اردوگاه جاکُوو اردوگاهی توقیفی برای یهودیان و به میزانی کمتر صرب ها، زنان و کودکان در شهر جاکوو در دولت مستقل کرواسی ( NDH ) بود که میان دسامبر ۱۹۴۱ و ژوئیه ۱۹۴۲، در جریان جنگ جهانی دوم فعالیت داشت.
این اردوگاه در محل آسیاب آردسازی رها شده ای تأسیس شد که زمانی توسط اسقف اعظم کاتولیک روم از جاکوو - اوسییک استفاده می شد و در ابتدا توسط جامعه یهودی به صورت خودمختار اداره می شد. نخستین زندانیان اردوگاه در ۲ دسامبر سال ۱۹۴۱ وارد آن شدند. در اوایل سال ۱۹۴۲، اردوگاه شیوع تب حصبه را تجربه کرد که با ورود تبعیدیان یهودی از اسلوونی تشدید شد. اوستاشه که جنبش حاکم بر NDH بود سپس کنترل مستقیم اردوگاه را بر عهده گرفت و در نتیجه آن بسیاری از بازداشت شدگان تحت شکنجه، تجاوز و تحقیر قرار گرفتند. در اواسط ماه مه، وزارت بهداشت NDH دستور داد اردوگاه تعطیل شود. میان ۱۵ ژوئن و ۷ ژوئیه ۱۹۴۲، ۲۴۰۰–۳۲۰۰ زندانی به اردوگاه کار اجباری یاسنواتس منتقل شده و در آنجا کشته شدند. در طول عملیات اردوگاه، تا ۳۸۰۰ زن و کودک در این اردوگاه تحت مراقبت قرار گرفتند و کمینه ۵۶۹ زن و کودک درگذشتند، اگرچه این رقم ممکن است به ۸۰۰ تن نیز برسد.
در سال ۱۹۴۵، مقامات جدید یوگسلاوی کمونیست اقدام به نبش قبر در محوطه پیشین اردوگاه جاکوو کردند. در سپتامبر ۱۹۵۲، اتحادیه جوامع یهودی یوگسلاوی از بنای یادبود قربانیان اردوگاه رونمایی کرد. به دنبال استقلال کرواسی از جمهوری یوگسلاوی، اردوگاه پیشین به جایگاه سوخت تبدیل شد. مراسم یادبودی هر ساله در این مکان و همچنین در یک گورستان مجاور که اجساد بازداشت شدگان در آنجا دفن شده اند، برگزار می شود. این گورستان از این نظر منحصر به فرد است که تنها مکان دفن در اروپا است که در آن قربانیان هولوکاست با نام و نام خانوادگی خود دفن شده اند، و نه تنها با شماره زندان خود. در سال ۲۰۱۳، تندیسی با عنوان «صلح در بهشت»، توسط مجسمه ساز اسرائیلی کروات تبار، دینا مرحاو، برای بزرگداشت کسانی که در این اردوگاه نگهداری می شدند، در جاکوو رونمایی شد.
جاکوو واقع در حدود ۱۹۷ کیلومتری جنوب شرقی زاگرب، مقر اسقف اعظم کاتولیک روم از جاکوو - اوسییک بود و پیش و در طی جنگ جهانی دوم، مکان یکی از بزرگترین جوامع آلمانی تبار کرواسی به شمار می رفت . [ ۱] در نوامبر ۱۹۴۱، دو رهبر ارشد جامعه یهودی محلی، دراگوتین روزنبرگ و الکساندر کلاین، توانستند رئیس دفتر یهودیان سرویس نظارت اوستاشه ( به کرواتی: Ustaška nadzorna služba ; UNS ) ، ویلکو کوهنل، را متقاعد به گشایش یک اردوگاه برای پناهندگان در جاکوو کنند. [ ۲] در اواخر ماه نوامبر، پلیس اوسییک به جامعه یهودیان این شهر دستور داد ظرف ۵ روز برای ۲۰۰۰ زن و کودک یهودی جا پیدا کنند. در حالی که زنان و کودکان به جاکوو تبعید می شدند، مردان یهودی باید به بزرگترین اردوگاه کار اجباری NDH، یعنی یاسنواتس تبعید می شدند. جوانان یهودی محلی به سرعت یک آسیاب آردساز رها شده ۴۰ طبقه ای با طول ۴۰ متر را که پیشتر توسط اسقف اعظم مورد استفاده قرار گرفته بود، به یک اردوگاه پناهجویان برای اسکان زنان و کودکان