اخرالزمان

[ویکی شیعه] آخرالزمان. آخر الزمان، اصطلاحی دینی به معنای دوره پایانی جهان که در همه ادیان الهی به آن اشاره شده است. در اسلام، هم درباره دوران مرتبط با بعثت پیامبر اسلام(ص) به کار برده می شود و هم دوران ظهور امام مهدی(عج).
در باورهای رایج، آخرالزمان با حوادث عجیب شناخته می شود. مهم ترین ویژگی این دوران افول دین داری مردم و پس از آن ظهور یک منجی است. تاریخ دقیق ظهور منجی آخرالزمان نامعلوم است و تنها می توان آن را به بخش واپسین روزگار که به قیامت متّصل می گردد تعریف نمود.
اصطلاح آخرالزمان در قرآن کریم نیامده است، ولی آیاتی وجود دارد که نظر به آینده جوامع انسانی دارد و بر حکومت توحید و عدل در آینده زندگی انسان و خلافت و وراثت صالحان بر زمین و پیروزی حق بر باطل دلالت می کند.

[ویکی اهل البیت] آخرالزمان. «آخرالزمان» اصطلاحی است که در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا به معنای آخرین دوران حیات بشر و قبل از برپایی قیامت. در فرهنگ اسلامی، آخر الزمان هم دوران نبوت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تا وقوع قیامت را شامل می شود و هم دوران غیبت و ظهور مهدی موعود علیه السلام را در دوران معاصر، عده ای از مفسران و متفکران مسلمان از قبیل: مرحوم علامه طباطبایی، استاد شهید مرتضی مطهری، سید قطب، محمد رشید رضا، شهید سید محمدباقر صدر و... با اتکا به آیاتی از قرآن کریم (سوره اعراف: 138، سوره انبیاء: 105، سوره صافات: 171 و 172) استخلاف انسان در زمین، فرمانروا شدن نیکوکاران زمین (وراثت صالحان) و پیروزی حق بر باطل را به رغم جولان دائمی باطل، به عنوان سرنوشت آینده بشر مطرح کرده اند و آیات و روایات مربوط به تحولات آخرالزمان را بیانگر نوعی فلسفه تاریخ می دانند و به اعتقاد ایشان، عصر آخرالزمان عبارت است از دوران شکوفایی تکامل اجتماعی و طبیعی نوع انسان.
چنین آینده ای امری است محتوم که مسلمانان باید انتظار آن را داشته باشند و نباید منفعل و دلسرد به «حوادث واقعه» بنگرند، بلکه با حالتی پرنشاط و خواهان صلاح جامعه انسانی و آگاه از تحقق اهداف تاریخی انتظار، باید سرشار از امید، آمادگی و کوشش در خور این انتظار مقدس باشند. در چارچوب این برداشت، آخرالزمان قطعه معینی از تاریخ نوع انسان است که او باید در آن، حرکت تکاملی تدریجی خود را تا تحقق وعده الهی ادامه دهد. در حالی که در کتب علمای متقدم همچون «کمال الدین» شیخ صدوق و «کتاب الغیبه» شیخ طوسی، چنین تفسیری از تاریخ نبوده و تحولات آخرالزمان امری است غیرعادی که در آخرین بخش از زندگی نوع انسان واقع می گردد و به تحولات قبلی جامعه انسانی مربوط نمی شود.
شناخت «آخرالزمان» یا فرجام شناسی (Eschatologie) در ادیان یهود، مسیحیت و زرتشتی نیز حائز اهمیت است. نگاهی به دردها و آلام بشر اندیشمند امروز و غیبت او در زوال فطرت پاک آدمی، چنین می نمایاند که در میان همه خواسته های ضد و نقیضش، امروز یکی هست که همه در آن مشترکند؛ همه اقوال و ملل یکصدا خواهان «آزادی» اند.
در احادیث بسیاری آمده است که حضرت مهدی علیه السلام در آخرالزمان ظاهر می شود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بر فراز منبر فرمود: «مهدی از عترت و اهل بیت من است. او در آخرالزمان ظهور می کند.» و نیز فرمود: «مژده باد شما را به ظهور مهدی که او در آخرالزمان به هنگام سختی روزگار و فتنه و اختلاف و عدم امنیت می آید و خداوند به وسیله او زمین را پر از قسط و عدل می نماید».
امام باقر علیه السلام نیز می فرماید: «دولت ما آخرین دولت هاست...» پیامبر صلی الله علیه و آله دست ها را به به سوی آسمان برافراشت و گفت: خداوندا! برادرانم را به من بنمایان. یکی از اصحاب گفت: مگر ما برادران شما نیستیم؟ فرمود: نه، شما یاران من هستید. برادران من کسانی هستند که در آخرالزمان می آیند و به من ندیده ایمان می آورند. خداوند آنها را پیش از آن که از صلب پدران به رحم مادران درآیند، با نام خود و پدرانشان به من معرفی نموده است که استقامت هر یک از آنها در دین خود، از کندن خارهای گَوَن در شب تاریک و بدست گرفتن آتش گداخته سخت تر است. آنها مشعل های هدایت هستند که خداوند آنها را از فتنه ها تیره و تار نجات می بخشد.
درباره فتن و حوادث آخرالزمان، احادیث بی شماری از حضرت ختمی مرتبت و حضرات ائمه علیهم السلام در کتب حدیث به ثبت رسیده است. مجموعه هایی از آن احادیث به صورت کتب مستقلی به نام «ملاحم»، «الغیبه» و دیگر نام ها نگاشته شده است.
روایات معصومین علیهم السلام نشان می دهد:
روزگاری بر دنیا سپری شده که دیباچه زندگی دنیایی به شمار می آید و زمانی نیز خواهد گذشت که پایان این کتاب خواهد بود.

