ارمنی های ترکیه که به معنای ( پولساهایر به زبان ارمنی Պոլսահայեր ) معادل با ارمنیان استانبول هم می باشند جمعیتی از ۴۰٬۰۰۰ تا ۷۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می شوند ( این آمار، ارمنی های حمشین و ارمنی های نهانی را در بر نمی گیرد ) و اکثراً در اطراف استانبول متمرکزند. [ ۲]
ارمنی ها از روزنامه ها و مدارس خود حمایت می کنند. اکثر ارمنی ها معتقد به کلیسای حواری ارمنی هستند و تعداد کمتری از آن ها نیز پیرو دو کلیسای کاتولیک و پروتستان می باشند.
ارمنی هایی که امروزه در ترکیه زندگی می کنند بازماندگان جامعهٔ بزرگ تری هستند که به مدت هزاران سال قبل از تأسیس امپراتوری عثمانی وجود داشت. تعداد شهروندان ارمنی امپراطوری عثمانی قبل از جنگ جهانی اول بین دو تا دو و نیم میلیون نفر تخمین زده می شود. در طی دوران امپراطوری عثمانی ارمنی ها همانند یونانیان و یهودیان در کسب و کار و تجارت فعال بودند.
وقتی که کنستانتینوپل، قسمتی از امپراطوری عثمانی شد از سوی سلطان، ارمنی های ارتودکس مورد حمایت قرار گرفتند به گونه ای که آن ها توانستند کلیساهای خود را در سرزمین امپراطوری بسازند. تعدادی از کلیساهای ارمنی در آناطولی و استانبول در ۱۴۵۳م یا بعد از بازتاب تحمل گروه های قومی و مذهبی گوناگون تحت کنترل عثمانی در طی آن دوره ساخته شده اند.
با شروع قرن نوزدهم نااستواری سیاسی، اوضاع وخیم اقتصادی و تنش های مداوم قومی باعث مهاجرت حدود صد هزار ارمنی به اروپا، آمریکا و خاورمیانه شد. این خروج گسترده، جماعت ارمنیان پراکنده را در سراسر جهان بر اساس جمعیت اصلی ارمنی های عثمانی مهاجر به تعداد وسیع را ایجاد کرد علاوه بر این مهاجرت هایی نیز از قفقاز صورت می گرفت که عمدتاً به مقصد روسیه بود.
تعدادی از ارمنی ها بین سال های ۱۸۹۴م تا ۱۸۹۷م توسط سلطان عبدالحمید قتل عام شدند. کشتارهای بیشتری در ۱۹۰۹م اتفاق افتاد که به قتل عام آدانا نیز معروف است که در طی آن بین بیست تا سی هزار ارمنی کشته شدند. [ ۳]
نسل کشی ارامنه در سال های ۱۹۱۵م تا ۱۹۱۸م اتفاق افتاد که در طی آن دولت عثمانی وقت دستور تبعید و اخراج و کشتار بیش از یک و نیم و تا دو میلیون ارمنی را به بهانهٔ ملاحظات سیاسی و امنیتی صادر نمود. این کشتارها اکثریت بزرگی از ارمنیان حدوداً هفتاد تا هشتاد درصد کل جمعیت ارمنی های ساکن در امپراطوری عثمانی را در زمان جنگ جهانی اول در بر می گرفت. تعدادی از آن ها مستقیماً بر اثر کشتارهای عثمانی مردند و تعدادی دیگر بر اثر اخراج و تبعید وسیع و انتقال اجباری جمعیت و بیشتر از طریق حملات نظامیان کرد جان سپردند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارمنی ها از روزنامه ها و مدارس خود حمایت می کنند. اکثر ارمنی ها معتقد به کلیسای حواری ارمنی هستند و تعداد کمتری از آن ها نیز پیرو دو کلیسای کاتولیک و پروتستان می باشند.
ارمنی هایی که امروزه در ترکیه زندگی می کنند بازماندگان جامعهٔ بزرگ تری هستند که به مدت هزاران سال قبل از تأسیس امپراتوری عثمانی وجود داشت. تعداد شهروندان ارمنی امپراطوری عثمانی قبل از جنگ جهانی اول بین دو تا دو و نیم میلیون نفر تخمین زده می شود. در طی دوران امپراطوری عثمانی ارمنی ها همانند یونانیان و یهودیان در کسب و کار و تجارت فعال بودند.
وقتی که کنستانتینوپل، قسمتی از امپراطوری عثمانی شد از سوی سلطان، ارمنی های ارتودکس مورد حمایت قرار گرفتند به گونه ای که آن ها توانستند کلیساهای خود را در سرزمین امپراطوری بسازند. تعدادی از کلیساهای ارمنی در آناطولی و استانبول در ۱۴۵۳م یا بعد از بازتاب تحمل گروه های قومی و مذهبی گوناگون تحت کنترل عثمانی در طی آن دوره ساخته شده اند.
با شروع قرن نوزدهم نااستواری سیاسی، اوضاع وخیم اقتصادی و تنش های مداوم قومی باعث مهاجرت حدود صد هزار ارمنی به اروپا، آمریکا و خاورمیانه شد. این خروج گسترده، جماعت ارمنیان پراکنده را در سراسر جهان بر اساس جمعیت اصلی ارمنی های عثمانی مهاجر به تعداد وسیع را ایجاد کرد علاوه بر این مهاجرت هایی نیز از قفقاز صورت می گرفت که عمدتاً به مقصد روسیه بود.
تعدادی از ارمنی ها بین سال های ۱۸۹۴م تا ۱۸۹۷م توسط سلطان عبدالحمید قتل عام شدند. کشتارهای بیشتری در ۱۹۰۹م اتفاق افتاد که به قتل عام آدانا نیز معروف است که در طی آن بین بیست تا سی هزار ارمنی کشته شدند. [ ۳]
نسل کشی ارامنه در سال های ۱۹۱۵م تا ۱۹۱۸م اتفاق افتاد که در طی آن دولت عثمانی وقت دستور تبعید و اخراج و کشتار بیش از یک و نیم و تا دو میلیون ارمنی را به بهانهٔ ملاحظات سیاسی و امنیتی صادر نمود. این کشتارها اکثریت بزرگی از ارمنیان حدوداً هفتاد تا هشتاد درصد کل جمعیت ارمنی های ساکن در امپراطوری عثمانی را در زمان جنگ جهانی اول در بر می گرفت. تعدادی از آن ها مستقیماً بر اثر کشتارهای عثمانی مردند و تعدادی دیگر بر اثر اخراج و تبعید وسیع و انتقال اجباری جمعیت و بیشتر از طریق حملات نظامیان کرد جان سپردند. [ ۴]
wiki: ارمنی های ترکیه