اردوگاه کار اجباری سولدائو که در جریان جنگ جهانی دوم توسط آلمان نازی تأسیس شد، اردوگاهی برای نگهداری از زندانیان لهستانی و یهودی بود. این اردوگاه در شهر جاودووو ( به آلمانی: سولدائو ) ، در شمال شرقی لهستان واقع شده بود، که پس از تهاجم نازی ها و اتحاد جماهیر شوروی به لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹، ضمیمه استان پروس خاوری شد. [ ۱]
این اردوگاه در پادگان پیشین ارتش لهستان توسط اس اس - بریگادفورر اتو راش با تأیید راینهارت هایدریش تأسیس شد. نخستین زندانیان آن در اواخر سپتامبر ۱۹۳۹ آورده شدند. آنها مدافعان دژ مودلین از میان ارتش لهستان بودند که به دلیل کمبود مهمات و غذا ناچار به تسلیم شدند. [ ۲] اردوگاه در طول دوره فعالیت خود اهداف گوناگونی را دنبال می کرد. علاوه بر ۱۵۰۰ بیمار از همه بیمارستان های روانپزشکی منطقه، روشنفکران لهستانی، کشیش ها و زندانیان سیاسی پنهانی در آنجا اعدام شدند. [ ۳] این مرکز همچنین به عنوان مرکزی انتقالی برای تبعید از پروس خاوری به دولت عمومی نیمه استعماری، و نیز تأمین نیروی برده کاری برای رایش خدمت می کرد. این اردوگاه در ابتدا به صورت موقت بود و برای ۱۰۰۰ زندانی آغازین، اما به زودی دائمی شد. [ ۴] از میان کل ۳۰٬۰۰۰ زندانی اردوگاه، ۱۰٬۰۰۰ تا ۱۳٬۰۰۰ تن از آن ها در آنجا کشته شدند. [ ۱] [ ۵] پس از جنگ، خدمات ردیابی بین المللی ( ITS ) به دلیل تعداد زیاد قربانیان، در ابتدا اردوگاه را به عنوان اردوگاه مرگ طبقه بندی کرد. [ ۴]
شهر جاودووو در بخشی از لهستان اشغالی واقع شده بود که ضمیمه رایش سوم شد. نخستین زندانیان غیرنظامی با کامیون و قطار از شهرهای واقع در مرز لهستان و پروس خاوری آورده شده، و توسط نازی ها به منظور پاک سازی قومی کامل منطقه از غیر آلمانی ها از خانه های خود بیرون شدند. همچنین، اردوگاه آزمایش های اولیه ای را در زمینه کشتار با گازگرفتگی انجام داد. [ ۶] در راستای عملیات تی۴، بیماران روانی در آسایشگاه های پروس خاوری به اردوگاه سولدائو منتقل شدند. ۱۵۵۸ بیمار از ۲۱ مه تا ۸ ژوئن ۱۹۴۰ توسط نیروهای تحت فرماندهی هربرت لانگه در یک وانت گاز کشته شدند. [ ۷] [ ۸] لانگه بعدها از تجربیات مرتبط با کشتار با گاز خود که در سولدائو به دست آورده بود برای راه اندازی اردوگاه مرگ خلمنو بهره گرفت. [ ۶]
اردوگاه ساختمان مشخصی برای سرویس بهداشتی نداشت، و تنها دو سوراخ درون زمین با تخته هایی که از دو سو آن ها را می پوشاندند، در محیط باز وجود داشتند. همه گیری بیماری تیفوس باعث کشته شدن شش نگهبان آلمانی در میان تعداد بی شماری از زندانیان شد. [ ۹] در تابستان ۱۹۴۱، اردوگاه سولدائو به عنوان Arbeitserziehungslager ( به معنای تحت اللفظی «اردوگاه کارآموزی» ) دوباره سازماندهی شد. زندانیان اردوگاه، که میان اردوگاه های فرعی جداگانه تقسیم شده بودند، به کار اجباری در کشاورزی و