[ویکی فقه] آخرالزمان (ابهام زدایی). واژه آخرالزمان ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا عنوان برای کتاب های ذیل باشد: معانی• آخرالزمان (دوران)، به معنای واپسین دوران جهان و به طور اخص منظور از آن دوران نزدیک ظهور امام زمان (عجل الله فرجه الشریف) کتاب ها• آخرالزمان (کتاب)، «آخر الزمان» پانزدهمین جلد از مجموعه «ومضات اعجازیة من القرآن الکریم و السنة النبویة» نوشته دکتر مهندس خالد فائق العبیدی و به زبان عربی
...

[ویکی فقه] آخرالزمان (دوران). به واپسین دوران جهان، آخرالزمان گفته می شود؛ که به طور اخص منظور از آن دوران نزدیک ظهور امام زمان (عجل الله فرجه الشریف) می باشد.
آخر به بخش پایانی هر مجموعه گفته،
الکلّیات، ج ۱، ص ۸۳ .
آخِرٌ الزَّمان، اصطلاحی که در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا دیده می شود و در ادیان ابراهیمی از اهمیت و برجستگی ویژه ای برخوردار است. عقاید مربوط به آخر الزمان بخشی از مجموعه عقایدی است که به پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر مربوط می شود و ادیان بزرگ درباره آن پیشگوییهایی کرده اند. در این مقاله نخست به بررسی عقاید مسلمانان پرداخته می شود و سپس به لحاظ قرابت میان اسلام و آیین یهود و مسیحیت ، عقاید این دو آیین آورده می شود. در پایان برای آگاهی از فرهنگ باستانی ایران قبل از اسلام، عقاید زردشتی درباره آخرالزمان به این مقاله افزوده می گردد.
آخرالزمان در قرآن
واژه آخرالزمان در قرآن به کارنرفته؛ امّا مطالب گوناگونی درباره این موضوع از آیات قابل استفاده است، قرآن به طور کلّی، جهانیان را به دو بخش پیشینیان (الأَوّلینَ، المُستَقدِمینَ) و پسینیان (الأَخِرینَ، المُستَـخِرینَ) قسمت کرده است
واقعه/سوره۵۶، آیه۱۳.
...

