشت.
شونبرگ همواره در پی به وجود آوردن روش جدیدی در آهنگ سازی بود و بسیار به مطالعه آثار آهنگ سازان پیش از خود به ویژه باخ، موتسارت و برامس می پرداخت و سرانجام این پژوهش ها به آفرینش روشی جدید در آهنگ سازی به نام «سری» ( موسیقی سریال ) انجامید که او را به عنوان موسیقی دانی پیشرو[ ۳] شناساند. از جمله آثاری که با این روش نوشته شده اند می توان به سوئیت برای پیانو در ۱۹۲۳، چهارنوازی برای سازهای زهی شماره ۳ در ۱۹۲۷ و واریاسیون برای ارکستر اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرنولد شونبرگ آهنگ ساز، موسیقی دان و نظریه پرداز خودآموخته، بنیان گذار مکتب دوم موسیقی وین به همراه دو تن از شاگردانش آنتون وبرن و آلبان برگ می باشد. او در سراسر زندگی خود به آموزش موسیقی پرداخت. از دیگر شاگردان او جان کیج، اتو کلمپرر، لئوپولد استوکوفسکی و… بودند.
با وجود این که مادرش نوازنده پیانو بود ولی به جز چند درسی که در زمینه کنترپوان از شوهرخواهر خود فرا گرفت، موسیقی دانی خودآموخته بود. در سال های ۲۰ زندگی اش، با سازبندی اپرتها هزینه زندگی خود را فراهم می کرد و هم زمان به آفرینش آثار هنری دست می زد؛ آثاری که در آن ها شیفتگی خود را به ریشارد واگنر و ریشارد اشتراوس نشان می داد از آن جمله «شب دگرگون» برای شش ساز زهی در سال ۱۸۹۹ و کانتات غیرمذهبی در دو قسمت و چهارنوازی برای سازهای زهی شماره ۱ در ۱۹۰۵؛ پس از این دوره در پی دگرگونی های ژرفی که در بینش او به موسیقی به وجود آمد، او با آفرینش آثار جدیدی، موسیقی تونال را کنار گذاشت و به گسترش نظریه ای که در آن آواز و سخن گفتن بسیار به هم نزدیک می شوند[ ۱] پرداخت. برای نمونه به ویژه باید از قطعه «پیروی ماه گون»[ ۲] برای هشت ساز و سوپرانو در سال ۱۹۱۲ نام برد. با این اثر شونبرگ خود را به عنوان رهبر جنبش آتونال به جامعه می شناساند. داریوس میو این قطعه را در پاریس اجرا می کند و پس از آن بحث و جدل های بسیاری در اروپا بین هواداران و مخالفان آتونالیته درمی گیرد. ایگور استراوینسکی در «سه شعر ژاپنی» و موریس راول در «سه شعر از مالارمه» زیر نفوذ این قطعه قرار دارند.
از آن جا که شونبرگ بسیار میهن پرست بود و با وجود سن بالایی که داشت در نخستین جنگ جهانی به عنوان داوطلب وارد جنگ شد و در پشت جبهه خدمت کرد، امری که دشمنی آهنگ ساز میهن پرست دیگری به نام کلود دبوسی را در جبهه روبه رو در پی داشت.
شونبرگ همواره در پی به وجود آوردن روش جدیدی در آهنگ سازی بود و بسیار به مطالعه آثار آهنگ سازان پیش از خود به ویژه باخ، موتسارت و برامس می پرداخت و سرانجام این پژوهش ها به آفرینش روشی جدید در آهنگ سازی به نام «سری» ( موسیقی سریال ) انجامید که او را به عنوان موسیقی دانی پیشرو[ ۳] شناساند. از جمله آثاری که با این روش نوشته شده اند می توان به سوئیت برای پیانو در ۱۹۲۳، چهارنوازی برای سازهای زهی شماره ۳ در ۱۹۲۷ و واریاسیون برای ارکستر اشاره کرد.
wiki: آرنولد شونبرگ