ادوین ساترلند

ادوین ساترلند هاردین، ( به انگلیسی: Edwin Hardin Sutherland ) ، ( گیبن، نبراسکا ۱۳ اوت ۱۸۸۳ تا ۱۱ اکتبر ۱۹۵۰ بلومینگتون، ایندیانا ) ، یک جامعه شناس آمریکایی بود. او به عنوان یکی از با نفوذترین جرم شناسان سدهٔ بیستم محسوب می شود. او به عنوان یک جامعه شناس از مکتب کنش متقابل نمادین است که بیشتر برای تعریف جرم یقه سفید و پیوند افتراقی یا تداعی افتراقی ( نظریه همنشینی افتراقی ادوین ساترلند، مشهورترین نظریه از مجموعه نظریه­ های جامعه پذیری یا یادگیری در مباحث کج ­رفتاری اجتماعی است. نکته اصلی نظریه ساترلند این است که افراد به این علت کج ­رفتار می­ شوند که تعداد تماس­ های انحرافی آنان، بیش از تماس­ های غیر انحرافی­ شان است. این تفاوت تعامل افراد با ایده ­های کج ­رفتارانه نسبت به ایده ­های همنوایانه، علت اصلی کج­ رفتاری آن­ها است. به اعتقاد وی، کج ­رفتاری یادگرفتنی است و نه ارثی و نه محصول بهره هوشی پایین یا آسیب مغزی. بخش اصلی یادگیری کج­ رفتاری در حلقه­ های درون گروه های صمیمی و تحت تأثیر رسانه ­ها روی می­ دهد. ساترلند در سطح تعامل اجتماعی مدعی شد که افراد به همان شیوه­ای که یاد می­ گیرند از قوانین تبعیت کنند، به همان شیوه هم یاد می­ گیرند که کج ­رفتار بشوند ) ، که یک نظریهٔ عمومی در مورد جرم و بزهکاری است شناخته شده است. ساترلند دکترای خود را در جامعه شناسی از دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۱۳ به دست آورد. [ ۱]
اهمیت تاریخی ساترلند استوار بر تعریفی است که او در ۲۷ دسامبر سال ۱۹۳۹ ضمن سخنرانی خود خطاب به «انجمن جامعه شناسی آمریکا»، تحت عنوان «گناه کار یقه سفید» با مفهومی که امروز «جرم یقه سفید» دارد ارائه داد؛ تعریفی که برهم زنندهٔ مفهومی بود که بر اساس باورهای موجود؛ که اشراف نمی توانند کاری اشتباه انجام دهند بود و آن را نقض می کرد؛ اصلی که ( در قانون باستان می گوید: یک پادشاه نمی تواند اشتباه کند ) بیان شده است.