ادکلن

[ویکی فقه] ادکلن به مایع خشبو کننده گفته می شود
به مایع معطّر مصنوعی ادکلن گفته می شود و از آن در باب طهارت سخن رفته است.
حکم ادکلن
استفاده از ادکلن اعم از داخلی و خارجی در صورتی که انسان نداند از چیز نجس مانند الکل و مایعات مست کننده روان ساخته شده و یا با نجس ملاقات کرده، اشکال ندارد و پاک است.

اُدْکُلُن یا اُدُکُلُن یا اُدوکُلُن ( به فرانسوی: eau de Cologne ) ( فرانسوی:  ) عطری است که در کلن آلمان به وجود آمده است. این واژه در لغت به معنای «آبِ کُلن» است. این معجونِ محبوب اولین بار توسط یوهان ماریا فارینا در سال ۱۷۰۹ ترکیب شد. معمولاً به عطرهایی که در ترکیبشان ۲ تا ۵ درصد پرفیوم استفاده می شود، از لحاظ فنی ادکلن می گویند. در ترکیب ادکلن معمولاً ۷۰ تا ۹۰ درصد الکل به کار می رود.

اُدُکلن (eau de cologne)
محلولی رقیق و معطر مخصوص مردها برای خوشبو و ضدعفونی کردن صورت به ویژه پس از تراشیدن موهای زاید چهره. معادل زنانه آن اُ دُ توالت است. ظاهراً به وسیلۀ یک ایتالیایی به نام جووانی ماریافارینا (۱۶۸۵ـ۱۷۶۶) در شهر کُلن آلمان ابداع و به نام اُدکُلن (به فرانسه: آبِ کلن) معروف شد، به باور عده ای مبدع اصلی ادکلن ایتالیایی دیگری به نام فمینیس فرمول ادکلن را در کلن، قبل از ۱۷۰۰ اختراع کرده بود. این محلول ترکیبی از روغن ها و اسانس های خوشبوی گیاهی، خاصه برگاموت، محلول در الکل است. با استفاده از برخی گیاهان معطر دیگر، انواع ادکلن با رایحه های مختلف تولید می شود. در ترکیه محلولی به نام کولونیا با ترکیب الکل، آب، اسانس لیمو و برخی مواد معطر دیگر تولید و مصرف می شود.