ارام

آرام (ترانه هوزیر). «آرام» تک آهنگی از هنرمند اهل ایرلند هوزیر است که در سال ۲۰۱۴ میلادی منتشر شد. این تک آهنگ در آلبوم هوزیر قرار داشت.
این تک آهنگ در چارت ایرلند در رتبه سه قرار گرفت.

آرام (خواننده رپ). کیم نام - جون ( به کره ای: 김남준؛ زادهٔ ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۴ ) ، که بیشتر با نام هنری خود آر اِم ( به انگلیسی: RM ) ( سابقاً رپ مانستر ) شناخته می شود، یک رپر، ترانه سرا و تهیه کنندهٔ موسیقی اهل کره جنوبی است. او رهبر گروه پسرانهٔ بی تی اس است. در ۲۰۱۵، او اولین میکس تیپ خود، آر ام را منتشر کرد. در اکتبر ۲۰۱۸، دومین میکس تیپش، مونو، بالاترین نمودار آلبوم توسط یک تکنواز کره ای در نمودار بیلبورد ۲۰۰ بود که نمودار بیلبورد ۲۰۰، در رتبهٔ ۲۶ قرار گرفت. وی با هنرمندانی مانند، ویل، یونها، وارن جی، گائکو، کریز کالیکو، ام اف بی تی وای، فال اوت بوی، پرایمری و لیل ناز اکس همکاری داشته است.
نام رپ مانستر الهام گرفته شده از آهنگ رپ «نابغهٔ رپ ( Rap Genius ) » توسط سن ای است. این اشعار شامل بخشی بود که سن ای اعلام کرد باید او «هیولای رپ» صدا زده شود زیرا «بی وقفه رپ می خواند». او نام هنری را به دلیل اینکه احساس می کرد «باحال» است، انتخاب کرد. [ ۱]

آرام (منطقه). آرام ( آرامی: ܐܪܡ, Orom ) که با نام آرامستان و آرامیا نیز شناخته می شود، یک منطقه تاریخی شامل چندین پادشاهی آرامی بود که بخش زیادی از سوریه امروزی، جنوب شرقی ترکیه و بخش هایی از لبنان و عراق را در بر می گرفت. [ ۱] [ ۲] آرام در اوج خود از دامنه کوه لبنان به سمت شرق در سراسر فرات، از جمله بخش هایی از دره رود خابور در شمال غربی بین النهرین در مرز عراق امروزی امتداد داشت. ظهور دولت های آرامی در سراسر خاورمیانه حتی باعث تغییر زبان آن شد. زبان آرامی در نهایت جایگزین اکدی به عنوان زبان کل منطقه شد و زبان اداری و تجاری چندین امپراتوری مانند امپراتوری هخامنشی و امپراتوری بابل نو شد. [ ۳] [ ۴]
پس از فتح نهایی آرام توسط امپراتوری آشور نو در نیمه دوم قرن هشتم و همچنین در طول حکومت های بعدی امپراتوری بابل نو ( ۶۱۲–۵۳۹ پ. م ) و امپراتوری هخامنشی ( ۵۳۹–۳۳۲ ق. م ) منطقه آرام بیشتر حاکمیت خود را از دست داد. در دوره سلوکیان ( ۶۴–۳۱۲ پیش از میلاد ) ، اصطلاح سوریه به عنوان نام هلنیستی برای این منطقه معرفی شد، اما نام بومی ( آرام ) تا زمان فتح اعراب در سده هفتم پس از میلاد در میان آرامیان همچنان به کار می رفت. [ ۵] [ ۶] در آغاز سده پنجم، بزرگان کلیسایی و ادبی آرامی نیز شروع به استفاده از نام سوریه کردند و این عنوان نه تنها در ترجمه های آرامی آثار یونانی، بلکه در متن های اصلی نویسندگان آرامی نیز به فراوانی یافت می شد و مورد پذیرش قرار گرفته بود. این نام خارجی در میان سایر آرامی ها نیز به تدریج به تبعیت از نخبگان خود رایج شد و بنابراین دوگانگی خاصی ایجاد شد که در سراسر قرون وسطی تداوم داشت. این مسئله در آثار نویسندگان برجسته نیز یافت می شود و آن ها از هر دو نام، آرامی و سوری استفاده می کنند. [ ۷] [ ۸]
پس از سقوط آخرین پادشاهی های آرامی در پایان سده هفتم پیش از میلاد، آرامی ها همچنان به تعداد زیادی در بین النهرین سکونت داشتند و در نتیجه پادشاهی ها و امپراتوری های ژئوپلیتیکی ( همانند پادشاهی اسروئن ( ۱۳۲ پ. م - ۲۱۴م ) ، امپراتوری پالمیرا ( ۲۷۰–۲۷۳ و دولت شهرهای آمد ( شانلی اورفه و دیاربکر امروزی ) و هترا ) را بنیانگذاری کردند که تحت تسلط آرامی ها و همچنین پادشاهان آرامی بود. آرامیان بت پرست در سده اول تا سوم میلادی آیین مسیحیت را پذیرفتند و به آن را جایگزین دین میان رودان باستان کردند. در همین راستا، انجیل به آرامی ترجمه شد و در سده چهارم گویش آرامی ادسا به گونه ادبی این زبان تبدیل شد که به آرامی ادسایی ( اورهایا ) معروف است. [ ۹] [ ۱۰] بین النهرین و به ویژه مناطق یاد شده به مرکز اصلی مسیحیت سریانی و زادگاه کلیسای ارتدکس سریانی تبدیل شد.

آرام. احتمالاً نام قوم یا سرزمینی در شمال و شمال شرقی فلسطین، از مدیترانه تا میانۀ بِین النَّهرین. در عهد عتیق از آرام به مناسبت های متعدد یاد شده است؛ دمشق مهم ترین ایالت آن بود. زبان آرامیبرگرفته از آرام است.