ادبیات انگلیسی

تا اوایل سده ۱۹ میلادی بیشتر آثار ادبی زبان انگلیسی توسط اهالی بریتانیا نوشته می شد. پس از آن، زمان پیدایش نویسندگان بزرگ در ایالات متحده آمریکا فرا رسید. در سده ۲۰ آمریکا و ایرلند بسیاری از مهم ترین آثار ادبی زبان انگلیسی را تولید کردند. پس از جنگ جهانی دوم نویسندگان امپراتوری سابق بریتانیا نیز نویسندگان بریتانیا را به چالش کشیدند. برای آشنایی با ادبیات انگلیسی دیگر کشورها به بخش جستارهای وابسته مراجعه کنید.
محتویات [نهفتن]
۱ ادبیات انگلیسی باستان: ۱۱۵۳ - ۴۵۰
۲ ادبیات انگلیسی میانه: ۱۴۸۵ - ۱۱۵۴
۳ دوران مدرن اولیه: ۱۸۰۰ - ۱۴۸۶
۳. ۱ ادبیات رنسانس: ۱۶۲۵ - ۱۴۸۶
۳. ۱. ۱ دوران الیزابتی ( ۱۶۰۳ - ۱۵۵۸ )
۳. ۱. ۲ دوران جاکوبی ( ۲۵ - ۱۶۰۳ )
۳. ۱. ۳ دوره های کارولین، فترت و بازگشت سلطنت ( ۱۶۸۹ - ۱۶۲۵ )
۳. ۱. ۴ دوران آگوستین ( ۱۷۵۰ - ۱۶۸۹ )
۴ سده ۱۹ در ادبیات
۴. ۱ دوران رمانتیسم ( ۱۸۳۷ - ۱۷۹۸ )
۵ تقسیم بندی زمانی ادبیات انگلیسی
۶ جستارهای وابسته
۷ پانویس
ادبیات انگلیسی باستان: ۱۱۵۳ - ۴۵۰[ویرایش]
نوشتار اصلی: ادبیات انگلیسی باستان‎
نخستین صفحهٔ بئوولف
نخستین آثار ادبی زبان انگلیسی به زبان انگلیسی باستان و در اوایل قرون وسطی نگاشته شدند. کهن ترین متن کشف شده سرود کدمون ( حدوداً بین ۶۸۰ - ۶۵۸ و تقریباً برابر با سال های بین ۳۷ تا ۵۹ هجری شمسی ) نام دارد. ادبیات شفاهی در فرهنگ انگلیسی ریشه ای عمیق داشت و به همین جهت بیشتر آثار ادبی به منظور اجرا نوشته می شدند. از این رو اشعار حماسی طرفداران زیادی داشتند و نمونه های زیادی از آن ها از جمله بئوولف ( که احتملاً بین سده ۸ و ۱۱ میلادی سروده شده ) تا به امروز هم با همان غنای ادبیات آنگلوساکسونی که قویاً یادآور زبان های ایسلندی، نروژی، فریسی شمالی و گویش های انگلیسی مدرن نظیر نورثامبریایی و اسکاتلندی هستند برای ما به جا مانده اند. بسیاری از اشعار به جا مانده در قالب کتاب های خطی به زبان انگلیسی باستان احتمالاً از اشعار جنگی ژرمنی اروپای قاره ای اقتباس شده اند. هنگامی که این گونه اشعار به انگلستان آورده می شدند به صورت شفاهی از نسلی به نسل بعد انتقال می یافتند. استفادهٔ دائم از واج آرایی در این اشعار باعث می شد تا مردمان آنگلوساکسون آن ها را به یاد بسپارند. این گونه قافیه ها مختص زبان های ژرمنی بوده و با زبان های رومی تبار که غالباً از قوافی آوایی که تکیهٔ قافیه در آن ها در هجای پایانی است متفاوت است. اما نخستین آثار ادبی مکتوب در نخستین صومعه های مسیحی که توسط آگوستین کانتربری و مریدانش در انگلستان ساخته شده بودند به رشتهٔ تحریر درآمدند. از این رو منطقی است که تصور کنیم این آثار به منظور فهم خوانندگان مسیحی سازگاری یافته بودند.
ادبیات انگلیسی میانه: ۱۴۸۵ - ۱۱۵۴[ویرایش]
نوشتار اصلی: ادبیات انگلیسی میانه‎
جفری چاوسر
در سده ۱۲ میلادی گونهٔ نوینی از زبان انگلیسی که امروزه آن را با نام انگلیسی میانه می شناسیم در بین مردم رشد یافت. این نخستین گونه از ادبیات انگلیسی است که برای خوانندگان و شنوندگان امروزی تا حدی قابل درک است. زبان انگلیسی میانه تا دهه ۱۴۷۰ میلادی دوام آورد تا این که استاندارد چنسری که زبان انگلیسی رایج درلندن بود گسترش یافت و صنعت چاپ این زبان را منظم ساخت. ترجمه های انجیل به انگلیسی میانه به خصوص انجلیل ویکلیف ( بین ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۵ ) کمک زیادی کردند تا زبان انگلیسی به زبانی ادبی تبدیل شود.
سه دستهٔ اصلی ادبیات انگلیسی میانه عبارتند از: مذهبی، عشق درباری و آرتوری. بسیاری از منتقدین، پی یرز شخم زن اثر ویلیام لنگلند ( حدوداً ۱۳۸۶ - ۱۳۳۲ ) ، حکایت های کنتربری و سر گوین و شوالیهٔ سبز از آثار جفری چاوسر ( حدوداً ۱۴۰۰ - ۱۳۴۳ ) را جزو نخستین آثار بزرگ زبان انگلیسی در قرون وسطی می دانند. پی یرز شخم زن جزو قدیمی ترین آثار به جا مانده ای است که به رابین هود، یاغی افسانه ای انگلیسی تلمیح دارد.
مهم ترین نویسندهٔ انگلیسی میانه جفری چاوسر است که در اواخر سدهٔ ۱۴ میلادی فعال بود. چاوسر که بسیاری او را «پدر ادبیات انگلیسی» می دانند به این دلیل ستوده می شود که توانست به جای استفاده از زبان های فرانسه یا لاتین، قدرت هنری زبان انگلیسی بومی را به نمایش بگذارد. شاهکار چاوسر حکایت های کنتربری است که موفقیت بزرگ فرهنگ غرب به شمار می رود. نخستین اشاره به پیوند روز ولنتاین و عشق رومانتیک را می توان در مجمع مرغان چاوسر ( ۱۳۸۲ ) یافت. [۱]
چندزبانی بودن مخاطبان ادبیات در سده ۱۴ میلادی را می توان با بررسی آثار جان گاور دریافت. او ادیبی بود که می توانست به زبان های لاتین، انگلیسی میانه و آنگلونورمن بنویسد.
در میان آثار مذهبی می توان به آثار موجود در گروه کاترین، آثار جولیان اهل نرویچ و ریچارد رول اشاره کرد.
دست کم از از سدهٔ ۱۴ میلادی می توان رد پای شعرای ایرلندی را در ادبیات انگلیسی یافت. همچنین نخستین شعری که توسط یک ولزی به زبان انگلیسی سروده شده حدوداً مربوط به سال ۱۴۷۰ است.
دوران مدرن اول . . .