ارمنی های آلمان. ارمنی های آلمان ( ارمنی: Հայերը Գերմանիայում; آلمانی: Armenier in Deutschland ) به شهروندان و دارندگان اقامت دائم آلمان با پس زمینه قومی ارمنی گفته می شود.
نوردراین - وستفالن، مابین شهرهای کلن و دوسلدورف، هسن ( در اینجا ارامنه عمدتاً در فرانکفورت ساکنند ) و هامبورگ. یک اجتماع به اندازه کافی قدرتمند در برلین وجود دارد ( حدود ۲۰۰۰ نفر ) . ارامنه در مونیخ هم ساکنند که دارای جایگاه های نسبتاً نمونه ای در میان مهاجرین ساکن در آلمان می باشند.
ارامنه ای که در جمهوری جدید آلمان ( بعد از اتحاد دو آلمان ) زندگی می کنند، یک اقلیت قومی هستند. همانند اکثر جوامع دیاسپورای ارمنی، اکثر ارامنه آلمان هم بعد از نسل کشی ارمنی ها در ۱۹۱۵ به آلمان مهاجرت کرده اند بقیه نیز بعداً از کشورهایی مثل ایران و آذربایجان و لبنان به آلمان آمدند. ورود دیگر ارامنه به آلمان متعاقب آزارهای ملی در ترکیه بوده است. بعد از جنگ جهانی دوم، تعدادی از اهالی ارمنستان شوروی که قبلاً زندانی جنگی بودند به بخش اشغال شده آلمان توسط آمریکا فرار کردند. از آن جایی که عده ای به آلمان سفر کرده و عده ای نیز در این کشور ساکن شدند لذا این سکونت ها بعدها پایه ای برای درخواست پناهندگی گشتند.
اولین تشکیلات ارامنه در آلمان، منطقه مهاجرنشین ارمنی در برلین بود که در سال ۱۹۲۳ تشکیل شد و تا سال ۱۹۷۵ مناطق دیگر ارمنی نشین در هامبورگ، برلین، کولونیه، فرانکفورت، اشتوتگارت و مونیخ تشکیل شد. در ۱۹۸۰ مناطق دیگری نیز در برمن، براونشوایگ، نورنبرگ، کُهل و نقاط دیگر تشکیل شدند.
در حال حاضر حدود ۲۵٬۰۰۰ ارمنی با تابعیت آلمان و حدود ۱۵٬۰۰۰ ارمنی جویای پناهندگی در آلمان زندگی می کنند. جمعیت آنها در مکلنبرگ در پومرانیای غربی متمرکز است. برای ارامنه ای که از ارمنستان آمده و جویای پناهندگی می باشند و برای کلیسای ارمنی، خدماتی نظیر تعمید، قرائت های کتاب مقدس و حمایت از جامعه ارامنه ارائه شده است اسقف نشین آلمان، تمامی هزینه های لازم برای حمایت از ارامنه وارد شده از ارمنستان بعد از شوروی را متقبل می شود و این خدمات را به عنوان بخشی از مأموریت خود در نظر می گیرد.
در سال ۲۰۰۵، مجلس آلمان، قطعنامه ای را به تصویب رسانده که «اخراج سازمان یافته و نابودی ارامنه» را به رسمیت می شناسد و اظهار می دارد که «مورخین مستقل بی شمار و مجالس و سازمان های بین المللی» این واقعه را به عنوان نسل کشی شناخته اند. این قطعنامه همچنین دربردارنده یک عذرخواهی برای نقش آلمان در قتل عام می باشد ( پادشاهی آلمان، یکی از متحدین امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول بود و با دلایل فراوان براندازی در این جنگ مداخله نمود ) و ترکیه را به آزمایش نقش خود در پاکسازی نژادی فراخواند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنوردراین - وستفالن، مابین شهرهای کلن و دوسلدورف، هسن ( در اینجا ارامنه عمدتاً در فرانکفورت ساکنند ) و هامبورگ. یک اجتماع به اندازه کافی قدرتمند در برلین وجود دارد ( حدود ۲۰۰۰ نفر ) . ارامنه در مونیخ هم ساکنند که دارای جایگاه های نسبتاً نمونه ای در میان مهاجرین ساکن در آلمان می باشند.
ارامنه ای که در جمهوری جدید آلمان ( بعد از اتحاد دو آلمان ) زندگی می کنند، یک اقلیت قومی هستند. همانند اکثر جوامع دیاسپورای ارمنی، اکثر ارامنه آلمان هم بعد از نسل کشی ارمنی ها در ۱۹۱۵ به آلمان مهاجرت کرده اند بقیه نیز بعداً از کشورهایی مثل ایران و آذربایجان و لبنان به آلمان آمدند. ورود دیگر ارامنه به آلمان متعاقب آزارهای ملی در ترکیه بوده است. بعد از جنگ جهانی دوم، تعدادی از اهالی ارمنستان شوروی که قبلاً زندانی جنگی بودند به بخش اشغال شده آلمان توسط آمریکا فرار کردند. از آن جایی که عده ای به آلمان سفر کرده و عده ای نیز در این کشور ساکن شدند لذا این سکونت ها بعدها پایه ای برای درخواست پناهندگی گشتند.
اولین تشکیلات ارامنه در آلمان، منطقه مهاجرنشین ارمنی در برلین بود که در سال ۱۹۲۳ تشکیل شد و تا سال ۱۹۷۵ مناطق دیگر ارمنی نشین در هامبورگ، برلین، کولونیه، فرانکفورت، اشتوتگارت و مونیخ تشکیل شد. در ۱۹۸۰ مناطق دیگری نیز در برمن، براونشوایگ، نورنبرگ، کُهل و نقاط دیگر تشکیل شدند.
در حال حاضر حدود ۲۵٬۰۰۰ ارمنی با تابعیت آلمان و حدود ۱۵٬۰۰۰ ارمنی جویای پناهندگی در آلمان زندگی می کنند. جمعیت آنها در مکلنبرگ در پومرانیای غربی متمرکز است. برای ارامنه ای که از ارمنستان آمده و جویای پناهندگی می باشند و برای کلیسای ارمنی، خدماتی نظیر تعمید، قرائت های کتاب مقدس و حمایت از جامعه ارامنه ارائه شده است اسقف نشین آلمان، تمامی هزینه های لازم برای حمایت از ارامنه وارد شده از ارمنستان بعد از شوروی را متقبل می شود و این خدمات را به عنوان بخشی از مأموریت خود در نظر می گیرد.
در سال ۲۰۰۵، مجلس آلمان، قطعنامه ای را به تصویب رسانده که «اخراج سازمان یافته و نابودی ارامنه» را به رسمیت می شناسد و اظهار می دارد که «مورخین مستقل بی شمار و مجالس و سازمان های بین المللی» این واقعه را به عنوان نسل کشی شناخته اند. این قطعنامه همچنین دربردارنده یک عذرخواهی برای نقش آلمان در قتل عام می باشد ( پادشاهی آلمان، یکی از متحدین امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول بود و با دلایل فراوان براندازی در این جنگ مداخله نمود ) و ترکیه را به آزمایش نقش خود در پاکسازی نژادی فراخواند.
wiki: ارمنی های آلمان