[ویکی فقه] آخرالزمان (قرآن). آخرالزمان واپسین دوران از دنیا است که به قیامت می پیوندد، در این مدخل دگرگونی های اجتماعی و فرهنگی مربوط به آن دوره و در بخش «اشراط الساعة» تغییرات تکوینی آن بررسی می شود. واژه های مورد استفاده در این مدخل، «آخرین»، «مستاخرین» و سیاق آیات است.
آخر به بخش پایانی هر مجموعه گفته،
کفوی، ابوالبقاء، الکلیات، ج۱، ص۶۲.
واژه آخرالزمان در قرآن بکار نرفته؛ اما مطالب گوناگونی درباره این موضوع از آیات قابل استفاده است. قرآن مجید در آیات فراوان به دوران «آخرالزمان» اشاره کرده
واقعه/سوره۵۶، آیه۱۴.
تعبیر «الیوم الاخر» که در قرآن فراوان بکار رفته،
بقره/سوره۲، آیه۸.
...

[ویکی فقه] آخرالزمان (کتاب). «آخر الزمان» پانزدهمین جلد از مجموعه «ومضات اعجازیة من القرآن الکریم و السنة النبویة» نوشته دکتر مهندس خالد فائق العبیدی و به زبان عربی است.
در این کتاب به حوادث و وقایعی که در آستانه قیام قیامت، به عنوان علائم و نشانه های نزدیک شدن قیامت، رخ خواهد داد و در قرآن کریم و احادیث نبوی (صلی الله علیه و آله وسلّم) بدانها اشاره شده پرداخته می شود. بسیاری از آیات جزء سی ام قرآن کریم به مطالبی در این باره اشاره دارد و انسان را نسبت به هول و هراسهایی که در آستانه این رویداد عظیم واقع می شود آگاه می سازد تا تحمل مصیبت های دنیوی را بر او آسان ساخته و او را آماده بهره برداری از نعمت های الهی در جهان آخرت سازد. اعجاز قرآن در این مورد از آن جا آشکار می شود که وقوع بسیاری از این حوادث و علائم مورد اذعان و اعتراف دانشمندان علوم جدید نیز قرار گرفته است.
موضوعات پرداخته شده
پیش گویی های پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم که از بروز وقایعی قبل از قیامت در آخر الزمان رخ می دهد گزارش می کند و نیز دسته بندی علائم و نشانه هایی که قبل از قیام قیامت آشکار می شود به ۱- علامات صغری نظیر فروکاهش علم و دانش در آخر الزمان، از ریا و جهل و زنا و شرب خمر و ظلم و...
آخر الزمان، خالد فائق العبیدى ، ج۱، ص ۶.
کتاب دارای یک مقدمه و پنج فصل به شرح ذیل می باشد: الفصل الاول: نبوءات المصطفی صلی الله علیه و آله وسلّم بما سیکون آخر الزمان من العلامات قبل القیامة. الفصل الثانی: نهایة الیهود. الفصل الثالث: سنة الله فی الارض. الفصل الرابع: علامات انتهاء الکون و السبق القرآنی. الفصل الخامس: اهوال القیامة.
آخر الزمان، خالد فائق العبیدى ، ج۱، ص ۸۷.
...

