ادرار کردن

ادرار کردن ( در گفتار عامیانه: شاشیدن ) عبارت است از عملی در جانوران که با تخلیه شدن مثانه از ادرار ( میز ) و خروج ادرار از طریق مجاری ادراری انجام می شود. در فارسی قدیم فعل های میزیدن و گمیزیدن هم برای آن به کار می رفته است که امروزه فرهنگستان برای برساختن واژگانی چون میزنای، میزراه، دش میزی، خون میزی و شب میزی از آنها بهره برده است.
محل نهایی خروج ادرار در همهٔ موجودات در هر دو جنس نر و ماده در مجاورت آلت تناسلی شان است. در مردان این محل در نوک آلت تناسلی شان قرار دارد و در زنان این محل کمی بالاتر از مهبل و در زیر کلیتوریس قرار دارد.
به طور کلی، دستگاه تناسلی ادراری، ادرار را تا زمان مناسب جهت تخلیه محتویات مثانه در خود ذخیره نگه می دارد. در دوران شیرخوارگی ادرار کردن به صورت یک رفلکس رخ می دهد و به دلیل کامل نبودن ارتباط عصبی با مراکز کنترل ادراری، غیرارادی است. در جریان روند تخلیه ای، کف لگن و اسفنکتر پیشاب راه شل می شوند و یک معبر کم مقاومت را به وجود می آورند ( جهت عبور محتویات مثانه ) و بعد عضله دتروسور برای تخلیهٔ محتویات مثانه منقبض شده و ادرار به سمت جلو پیش می رود.
با تخریب فیبرهای عصبی ( نوع حسی ) که از مثانه به نخاع می روند، در روند پیام رسانی اختلال به وجود آمده و دیگر پیام کششی از مثانه به نخاع نمی رسد و رفلکس دفع ادرار رخ نمی دهد، در این صورت کنترل دفع ادرار از فرد سلب می شود؛ در این مورد مثانه تا ظرفیت نهایی خود پر شده و بر اثر فشار وارده بر اثر افزایش حجم، چند قطره ادرار هر چند ثانیه به پیشاب راه جاری می شود که به آن بی اختیاری ناشی از لبریز شدن می گویند.
برخلاف دفع مدفوع که انسان آن را به صورت نشسته انجام می دهد، ادرار کردن می تواند به صورت ایستاده هم انجام شود، اما به سبب تفاوت مجرای خروج ادرار در زنان و مردان این کار برای زنان مشکل است. برای ادرار کردن به صورت ایستاده توالت سرپایی خاصی ساخته شده است. ایستاده ادرار کردن در اسلام مکروه است. [ ۱]
ادرار کردن معمولاً در دستشویی - مکانی که اختصاصاً برای این کار ساخته شده است - صورت می پذیرد. پذیرش اجتماعی ادرار کردن در مکان های عمومی - به جز توالت های عمومی - با توجه به وضعیت مکان و عرف هر جامعه متغیر است. مردان بیشتر به صورت ایستاده و زنان به شکل چمباتمه این کار را انجام می دهند. ایراداتی که بر ادرار کردن در خارج از دستشویی وارد است شامل کثافت کاری ناشی از بوی ادرار و ترشحات آن و کشف عورت می شود. نمایان شدن آلت تناسلی هم برای شخصی که در حال ادرار کردن است و هم برای کسی که آن را مشاهده می کند ممکن است ناخوشایند باشد. برای اجتناب یا کاهش احتمال این وضعیت ممکن است این کار در محل های خلوت یا کنار درختان، دیوار یا بوته ها صورت گیرد. هر قدر محل ادرار کردن شلوغ تر و توسعه یافته تر باشد این عمل ناپذیرفتنی تر است. برای مثال انجام این عمل در حومهٔ شهر نسبت به خیابان های وسط شهر پذیرفتنی تر است. این وضعیت بسیاری از اوقات پس از مصرف مشروبات الکلی پدید می آید. الکل تولید ادرار را افزایش و کفِّ نفس را کاهش می دهد. در بیشتر مکان ها ادرار در مکان های عمومی قابل مجازات با جزای نقدی است، هرچند نوع نگرش به این موضوع در هر کشور متفاوت است.