آرادو آر ۶۸. آرادو آر ۶۸ ( به آلمانی: Arado Ar 68 ) یک هواگرد جنگنده دوباله تک موتوره تک سرنشین ساخت شرکت آرادو در آلمان بود که اوایل دهه ۱۹۳۰ طراحی و به عنوان یکی از نخستین جنگنده ها در آغاز تسلیح مجدد آلمان و نقض محدودیت های پیمان ورسای وارد خدمت در لوفت وافه شد. آر ۶۸ آخرین جنگنده دوباله این نیرو بود.
هواگرد دوباله چرخ دم آرادو آر ۶۸ توسط والتر بلوم، کهنه سرباز جنگ جهانی اول به عنوان جانشین آرادو آر ۶۵ به صورت متعارف با بدنه فولادی و بال های چوبی طراحی شد. قسمت های جلو و عقب بدنه با صفحات فلزی و بال ها با پارچه پوشیده شده بودند. بال بالا سه تکه و بال پایین دو تکه بود.
اتاقک خلبان سر باز و ارابه فرود آن ثابت بود. چرخ های هواگرد همانند سایر هواگردهای هم عصر برای بهبود وضعیت آیرودینامیک پوشیده تعبیه گردید. [ ۱] اندازه بال ها که با میله هایی به شکل حرف N و سیم به یکدیگر متصل و با بزرگ تر بودن بال بالایی با یک دیگر متفاوت بودند. [ ۱]
نخستین پیش نمونه تحت عنوان آر ۶۸آ سال ۱۹۳۴ به پرواز درآمد و نمایشی قابل تحسینی از خود ارائه کرد. با وجود این که شرکت آرادو نتوانسته بود برای نخستین پیش نمونه موتور قابل اتکایی انتخاب کند اما نهایتاً موتور ب ام و ۶ با توان ۶۴۰ اسب بخار بدین منظور تعیین گردید. اگر چه این تصمیم تقریباً زمانی اتخاذ شد که با توجه به اهمیت موضوع، تصمیم به لغو کلیت پروژه گرفته شده بود. انتخاب موتور به دسترسی آن بستگی داشت همان طور که در پیش نمونه دوم ( آر ۶۸ب ) از موتور یونکرس یومو ۲۱۰ با توان ۶۱۰ اسب بخار استفاده گردید و در نمونه های بعدی موتورهای دیگری به کار برده شد.
برای بهبود عملکرد آن آلمانی ها دست به ارتقای موتور هواگرد خود زدند که حاصل آن مدل های آر ۶۸ایی با موتور یومو ۲۱۰ب با توان ۶۱۰ اسب بخار، آر ۶۸اف با موتور ب ام و ۶ با توان ۶۷۵ اسب بخار و آر ۶۸گه با موتور ب ام و ۶ با توان ۷۵۰ اسب بخار بود. یک مدل آزمایشی نیز با عنوان آر ۶۸ها با موتور شعاعی تقویت شده ب ام و ۱۳۲ خنک شونده با هوا و اتاقک تماماً سر بسته طراحی شد. [ ۱] [ ۲]
تولید از همان سال ۱۹۳۴ آغاز شد. مدل اصلی تولید آر ۶۸ایی بود. [ ۳] در مجموع ۵۱۴ فروند از این هواگرد تولید گردید.
این هواگرد که می توانست در نقش بمب افکن سبک و هواگرد شناسایی نیز مورد استفاده قرار گیرد، [ ۱] اواخر تابستان سال ۱۹۳۶ به عنوان آخرین جنگنده دوباله وارد خدمت در لوفت وافه شد و در نخستین یگان های آن در پروس شرقی مستقر گشت. آر ۶۸ به زودی برای حضور در نبردگاه جنگ داخلی اسپانیا راهی این کشور شد که با وجود عملکرد نسبتاً قابل قبول، در مقابل جنگنده های به مراتب برتر همچون جنگنده تک باله پر سرعت تر پولیکارپوف آی - ۱۶ شوروی با ضعف مواجه شد. [ ۱] این هواگرد پیش از جایگزینی با مسرشمیت ب اف ۱۰۹، بین سال های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ جنگنده اصلی آلمانی ها بود و پس از آن نیز آخرین نمونه های آن تا اوایل سال ۱۹۴۰ به عنوان جنگنده شبانه و تا سال ۱۹۴۴ در نقش جنگنده آموزشی به کار برده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهواگرد دوباله چرخ دم آرادو آر ۶۸ توسط والتر بلوم، کهنه سرباز جنگ جهانی اول به عنوان جانشین آرادو آر ۶۵ به صورت متعارف با بدنه فولادی و بال های چوبی طراحی شد. قسمت های جلو و عقب بدنه با صفحات فلزی و بال ها با پارچه پوشیده شده بودند. بال بالا سه تکه و بال پایین دو تکه بود.