[ویکی اهل البیت] آخر الزمان. آخر به بخش پایانی هر مجموعه گفته، و زمان در لغت بر وقت کم یا زیاد اطلاق می شود. و مقصود از آن در این جا روزگار و عمر جهان است. «آخرالزمان» ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی حیات دنیا است.
واژه آخرالزمان در قرآن بکار نرفته؛ اما مطالب گوناگونی درباره این موضوع از آیات قابل استفاده است. قرآن به طور کلی جهانیان را به دو بخش پیشینیان (الأَوّلینَ، المُستَقدِمینَ) و پسینیان (الأَخِرینَ، المُستَخِرینَ) قسمت کرده است. (سوره واقعه/56 ، 13 و 39 و 49؛ سوره حجر/15، 24)
افزون بر آن آیاتی در قرآن از میراث بری زمین به وسیله صالحان و مستضعفان، پیروزی نهایی حق بر باطل و گسترش اسلام در سرتاسر جهان سخن می گوید که پس از وقوع بلاها و فتنه های بسیار محقق می شود. (سوره اعراف/7، 128؛ سوره نور/24، 55 ؛ سوره قصص/28، 5 ؛ سوره فتح/48، 28 و...)
این آیات با دوره پایانی دنیا ارتباط دارند و برخی از نشانه های قیامت که از آن به «اَشْراط الساعة» تعبیر شده (سوره محمد/47، 18) نیز در این بخش واقعند.
در روایات و تفاسیر، بسیاری از نشانه های آخرالزمان از اشراط الساعة نیز شمرده شده است؛ از این رو برای جدایی این دو موضوع مقاله آخرالزمان به حوادث و تحولات اجتماعی در واپسین دوره حیات بشری اختصاص یافته که معمولاً در کتاب هایی تحت عنوان الْمَلاحِمُ والْفِتَن و کتاب های مربوط به غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بررسی می شوند و اشراط الساعة به حوادث طبیعی و دگرگونی های کیهانی در آستانه قیامت، مانند: طلوع خورشید از مغرب، پوشیده شدن آسمان از دود، تاریک شدن خورشید و ماه و ستارگان، متلاشی شدن کوه ها و... محدود شده است.
تعبیر «الیوم الأخر» که در قرآن فراوان بکار رفته، با جهان آخرت مرادف و ناظر به این واقعیت است که زندگانی آن جهان، در پی حیات دنیایی سرانجامِ نهایی آن است. در نتیجه، این اصطلاح نیز به بحث «آخرالزمان» مربوط نمی شود. از آن جا که مفهوم «آخر» نسبی است و در تاریخ انقراض دنیا اختلاف فراوانی وجود دارد و قرآن نیز از تعیین وقتی مشخص برای آن پرهیز کرده (سوره لقمان/31، 34؛ سوره احزاب/33، 63 و سوره زخرف/43، 85) محدوده آخرالزمان به دقت قابل اندازه گیری نیست؛ با این حال با استفاده از روایات می توان بعثت پیامبر خاتم را سرآغاز دوره «آخرالزمان» دانست؛ البته در بیشتر روایات، آخرالزمان به دوره پایانی که با ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف مقارن است، اطلاق شده است.
بشر به مقتضای حبّ ذات و طبیعت جستجوگر خود، همواره به سرانجام دنیا می اندیشیده است. همه ادیان الهی و بیشتر مکاتب بشری، درباره پایان تاریخ اظهارنظر کرده اند. در همه پیش گویی های مربوط به آخرالزمان، خبرهای وحشتناک و نگران کننده ای وجود دارد؛ ولی اغلب بر این امر اتفاق نظر است که پایان کار بشر، روشن و سعادت آمیز است.
در تمام فرقه ها و مذاهب اسلامی، کم و بیش سرانجام سعادت مند بشر پیش بینی شده است. در متون زرتشتی (از آیین های باستان) به صراحت از دوره طلایی بشر در پایان جهان یاد شده که به آشوب ها و بلاهای بسیار مسبوق خواهد بود و با ظهور واپسین منجی (سوشیانس) محقّق می شود.

