آخرین بمباران سنگین. آخرین بمباران سنگین ( LHB ) یا پیشامد قمری دوره ای بود که از حدود ۴ تا ۳٫۸ میلیارد سال پیش به درازا کشید و طی آن برخورد شهاب سنگ ها به بخش درونی منظومهٔ خورشیدی ( کرهٔ زمین و دیگر سیاره ها و ماه هایشان ) بسیار بیشتر از حد رایج آن بود.
وجود چنین دوره ای از طریق بررسی دیرینگی دهانه های برخوردی سطح کرهٔ ماه و سنگ هایی که فضاپیماهای آپولو با خود از ماه آورده اند کشف شد. پژوهش ها نشان دادند که شمار فراوانی از این دهانه ها در این دوره تشکیل شده اند. برخی از این دهانه های برخوردی به بزرگی قاره های کرهٔ زمین هستند. در این دوره، به طور میانگین در هر ۱۰۰ سال یک برخورد جدی پیش می آمد.
پیش از آخرین بمباران سنگین، فضای درونی منظومهٔ خورشیدی برای چند صد میلیون سال دورهٔ نسبتاً آرامی را می گذارند. هنوز آشکار نیست که علت این افزایش در شمار بمباران های شهاب سنگی چه بوده است. یکی از نظریه ها در این مورد اینست که مدار سیارهٔ مشتری در این دوره کوچک تر شد و در اثر آن، میدان گرانشی این سیاره به گونه ای تغییر یافت که باعث تغییر مدار شهاب سنگ های پیرامونی و برخورد آن ها با سیارات شد.
نظریهٔ دیگری نیز وجود دارد که معتقد به یک برخورد عظیم در منظومهٔ خورشیدی است که در پی آن آوارهای فراوانی به شکل شهاب سنگ در فضا پخش شد.
از آن جا که قدیمی ترین سنگ های موجود بر کرهٔ زمین ۳٫۸ میلیارد سال قدمت دارند نمی توان شواهدی از برخوردهای دورهٔ آخرین بمباران سنگین را بر روی کرهٔ زمین یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوجود چنین دوره ای از طریق بررسی دیرینگی دهانه های برخوردی سطح کرهٔ ماه و سنگ هایی که فضاپیماهای آپولو با خود از ماه آورده اند کشف شد. پژوهش ها نشان دادند که شمار فراوانی از این دهانه ها در این دوره تشکیل شده اند. برخی از این دهانه های برخوردی به بزرگی قاره های کرهٔ زمین هستند. در این دوره، به طور میانگین در هر ۱۰۰ سال یک برخورد جدی پیش می آمد.
پیش از آخرین بمباران سنگین، فضای درونی منظومهٔ خورشیدی برای چند صد میلیون سال دورهٔ نسبتاً آرامی را می گذارند. هنوز آشکار نیست که علت این افزایش در شمار بمباران های شهاب سنگی چه بوده است. یکی از نظریه ها در این مورد اینست که مدار سیارهٔ مشتری در این دوره کوچک تر شد و در اثر آن، میدان گرانشی این سیاره به گونه ای تغییر یافت که باعث تغییر مدار شهاب سنگ های پیرامونی و برخورد آن ها با سیارات شد.
نظریهٔ دیگری نیز وجود دارد که معتقد به یک برخورد عظیم در منظومهٔ خورشیدی است که در پی آن آوارهای فراوانی به شکل شهاب سنگ در فضا پخش شد.
از آن جا که قدیمی ترین سنگ های موجود بر کرهٔ زمین ۳٫۸ میلیارد سال قدمت دارند نمی توان شواهدی از برخوردهای دورهٔ آخرین بمباران سنگین را بر روی کرهٔ زمین یافت.
wiki: آخرین بمباران سنگین