اتاقک خلبان سر باز و ارابه فرود آن ثابت بود. چرخ های هواگرد همانند سایر هواگردهای هم عصر برای بهبود وضعیت آیرودینامیک پوشیده تعبیه گردید. [ ۱] اندازه بال ها که با میله هایی به شکل حرف N و سیم به یکدیگر متصل و با بزرگ تر بودن بال بالایی با یک دیگر متفاوت بودند. [ ۱]
نخستین پیش نمونه تحت عنوان آر ۶۸آ سال ۱۹۳۴ به پرواز درآمد و نمایشی قابل تحسینی از خود ارائه کرد. با وجود این که شرکت آرادو نتوانسته بود برای نخستین پیش نمونه موتور قابل اتکایی انتخاب کند اما نهایتاً موتور ب ام و ۶ با توان ۶۴۰ اسب بخار بدین منظور تعیین گردید. اگر چه این تصمیم تقریباً زمانی اتخاذ شد که با توجه به اهمیت موضوع، تصمیم به لغو کلیت پروژه گرفته شده بود. انتخاب موتور به دسترسی آن بستگی داشت همان طور که در پیش نمونه دوم ( آر ۶۸ب ) از موتور یونکرس یومو ۲۱۰ با توان ۶۱۰ اسب بخار استفاده گردید و در نمونه های بعدی موتورهای دیگری به کار برده شد.
برای بهبود عملکرد آن آلمانی ها دست به ارتقای موتور هواگرد خود زدند که حاصل آن مدل های آر ۶۸ایی با موتور یومو ۲۱۰ب با توان ۶۱۰ اسب بخار، آر ۶۸اف با موتور ب ام و ۶ با توان ۶۷۵ اسب بخار و آر ۶۸گه با موتور ب ام و ۶ با توان ۷۵۰ اسب بخار بود. یک مدل آزمایشی نیز با عنوان آر ۶۸ها با موتور شعاعی تقویت شده ب ام و ۱۳۲ خنک شونده با هوا و اتاقک تماماً سر بسته طراحی شد. [ ۱] [ ۲]
تولید از همان سال ۱۹۳۴ آغاز شد. مدل اصلی تولید آر ۶۸ایی بود. [ ۳] در مجموع ۵۱۴ فروند از این هواگرد تولید گردید.
این هواگرد که می توانست در نقش بمب افکن سبک و هواگرد شناسایی نیز مورد استفاده قرار گیرد، [ ۱] اواخر تابستان سال ۱۹۳۶ به عنوان آخرین جنگنده دوباله وارد خدمت در لوفت وافه شد و در نخستین یگان های آن در پروس شرقی مستقر گشت. آر ۶۸ به زودی برای حضور در نبردگاه جنگ داخلی اسپانیا راهی این کشور شد که با وجود عملکرد نسبتاً قابل قبول، در مقابل جنگنده های به مراتب برتر همچون جنگنده تک باله پر سرعت تر پولیکارپوف آی - ۱۶ شوروی با ضعف مواجه شد. [ ۱] این هواگرد پیش از جایگزینی با مسرشمیت ب اف ۱۰۹، بین سال های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ جنگنده اصلی آلمانی ها بود و پس از آن نیز آخرین نمونه های آن تا اوایل سال ۱۹۴۰ به عنوان جنگنده شبانه و تا سال ۱۹۴۴ در نقش جنگنده آموزشی به کار برده شد.
wiki: آرادو آر ۶۸