[ویکی نور] آخر الزمان. آخر الزمان پانزدهمین جلد از مجموعۀ ومضات اعجازیة من القرآن الکریم و السّنة النبویة نوشته دکتر مهندس خالد فائق العبیدی و به زبان عربی است.در این کتاب به حوادث و وقایعی که در آستانۀ قیام قیامت، به عنوان علائم و نشانه های نزدیک شدن قیامت، رخ خواهد داد و در قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) بدانها اشاره شده پرداخته می شود.
بسیاری از آیات جزء سی ام قرآن کریم به مطالبی در این باره اشاره دارد و انسان را نسبت به هول و هراسهایی که در آستانه این رویداد عظیم واقع می شود آگاه می سازد تا تحمل مصیبت های دنیوی را بر او آسان ساخته و او را آماده بهره برداری از نعمت های الهی در جهان آخرت سازد.اعجاز قرآن در این مورد از آن جا آشکار می شود که وقوع بسیاری از این حوادث و علائم مورد اذعان و اعتراف دانشمندان علوم جدید نیز قرار گرفته است.
موضوعاتی که در این جلد از این مجموعه بدانها پرداخته شده عبارتند از: پیش گویی های پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله و سلّم که از بروز وقایعی قبل از قیامت در آخر الزمان رخ می دهد گزارش می کند و نیز دسته بندی علائم و نشانه هایی که قبل از قیام قیامت آشکار می شود به 1-علامات صغری نظیر فروکاهش علم و دانش در آخر الزمان، از ریا و جهل و زنا و شرب خمر و ظلم و...2-علامات الارضیة الکبری، نظیر ظهور دجال،ظهور عیسی علیه السلام و مهدی (علیه الصلاة و السلام) و...3-علامات الکونیة الکبری، همانند زلزله های بزرگ و...
همچنین پیش بینی پایان کار قوم یهود از موضوعاتی است که در این جلد بدان پرداخته شده است.در این بخش دوراج اوج شکوه قوم یهود در زمان پیامبران الهی داود و سلیمان(ع) و دوران تباهی آنان یادآوری شده است.همچنین در بخشی دیگر از کتاب به سنت های الهی در زمین اشاره شده است.
نشانه های فرجام جهان از دیدگاه قرآن و حدیث نبوی نظیر طلوع خورشید از مغرب و نفخ صور، شکافته شدن ماه، خاموشی خورشید و ستارگان و نیز از هم پاشیدن کواکب و...از دیگر مطالب و موضوعاتی است که در این کتاب بدانها پرداخته شده است.

[ویکی حج] آخر الزمان. آخِر الزمان رخدادهای بخش پایانی حیات دنیا در مکه و مدینه.
در آخر الزمان حوادث و فتنه های مختلفی اتفاق می افتد و انسان های صالح و مؤمن بر روی زمین مستقر می شوند. بعثت پیامبر(ص) آخر الزمان، دوری از معنویت، خروج سفیانی، اختلاف و درگیری، ظهور حضرت مهدی(عج) و ظهور دجّال و نابودی او شش نشانه ای است که آیات و روایات برای دوره آخر الزمان برشمرده اند.
آخِر به معنای بخش پایانی هر مجموعه است. زمان نیز به معنای ساعات شبانه روز، وقت کم یا زیاد، مقدار حرکت، عصر، روزگار و عمر جهان آمده است. این جا، مقصود از زمان، روزگار و عمر جهان است؛ پس آخرالزمان به معنای «بخش پایانی حیات دنیا» است. گرچه آخرالزمان مفهومی عام است که رویدادهایی مهم در آن به وقوع می پیوندد، آنچه این جا بدان می پردازیم، حوادث مهم مکه و مدینه در این دوره است.

[ویکی فقه] آخر الزمان (دوران). به واپسین دوران جهان، آخرالزمان گفته می شود؛ که به طور اخص منظور از آن دوران نزدیک ظهور امام زمان (عجل الله فرجه الشریف) می باشد.
آخِرٌ الزَّمان، اصطلاحی که در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا دیده می شود و در ادیان ابراهیمی از اهمیت و برجستگی ویژه ای برخوردار است. عقاید مربوط به آخر الزمان بخشی از مجموعه عقایدی است که به پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر مربوط می شود و ادیان بزرگ درباره آن پیشگوییهایی کرده اند. در این مقاله نخست به بررسی عقاید مسلمانان پرداخته می شود و سپس به لحاظ قرابت میان اسلام و آیین یهود و مسیحیت ، عقاید این دو آیین آورده می شود. در پایان برای آگاهی از فرهنگ باستانی ایران قبل از اسلام، عقاید زردشتی درباره آخرالزمان به این مقاله افزوده می گردد.

