آرام اس المپیک. آرام اس المپیک ( به انگلیسی: RMS Olympic ) نخستین کشتی اقیانوس پیمای کلاس المپیک کمپانی وایت استار لاین بود. خواهران این کشتی بریتانیک و تایتانیک بودند که هر دو کشتی غرق شدند. این کشتی یکی از برجسته ترین کشتی های سال ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۵ بود که در جنگ جهانی دوم بسیار مورد استفاده قرار می گرفت.
ژوزف بروس ایزمی رئیس شرکت ستارهٔ سفید و ویلیام پیری رئیس کارخانهٔ کشتی سازی هارلاند اند ولف برای ساخت کشتی های کلاس المپیک و پیش افتادن از رقیب خود شرکت کونارد و برای ساخت کشتی های عظیم مانند کشتی های آراِم اِس لوستینیا و آراِم اِس مورتینیا که این دو کشتی بسیار لوکس و بزرگ بودند نامزد شدند.
برای ساخت المپیک از کشتی آرام اس تایتانیک الگوبرداری شد. کشتی المپیک را در ۲۰ اکتبر ۱۹۱۰ به آب انداختند. اولین سفر المپیک در ۱۴ ژوئن ۱۹۱۱ بود. المپیک در ۲۴ ساعت در حدود ۶۵۰ تن زغال سنگ مصرف می کرد و با سرعت ۲۱٫۷ گره دریایی سفر می کرد در حالی که کشتی های لوستینیا و مورتینیا در ۲۴ ساعت ۱٬۰۰۰ تن زغال سنگ مصرف می کردند و این کاهش مصرف سوخت، موفقیتی بزرگ بود.
نخستین رویداد ناگوار المپیک در ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۱ اتفاق افتاد. المپیک با ناو جنگی انگلیسی اچ ام اس هاوک ( ۱۸۹۱ ) در جزیره وایت تصادف کرد و به دو قسمت از کشتی و پروانه کشتی آسیب رسید ولی المپیک توانست به بندر ساوت همپتون بازگردد. در پرس و جوهایی که نیروی دریایی بریتانیا به عمل آورد کشتی المپیک را عامل اصلی این حادثه خواندند. در هنگام وقوع حادثه، کاپیتان ادوارد اسمیت ( کاپیتان تایتانیک ) ناخدای المپیک بود. حادثهٔ هاوک یک مصیبت مالی برای صاحب کشتی المپیک بود. المپیک برای تعمیر با سرعت زیادی به بندر بلفاست برگشت و شرکت هارلند اند ولف اتمام تایتانیک را به تأخیر انداخت و برای تعمیر پروانه های المپیک از پروانه های تایتانیک استفاده کرد. در فوریهٔ ۱۹۱۲ پروانه المپیک گم شد و دوباره برای تعمیر برگشت و شرکت هارلند اند ولف دوباره اتمام تایتانیک را از ۲۰ مارس ۱۹۱۲ به ۱۰ آوریل ۱۹۱۲ به تأخیر انداخت.
در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ فرماندهٔ کشتی هربرت هادوک سیگنال های خطر از خواهر کشتی المپیک، تایتانیک دریافت کرد اما آن ها خیلی از محل حادثه دور ( بیش از ۵۱۰ مایل ) بودند.
المپیک شباهت بسیاری به تایتانیک داشت اما به اندازهٔ کافی قایق نجات حمل نمی کرد و بیشتر قایق های نجات آن خراب بود و خدمه کشتی از مدیر شرکت وایت استار لاین تقاضای قایق های نجات چوبی و سالم کردند ولی مدیر شرکت گفت این درخواست، غیرممکن است، همهٔ قایق های نجات در دریا امتحان شدند ولی خدمهٔ کشتی از این موضوع راضی نبودند و از کار دست کشیدند. در ۲۵ آوریل، نمایندگان اعتصاب کنندگان از شرکت خواستند قایق های نجات را آزمایش کنند ولی باز هم فایده ای نداشت. سرانجام بیشتر اعتصاب کننده ها برگشتند و به کشتی رفتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفژوزف بروس ایزمی رئیس شرکت ستارهٔ سفید و ویلیام پیری رئیس کارخانهٔ کشتی سازی هارلاند اند ولف برای ساخت کشتی های کلاس المپیک و پیش افتادن از رقیب خود شرکت کونارد و برای ساخت کشتی های عظیم مانند کشتی های آراِم اِس لوستینیا و آراِم اِس مورتینیا که این دو کشتی بسیار لوکس و بزرگ بودند نامزد شدند.
برای ساخت المپیک از کشتی آرام اس تایتانیک الگوبرداری شد. کشتی المپیک را در ۲۰ اکتبر ۱۹۱۰ به آب انداختند. اولین سفر المپیک در ۱۴ ژوئن ۱۹۱۱ بود. المپیک در ۲۴ ساعت در حدود ۶۵۰ تن زغال سنگ مصرف می کرد و با سرعت ۲۱٫۷ گره دریایی سفر می کرد در حالی که کشتی های لوستینیا و مورتینیا در ۲۴ ساعت ۱٬۰۰۰ تن زغال سنگ مصرف می کردند و این کاهش مصرف سوخت، موفقیتی بزرگ بود.
نخستین رویداد ناگوار المپیک در ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۱ اتفاق افتاد. المپیک با ناو جنگی انگلیسی اچ ام اس هاوک ( ۱۸۹۱ ) در جزیره وایت تصادف کرد و به دو قسمت از کشتی و پروانه کشتی آسیب رسید ولی المپیک توانست به بندر ساوت همپتون بازگردد. در پرس و جوهایی که نیروی دریایی بریتانیا به عمل آورد کشتی المپیک را عامل اصلی این حادثه خواندند. در هنگام وقوع حادثه، کاپیتان ادوارد اسمیت ( کاپیتان تایتانیک ) ناخدای المپیک بود. حادثهٔ هاوک یک مصیبت مالی برای صاحب کشتی المپیک بود. المپیک برای تعمیر با سرعت زیادی به بندر بلفاست برگشت و شرکت هارلند اند ولف اتمام تایتانیک را به تأخیر انداخت و برای تعمیر پروانه های المپیک از پروانه های تایتانیک استفاده کرد. در فوریهٔ ۱۹۱۲ پروانه المپیک گم شد و دوباره برای تعمیر برگشت و شرکت هارلند اند ولف دوباره اتمام تایتانیک را از ۲۰ مارس ۱۹۱۲ به ۱۰ آوریل ۱۹۱۲ به تأخیر انداخت.
در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ فرماندهٔ کشتی هربرت هادوک سیگنال های خطر از خواهر کشتی المپیک، تایتانیک دریافت کرد اما آن ها خیلی از محل حادثه دور ( بیش از ۵۱۰ مایل ) بودند.
المپیک شباهت بسیاری به تایتانیک داشت اما به اندازهٔ کافی قایق نجات حمل نمی کرد و بیشتر قایق های نجات آن خراب بود و خدمه کشتی از مدیر شرکت وایت استار لاین تقاضای قایق های نجات چوبی و سالم کردند ولی مدیر شرکت گفت این درخواست، غیرممکن است، همهٔ قایق های نجات در دریا امتحان شدند ولی خدمهٔ کشتی از این موضوع راضی نبودند و از کار دست کشیدند. در ۲۵ آوریل، نمایندگان اعتصاب کنندگان از شرکت خواستند قایق های نجات را آزمایش کنند ولی باز هم فایده ای نداشت. سرانجام بیشتر اعتصاب کننده ها برگشتند و به کشتی رفتند.
wiki: آرام اس المپیک