ادبیات شبانی

ادبیات شبانی یا پاستورال[ الف] یا بوکولیک[ ب] در سنت فرهنگی و ادبی مغرب زمین معرف سبکی هنری است که مضمون اصلی آن ستایش از آرامش و صفای زندگی ساده روستایی در دل طبیعت است، برای مثال واژه هایی چون تکنو پاستورال مبین تصور یا برداشتی مثبت از تکنیک و تکنولوژی و استفاده از تکنولوژی در ایجاد فضایی دلپذیر و مصفاست. [ ۱]
• ادبیات شبانی رده ای از ادبیات است که جامعهٔ شبانان را آزاد از قید پیچیدگی و فساد مدنیت و زندگی شهری به تصویر می کشد. [ ۲]
پدیدآورنده در ادبیات شبانی از فنون مختلف برای تبدیل زندگی پیچیده به زندگی ساده بهره می برد.
• به گفتهٔ پال آلپرز ادبیات شبانی پیشتر از آنکه یک گونهٔ ادبی باشد یک حالت ( مُد ) است. او این امر را بر پایهٔ رویکرد متداول ادبیات شبانی به قدرت می داند، به این معنا که ادبیات شبانی دیدی متواضعانه به طبیعت دارد؛ بنابراین «ادبیات شبانی» در گونه ها و ژانرها مختلف ادبیات، هنر، و شعر دیده می شود. [ ۳]
• از سرشناس ترین نمونه های شاعرانی که ار قواعد ادبیات شبانی در آثار خود بهره برده اند می توان به شاعران کلاسیکی چون ویرژیل و تئوکریتوس و شاعران انگلیسی مثل ادموند اسپنسر، رابرت هریک، جان میلتون، پرسی شلی، و متیو آرنولد اشاره کرد. [ ۲]
↑ the Pastoral واژه ای است مشتق از Pastor به معنای چوپان یا شبان. ↑ در یونانی از عبارت bucolic, from the Greek βουκολικόν, from βουκόλος به معنای چریدن استفاده می شد.