[ویکی فقه] آخر الزمان (کتاب). «آخر الزمان» پانزدهمین جلد از مجموعه «ومضات اعجازیة من القرآن الکریم و السنة النبویة» نوشته دکتر مهندس خالد فائق العبیدی و به زبان عربی است.
در این کتاب به حوادث و وقایعی که در آستانه قیام قیامت، به عنوان علائم و نشانه های نزدیک شدن قیامت، رخ خواهد داد و در قرآن کریم و احادیث نبوی (صلی الله علیه و آله وسلّم) بدانها اشاره شده پرداخته می شود. بسیاری از آیات جزء سی ام قرآن کریم به مطالبی در این باره اشاره دارد و انسان را نسبت به هول و هراسهایی که در آستانه این رویداد عظیم واقع می شود آگاه می سازد تا تحمل مصیبت های دنیوی را بر او آسان ساخته و او را آماده بهره برداری از نعمت های الهی در جهان آخرت سازد. اعجاز قرآن در این مورد از آن جا آشکار می شود که وقوع بسیاری از این حوادث و علائم مورد اذعان و اعتراف دانشمندان علوم جدید نیز قرار گرفته است.

آخرالزمان (فیلم ۲۰۰۳). آخرالزمان ( انگلیسی: Latter Days ) فیلمی آمریکایی در سبک رمانتیک و کمدی - درام، به کارگردانی سی. جی کاکس است که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد. این نخستین فیلمی است که آشکارا به مسئلهٔ عدم پذیرش همجنس گرایی در کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخرالزمان می پردازد. نمایش آخرالزمان در برخی از ایالت های آمریکا جنجال برانگیز بود و برخی گروه های مذهبی خواهان بایکوت آن شدند.
داستان فیلم دربارهٔ رابطهٔ میان یک مبلغ مذهبی همجنس گرای مورمون به نام آرون دِیویس که گرایش جنسی اش را آشکار نکرده و همسایهٔ آشکارا همجنس گرایش به نام کریستین ویلیام مارکلی است. آرون که برای رواج مذهب مورمون ها از پوکاتلو، آیداهو به لس آنجلس آمده است با کریستین آشنا می شود که پسری اهل خوش گذرانی است. رابطهٔ آن ها فراز و نشیب هایی دارد. پس از آنکه آرون به سالت لیک سیتی برمی گردد و گرایش جنسی اش را آشکار می کند مادرش به او سیلی زده و از او می خواهد که برای بخشایش دعا کند. آرون از کلیسایی که زیر نظر پدرش است تکفیر می شود. او سپس دست به خودکشی می زند و …
• مکس سندواس، در نقش آرون، یک مبلغ مذهبی مورمون ها که همجنس گراییش را آشکار نکرده است.
• وس رمزی، در نقش کریستین، پسر همجنس گرای خوشگذرانی اهل لس آنجلس.
• ربه کا جانسون، در نقش جولی تیلر، همخانهٔ کریستین.
• ژاکلین بیست، در نقش لیلا مونتین، صاحب رستورانی که کریستین و جولی در آن کار می کنند.
• آمبر بنسون، در نقش تریسی که از نیویورک به ال ای آمده است.
• جوزف گوردون لویت، در نقش الدر پل راید، او یک مبلغ مذهبی و همخانهٔ آرون است.
• راب مک الهنی، در نقش الدر هارمون، او هم یک مبلغ مذهبی است.
• مری کی پلیس، در نقش خواهر گلادیس دیویس، مادر شدیداً مذهبی آرون است.
• برایان پاتریک وید
• اریک پالادینو، در نقش کیث گریفین، یک مرد همجنس گرا که به ایدز مبتلاست.
نخستین نمایش فیلم در جشنواره فیلم های مرتبط با همجنس گرایی مردانه و زنانه فیلادلفیا در ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۰۳ انجام گرفت و در ۱۲ ماه پس از آن در چندین ایالت آمریکا منتشر شد. فیلم در تعداد کمی کشور دیگر هم منتشر شد و همچنین در تعدادی جشنوارهٔ مرتبط با همجنس گرایی نمایش یافت.
فروش آن ۸۳۴ هزار دلار بود که تقریباً نتوانست بودجهٔ ۸۵۰ هزار دلاریش را پوشش دهد.

