[ویکی فقه] اراده غیری به طلب یک شیء به عنوان مقدمه شیء دیگر اطلاق می شود.
اراده غیری، مقابل اراده نفسی می باشد و آن، اراده ای است که متعلق آن به خودی خود مطلوب نیست، بلکه تنها به خاطر این که دست یافتن به مطلوب اصلی (مطلوب بالذات) از راه آن امکان پذیر است، اراده به آن تعلق گرفته است؛ به بیان دیگر، اراده غیری، اراده ای است که متعلق آن مطلوب بالعرض است، نه بالذات، مثل: اراده مولا بر واجب کردن مقدمات وجودی عبادت مانند: پیمودن راهی که برای رفتن به حج باید طی شود در حالی که مورد نظر اصلی مولا خود عبادت است و مقدمه آن مطلوب بالعرض است؛ پس اراده متعلق به آن، غیری است؛ به خلاف اراده مولا به وجوب عبادت، زیرا عبادت مطلوب بالذات است؛ پس اراده متعلق به آن، نفسی است.
اراده غیری، مقابل اراده نفسی می باشد و آن، اراده ای است که متعلق آن به خودی خود مطلوب نیست، بلکه تنها به خاطر این که دست یافتن به مطلوب اصلی (مطلوب بالذات) از راه آن امکان پذیر است، اراده به آن تعلق گرفته است؛ به بیان دیگر، اراده غیری، اراده ای است که متعلق آن مطلوب بالعرض است، نه بالذات، مثل: اراده مولا بر واجب کردن مقدمات وجودی عبادت مانند: پیمودن راهی که برای رفتن به حج باید طی شود در حالی که مورد نظر اصلی مولا خود عبادت است و مقدمه آن مطلوب بالعرض است؛ پس اراده متعلق به آن، غیری است؛ به خلاف اراده مولا به وجوب عبادت، زیرا عبادت مطلوب بالذات است؛ پس اراده متعلق به آن، نفسی است.
wikifeqh: اراده_مترشحه