اردوگاه کار اجباری هینزرت ( به آلمانی: SS - Sonderlager Hinzert ) اردوگاهی برای کار اجباری ساخته شده توسط آلمان نازی در راینلاند - فالتس در ۳۰ کیلومتری مرز با لوکزامبورگ بود. از این اردوگاه در طول فعالیتش به منظورهای مختلفی بهره گرفته می شد. شهرت این اردوگاه به خاطر نقشی بود که به عنوان مرکز انتقالی تبعیدیان شب و مه و نیز بازداشتیان مقاومت لوکزامبورگ داشت.
در آغاز، این اردوگاه آلمانی هایی را دریافت می کرد که یا برای اورگانیتزاسیون توت کار می کردند یا به احکام بازپروری سبک محکوم شده بودند. با گذر زمان، زندانیان فرانسوی نیز به اردوگاه هینزرت آورده شدند. اما مهم ترین زندانیان اردوگاه را بازداشتیان شب و مه تشکیل می دادند که در پاریس دستگیر شده و از مه ۱۹۴۲ تا سپتامبر ۱۹۴۳ به این اردوگاه گذر داشتند. در اکتبر ۱۹۴۳ و با پیشروی نیروهای متفقین به سوی آلمان، واپسین نفرات شب و مه اردوگاه را ترک کردند.
اردوگاه کار اجباری هینزرت برای نخستین بار در سال ۱۹۳۸ برای اسکان کارگرانی که دیوار غربی را می ساختند گشایش یافت. با این حال، در ۱۶ اوت ۱۹۳۹ در یک آتش سوزی سوخت و در اکتبر ۱۹۳۹ به عنوان بازداشتگاه بازداشت و بازآموزی پلیس برای زندانیان محکوم به مجازات های سبک ( زیر ۱۴ روز ) و نیز برای آن دسته از کارگرانی که به باور نازی ها رفتارهای ضداجتماعی نشان داده بودند، بازسازی شد. [ ۲] [ ۳] این کارگران، که بسیاری از آنها توسط گشتاپو برمن آورده شده بودند، [ ۴] نه تنها در دیوار غربی، بلکه در سایر پروژه های زیربنایی نظامی مانند پایگاه های هوایی در مانهایم و ماینتس کار می کردند. [ ۵]
در ۱ ژوئیه ۱۹۴۰، این اردوگاه زیر نظر اداره بازرسی اردوگاه های کار اجباری قرار گرفت. پس از حمله به بلژیک، هلند، لوکزامبورگ و فرانسه در ۱۹۴۰، هینزرت همچنین به اردوگاهی برای زندانیان سیاسی از آن کشورهایی تبدیل شد که نیاز به «آلمانی سازی دوباره» داشتند. [ ۵] در ۷ فوریه ۱۹۴۲، فرماندهی اردوگاه به اداره اصلی اقتصادی و اجرایی اس اس ( WVHA ) منتقل شد. سپس اردوگاهی برای گشتاپو در منطقه لوکزامبورگ و تریر شد. [ ۶] تا زمان ورود اولین زندانیان شب و مه، اردوگاه تحت ساختار سازمانی سایر اردوگاه ها فعالیت می کرد و شامل بخش سیاسی، اردوگاهی برای «بازداشت و امنیت»، یک واحد پزشکی و واحدهای نگهبانی بود. پس از ورود زندانیان شب و مه، بخش سیاسی و اردوگاه «بازداشت و امنیت» تعطیل شدند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر آغاز، این اردوگاه آلمانی هایی را دریافت می کرد که یا برای اورگانیتزاسیون توت کار می کردند یا به احکام بازپروری سبک محکوم شده بودند. با گذر زمان، زندانیان فرانسوی نیز به اردوگاه هینزرت آورده شدند. اما مهم ترین زندانیان اردوگاه را بازداشتیان شب و مه تشکیل می دادند که در پاریس دستگیر شده و از مه ۱۹۴۲ تا سپتامبر ۱۹۴۳ به این اردوگاه گذر داشتند. در اکتبر ۱۹۴۳ و با پیشروی نیروهای متفقین به سوی آلمان، واپسین نفرات شب و مه اردوگاه را ترک کردند.
اردوگاه کار اجباری هینزرت برای نخستین بار در سال ۱۹۳۸ برای اسکان کارگرانی که دیوار غربی را می ساختند گشایش یافت. با این حال، در ۱۶ اوت ۱۹۳۹ در یک آتش سوزی سوخت و در اکتبر ۱۹۳۹ به عنوان بازداشتگاه بازداشت و بازآموزی پلیس برای زندانیان محکوم به مجازات های سبک ( زیر ۱۴ روز ) و نیز برای آن دسته از کارگرانی که به باور نازی ها رفتارهای ضداجتماعی نشان داده بودند، بازسازی شد. [ ۲] [ ۳] این کارگران، که بسیاری از آنها توسط گشتاپو برمن آورده شده بودند، [ ۴] نه تنها در دیوار غربی، بلکه در سایر پروژه های زیربنایی نظامی مانند پایگاه های هوایی در مانهایم و ماینتس کار می کردند. [ ۵]
در ۱ ژوئیه ۱۹۴۰، این اردوگاه زیر نظر اداره بازرسی اردوگاه های کار اجباری قرار گرفت. پس از حمله به بلژیک، هلند، لوکزامبورگ و فرانسه در ۱۹۴۰، هینزرت همچنین به اردوگاهی برای زندانیان سیاسی از آن کشورهایی تبدیل شد که نیاز به «آلمانی سازی دوباره» داشتند. [ ۵] در ۷ فوریه ۱۹۴۲، فرماندهی اردوگاه به اداره اصلی اقتصادی و اجرایی اس اس ( WVHA ) منتقل شد. سپس اردوگاهی برای گشتاپو در منطقه لوکزامبورگ و تریر شد. [ ۶] تا زمان ورود اولین زندانیان شب و مه، اردوگاه تحت ساختار سازمانی سایر اردوگاه ها فعالیت می کرد و شامل بخش سیاسی، اردوگاهی برای «بازداشت و امنیت»، یک واحد پزشکی و واحدهای نگهبانی بود. پس از ورود زندانیان شب و مه، بخش سیاسی و اردوگاه «بازداشت و امنیت» تعطیل شدند. [ ۲]
