آدولف برژه. آدولف پتروویچ برژه ( به روسی: Адольф Петрович Берже ) ( ۲۸ ژوئیه ۱۸۲۸ – ۳۱ ژانویه ۱۸۸۶ ) دیوانسالار و خاورشناس روسی و دوستدار تاریخ و فرهنگ قفقاز جنوبی بود.
زیستگاهش سن پترزبورگ بود، زاده از پدری فرانسوی و مادری آلمانی، و به هر سه زبان روسی و آلمانی و فرانسوی مسلط بود و خاورشناسی را در دانشگاه ایالتی سن پترزبورگ خواند. او در ۱۸۵۱ با سمت صدراعظمِ نایب السلطنه قفقاز[ ۱] - شاهزاده میخائیل ورونتسف[ ۲] - به قفقاز گسیل شد. او در سال های ۱۸۵۳ و ۱۸۵۵ دو سفر علمی به ایران داشت. برژه از سال ۱۸۶۴ تا هنگام مرگ کرسی باستانشناسی قفقاز به مرکزیت تفلیس را دارا بود. او در ۱۸۶۴ درگذشت و از خود شماری جستار از تاریخ قفقاز و خاورمیانه، شامل مجموعه مقالات جاودانه ی ۱۱ جلدی به نام "جستارها، گردآوری شده در صدر هیئت نایب السلطنه قفقاز، از ۱۸۶۶ تا ۱۸۸۶، تفلیس"[ ۳] که جلد پایانی آن پس از مرگ برژه چاپ شد.
برخی نوشته های او منبع خوبی برای بررسی زندگی میرزا شفیع واضح تبریزی و ارتباط او با فریدریش مارتین فون بودنشدت می باشد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزیستگاهش سن پترزبورگ بود، زاده از پدری فرانسوی و مادری آلمانی، و به هر سه زبان روسی و آلمانی و فرانسوی مسلط بود و خاورشناسی را در دانشگاه ایالتی سن پترزبورگ خواند. او در ۱۸۵۱ با سمت صدراعظمِ نایب السلطنه قفقاز[ ۱] - شاهزاده میخائیل ورونتسف[ ۲] - به قفقاز گسیل شد. او در سال های ۱۸۵۳ و ۱۸۵۵ دو سفر علمی به ایران داشت. برژه از سال ۱۸۶۴ تا هنگام مرگ کرسی باستانشناسی قفقاز به مرکزیت تفلیس را دارا بود. او در ۱۸۶۴ درگذشت و از خود شماری جستار از تاریخ قفقاز و خاورمیانه، شامل مجموعه مقالات جاودانه ی ۱۱ جلدی به نام "جستارها، گردآوری شده در صدر هیئت نایب السلطنه قفقاز، از ۱۸۶۶ تا ۱۸۸۶، تفلیس"[ ۳] که جلد پایانی آن پس از مرگ برژه چاپ شد.
برخی نوشته های او منبع خوبی برای بررسی زندگی میرزا شفیع واضح تبریزی و ارتباط او با فریدریش مارتین فون بودنشدت می باشد. [ ۴]
wiki: آدولف برژه