ادله اربعه

[ویکی فقه] ادله اربعه به منابع فقه؛ قرآن، سنت معصوم (علیه السلام)، عقل و اجماع اطلاق می شود. ادلۀ اربعه : به چهار منبع استخراج احکام شرعی نزد شیعه ادله اربعه میگویند
ـــ دلیل های چهارگانه بر احکام شرعی. ادلّۀ اربعه عبارتند از کتاب قرآن، سنت، اجماع و عقل که استنباط احکام شرعی از آن ها صورت می گیرد و در اصول فقه، مبحث حجج به تفصیل بحث شده است. ـــ ادله اربعه عبارت است از: کتاب خدا، سنت معصوم (علیه السلام)، عقل و اجماع، که بیشتر علمای اهل سنت و شیعه آن را به عنوان منابع فقه و مصادر تشریع پذیرفته اند و هر یک از آنها به عنوان دلیلی معتبر برای استنباط احکام شرعی محسوب می گردد. این چهار منبع در اصطلاح فقها و اصولیون «ادله اربعه» نامیده می شود، هر چند برخی از اهل سنت به جای عقل، از قیاس نام برده اند.
ادله شرعی نزد شیعه
دلائل احکام شرعی نزد شیعۀ امامیه محدود به چهار دلیل یاد شده است.
ادله اربعه از نظر اصولیون
مشهور اصولیون، ادله اربعه را به قید دلیل بودن و صاحب فصول، مطلق ادله اربعه را موضوع علم اصول دانسته اند.
قرآن مجید
...

[ویکی شیعه] ادلّه اربعه یا «دلایل چهارگانه» اصطلاحی در علم اصول فقه است که به منابع چهارگانه معتبر فقهی برای استنباط احکام شرعی اطلاق می شود. این منابع عبارت اند از کتاب، سنت، اجماع و عقل. فقیه بر اساس این منابع معتبر، حکم شرعی را استنباط می کند. اعتبار و حجیت این چهار دلیل در مبحث حجج اصول فقه اثبات می شود. در مقابل ادله اربعه، ادله غیرمعتبر قرار دارند که نمی توانند منبعی برای استنباط باشند مانند قیاس، استحسان و سد ذرایع. اخباریان از این چهار دلیل، تنها کتاب و سنت را معتبر می دانند و حجیت اجماع و عقل را در استنباط احکام نمی پذیرند.
دلیل در فقه به معنای چیزی است که برای اثبات حکم شرعی بدان استدلال می شود. برای دلیل تقسیماتی ذکر شده است:
منظور از کتاب در ادله اربعه، قرآن است. آیات الاحکام حدود ۵۰۰ آیه از قرآن را تشکیل می دهد. پژوهشگران قرآن را از جهات گوناگونی نگاه کرده اند مانند مباحث تاریخی، تفسیری، کلامی و ... در فقه با توجه به موضوع، به آیات الاحکام استناد می شود. در اصول فقه سخن از حجیت و اعتبار ظواهر این آیات است.