تبدیل کردند. سپس چندین ساختمان اطراف به اردوگاه افزوده شدند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اردوگاه در محل آسیاب آردسازی رها شده ای تأسیس شد که زمانی توسط اسقف اعظم کاتولیک روم از جاکوو - اوسییک استفاده می شد و در ابتدا توسط جامعه یهودی به صورت خودمختار اداره می شد. نخستین زندانیان اردوگاه در ۲ دسامبر سال ۱۹۴۱ وارد آن شدند. در اوایل سال ۱۹۴۲، اردوگاه شیوع تب حصبه را تجربه کرد که با ورود تبعیدیان یهودی از اسلوونی تشدید شد. اوستاشه که جنبش حاکم بر NDH بود سپس کنترل مستقیم اردوگاه را بر عهده گرفت و در نتیجه آن بسیاری از بازداشت شدگان تحت شکنجه، تجاوز و تحقیر قرار گرفتند. در اواسط ماه مه، وزارت بهداشت NDH دستور داد اردوگاه تعطیل شود. میان ۱۵ ژوئن و ۷ ژوئیه ۱۹۴۲، ۲۴۰۰–۳۲۰۰ زندانی به اردوگاه کار اجباری یاسنواتس منتقل شده و در آنجا کشته شدند. در طول عملیات اردوگاه، تا ۳۸۰۰ زن و کودک در این اردوگاه تحت مراقبت قرار گرفتند و کمینه ۵۶۹ زن و کودک درگذشتند، اگرچه این رقم ممکن است به ۸۰۰ تن نیز برسد.
در سال ۱۹۴۵، مقامات جدید یوگسلاوی کمونیست اقدام به نبش قبر در محوطه پیشین اردوگاه جاکوو کردند. در سپتامبر ۱۹۵۲، اتحادیه جوامع یهودی یوگسلاوی از بنای یادبود قربانیان اردوگاه رونمایی کرد. به دنبال استقلال کرواسی از جمهوری یوگسلاوی، اردوگاه پیشین به جایگاه سوخت تبدیل شد. مراسم یادبودی هر ساله در این مکان و همچنین در یک گورستان مجاور که اجساد بازداشت شدگان در آنجا دفن شده اند، برگزار می شود. این گورستان از این نظر منحصر به فرد است که تنها مکان دفن در اروپا است که در آن قربانیان هولوکاست با نام و نام خانوادگی خود دفن شده اند، و نه تنها با شماره زندان خود. در سال ۲۰۱۳، تندیسی با عنوان «صلح در بهشت»، توسط مجسمه ساز اسرائیلی کروات تبار، دینا مرحاو، برای بزرگداشت کسانی که در این اردوگاه نگهداری می شدند، در جاکوو رونمایی شد.
جاکوو واقع در حدود ۱۹۷ کیلومتری جنوب شرقی زاگرب، مقر اسقف اعظم کاتولیک روم از جاکوو - اوسییک بود و پیش و در طی جنگ جهانی دوم، مکان یکی از بزرگترین جوامع آلمانی تبار کرواسی به شمار می رفت . [ ۱] در نوامبر ۱۹۴۱، دو رهبر ارشد جامعه یهودی محلی، دراگوتین روزنبرگ و الکساندر کلاین، توانستند رئیس دفتر یهودیان سرویس نظارت اوستاشه ( به کرواتی: Ustaška nadzorna služba ; UNS ) ، ویلکو کوهنل، را متقاعد به گشایش یک اردوگاه برای پناهندگان در جاکوو کنند. [ ۲] در اواخر ماه نوامبر، پلیس اوسییک به جامعه یهودیان این شهر دستور داد ظرف ۵ روز برای ۲۰۰۰ زن و کودک یهودی جا پیدا کنند. در حالی که زنان و کودکان به جاکوو تبعید می شدند، مردان یهودی باید به بزرگترین اردوگاه کار اجباری NDH، یعنی یاسنواتس تبعید می شدند. جوانان یهودی محلی به سرعت یک آسیاب آردساز رها شده ۴۰ طبقه ای با طول ۴۰ متر را که پیشتر توسط اسقف اعظم مورد استفاده قرار گرفته بود، به یک اردوگاه پناهجویان برای اسکان زنان و کودکان تبدیل کردند. سپس چندین ساختمان اطراف به اردوگاه افزوده شدند. [ ۱]
wiki: اردوگاه توقیفی جاکوو