ادوین اس پورتر

ادوین استنتون پورتر ( به انگلیسی: Edwin Stanton Porter ) ( زاده ۲۱ آوریل ۱۸۷۰ – درگذشته ۳۰ آوریل ۱۹۴۱ ) کارگردان و تهیه کننده فیلم، فیلم نامه نویس، فیلمبردار، مخترع، برقکار آمریکایی و از بنیان گذاران صنعت سینما و تدوین فیلم بود.
او یکی از فیلمسازان نابغهٔ دوران اولیهٔ تاریخ سینماست که به همراه «دیوید وارک گریفیث» سعی کرد سینما را نجات دهد. اعتبار تمام نوآوری های سینمای قبل از ۱۹۰۸ به پورتر نسبت داده می شود. از جمله اولین فیلم داستانی و اختراع تدوین.
در ۲۱ آوریل ۱۸۷۰ در کونلسویل، پنسیلوانیا به دنیا آمد؛ و در ۳۰ آوریل ۱۹۴۱ در سن ۷۱ سالگی در «هتل تافت» شهر نیویورک چشم از جهان فروبست.
پورتر قبل از اینکه وارد عالم سینما شود، مدتی از راه برقکاری امرار معاش می کند تا اینکه خدمت سربازی اش را در نیروی دریائی انجام می دهد و پس از پایان خدمت در ۱۸۹۶ به عنوان فروشندهٔ فیلم و نمایش دهندهٔ آن در کارائیب به فعالیت می پردازد. در ۲۳ آوریل ۱۸۹۶ در نیویورک به نمایش فیلم های تبلیغاتی در هوای آزاد اقدام می کند. تا اینکه پس از مدتی با دوربین اختراعی ادیسون تجربه اندوزی کرده و سرانجام نزد توماس ادیسون به عنوان فیلمبردار شروع به کار می نماید و آثار اولیهٔ او فیلم های خبری ای ۴۰ یا ۵۰ فیتی هستند که در صحنه های چند دقیقه ای به هم متصل می شوند. همچنین چند مجموعه س کوتاه داستانی از جمله ( "هولیگان خوشحال" - ۱۹۰۳–۱۹۰۱ را باید از آثار نخستین او به حساب آورد. "پورتر" از ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۹ برای ادیسون در نیویورک کارگردانی می کند.
در ابتدا آثار پورتر، بیشتر الهام گرفته از آثار دیگران بود اما به سرعت توانست قدرت تخیل خاص خود را بروز دهد و فیلم هایی در خور توجه و متفاوت بسازد. فیلم «جک و درخت لوبیا» که در سال ۱۹۰۲ ساخت الهام گرفته از فیلم های ملی یس و اقتباسی از داستان محبوب بچه ها بود. پورتر فیلم شش دقیقه ای «زندگی یک آتش نشان آمریکایی» در سال اواخر سال ۱۹۰۲ را نیز با الهام از فیلم مشهور انگلیسی، به نام آتش ( ۱۹۰۲ - Fire ) ، ساخته جیمز ویلیامسون[ ۳] ساخت که در ژانویه ۱۹۰۳ به نمایش درآمد. پورتر در تهیه این فیلم از تصاویر آرشیوی استفاده کرد که در استودیوی ادیسون یافته بود. این اثر اولین فیلم داستانی سینمای آمریکا به شمار می آید که با زمانی حدود ده دقیقه از ۷ صحنه تشکیل شده بود.
فیلم کلاسیک «سرقت بزرگ قطار» که در سال ۱۹۰۳ ساخته شد دیگر معیارهای خاص تئاتر را نداشت و سینمایی بود. در این فیلم برای نخستین بار برای نقل داستان بر پردهٔ سینما از برش استفاده شد. این فیلم هشت دقیقه ای دربارهٔ حملهٔ راهزنان به قطار پستی و تشکیل گروه تعقیب و نابودی راهزنان است، در این فیلم سیر منطقی داستان صحنه ها را به هم پیوند می دهد و صحنه ها سیر زمانی داستان را دنبال می کنند، در این فیلم از مونتاژ موازی ( گریختن راهزنان و کشف دزدی در همان زمان و با هم به صورت کات به کات برای نخستین بار بهره گرفته شد. تدوین این فیلم وی انجام شد.