ساخت و ساز مشغول بودند. این اردوگاه در ژانویه ۱۹۴۵ تعطیل شد. [ ۱۰] طبق تخمین های رسمی لهستان، از ۳۰٬۰۰۰ زندانی اردوگاه حدود ۱۳٬۰۰۰ زندانی از میان رفتند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اردوگاه در پادگان پیشین ارتش لهستان توسط اس اس - بریگادفورر اتو راش با تأیید راینهارت هایدریش تأسیس شد. نخستین زندانیان آن در اواخر سپتامبر ۱۹۳۹ آورده شدند. آنها مدافعان دژ مودلین از میان ارتش لهستان بودند که به دلیل کمبود مهمات و غذا ناچار به تسلیم شدند. [ ۲] اردوگاه در طول دوره فعالیت خود اهداف گوناگونی را دنبال می کرد. علاوه بر ۱۵۰۰ بیمار از همه بیمارستان های روانپزشکی منطقه، روشنفکران لهستانی، کشیش ها و زندانیان سیاسی پنهانی در آنجا اعدام شدند. [ ۳] این مرکز همچنین به عنوان مرکزی انتقالی برای تبعید از پروس خاوری به دولت عمومی نیمه استعماری، و نیز تأمین نیروی برده کاری برای رایش خدمت می کرد. این اردوگاه در ابتدا به صورت موقت بود و برای ۱۰۰۰ زندانی آغازین، اما به زودی دائمی شد. [ ۴] از میان کل ۳۰٬۰۰۰ زندانی اردوگاه، ۱۰٬۰۰۰ تا ۱۳٬۰۰۰ تن از آن ها در آنجا کشته شدند. [ ۱] [ ۵] پس از جنگ، خدمات ردیابی بین المللی ( ITS ) به دلیل تعداد زیاد قربانیان، در ابتدا اردوگاه را به عنوان اردوگاه مرگ طبقه بندی کرد. [ ۴]
شهر جاودووو در بخشی از لهستان اشغالی واقع شده بود که ضمیمه رایش سوم شد. نخستین زندانیان غیرنظامی با کامیون و قطار از شهرهای واقع در مرز لهستان و پروس خاوری آورده شده، و توسط نازی ها به منظور پاک سازی قومی کامل منطقه از غیر آلمانی ها از خانه های خود بیرون شدند. همچنین، اردوگاه آزمایش های اولیه ای را در زمینه کشتار با گازگرفتگی انجام داد. [ ۶] در راستای عملیات تی۴، بیماران روانی در آسایشگاه های پروس خاوری به اردوگاه سولدائو منتقل شدند. ۱۵۵۸ بیمار از ۲۱ مه تا ۸ ژوئن ۱۹۴۰ توسط نیروهای تحت فرماندهی هربرت لانگه در یک وانت گاز کشته شدند. [ ۷] [ ۸] لانگه بعدها از تجربیات مرتبط با کشتار با گاز خود که در سولدائو به دست آورده بود برای راه اندازی اردوگاه مرگ خلمنو بهره گرفت. [ ۶]
اردوگاه ساختمان مشخصی برای سرویس بهداشتی نداشت، و تنها دو سوراخ درون زمین با تخته هایی که از دو سو آن ها را می پوشاندند، در محیط باز وجود داشتند. همه گیری بیماری تیفوس باعث کشته شدن شش نگهبان آلمانی در میان تعداد بی شماری از زندانیان شد. [ ۹] در تابستان ۱۹۴۱، اردوگاه سولدائو به عنوان Arbeitserziehungslager ( به معنای تحت اللفظی «اردوگاه کارآموزی» ) دوباره سازماندهی شد. زندانیان اردوگاه، که میان اردوگاه های فرعی جداگانه تقسیم شده بودند، به کار اجباری در کشاورزی و ساخت و ساز مشغول بودند. این اردوگاه در ژانویه ۱۹۴۵ تعطیل شد. [ ۱۰] طبق تخمین های رسمی لهستان، از ۳۰٬۰۰۰ زندانی اردوگاه حدود ۱۳٬۰۰۰ زندانی از میان رفتند. [ ۱]