آخرالزمان (مسیحیت). آخرالزمان، قیامت یا قیامت بینی[ ۱] ( زبان یونانی باستان: ἀποκάλυψις apocálypsis, از ἀπό و καλύπτω به معنی 'un - covering' ) یا آپوکالیپس ( انگلیسی:apocalypse ) ترجمه شده از یونانی و به معنای فاش سازی ( disclosure ) یا کشف و شهودِ ( revelation ) معرفتی بزرگ است. [ ۲] این مفهوم تا قرن ۱۴ به انگلیسی وارد نشده بود. [ ۳] به لحاظ تاریخی، این واژه، همان طور که در مکاشفات پیش گویانۀ مربوط به فرجام شناسی که از طریق رؤیا یا شهود معنوی به دست می آید به کرّات دیده می شود، به شدّت مضمونی دینی دارد. [ ۲] در کتاب مکاشفۀ یوحنا، آخرین انجیل از انجیل های چهارگانه ی رسمی، وحیی که یوحنا دریافت می کند از پیروزی نهایی خیر بر شر و پایان عصر حاضر حکایت دارد. [ ۳]
در تمام متون، حوادث شهود شده معمولا دربردارنده ی داستانی مربوط به پایان جهان، یا مکاشفه ای از مکان هایی الاهی، بهشتی یا روحانی است. کتاب های بسیار دیگری در مسیحیّت و یهودیّت هست که می تواند قیامت بینانه طبقه بندی شود. [ ۲]
مکاشفه می تواند از طریق یک رؤیا باشد، همان طور که در کتاب دانیال نبی، یا از طریق یک شهود، همان طور که در مکاشفۀ یوحنّا. در واژگان کتاب مقدّس، مکاشفه چیزی است که از طرف خداوند به انسان نشان داده می شود. واژه های دیگری که برای توصیف مکاشفه به کار می رود عبارت است از: قیامت بینی ( apocalypse ) ، غیب گویی ( prophecy ) ، رفع حجاب ( unveiling ) . رؤیاها یا شهود های قیامت بینانه حقایقی پنهان را دربارۀ خدا، زندگی انسان و جهان معنا نشان می دهد. این شهود ها و رؤیاها معمولا بینش هایی را در مورد جهان پس از مرگ روشن می سازند. [ ۴]

آخرالزمان. آخِرالزّمان
اصطلاحی در فرهنگ ادیان بزرگ جهان، به ویژه ادیان ابراهیمی، اطلاق شده به مجموعه عقایدِ مربوط به پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر. در قرآن، نص صریحی دربارۀ این مفهوم وجود ندارد، امّا در کتب حدیث و تفسیر از این اصطلاح در دو معنی یاد شده است؛ نخست دوره ای زمانی که با نبوت پیامبر اسلام (ص) آغاز می شود و تا روز قیامت ادامه می یابد، و دوم دوره ای که مهدی موعود (عج) با بروز علائمی ظهور می کند، که در واقع دنبالۀ دورۀ نخست است و عامۀ مسلمانان، به ویژه شیعیان، بدان باور دارند. اگرچه همۀ فرقه های اسلامی کلیّت مفهوم آخرالزمان را پذیرفته اند، اما در این که آیا علائم آخرالزمان با ظهور امام زمان پدیدار می شود، و نیز این که او کیست، اختلاف دارند. باور به آخرالزمان در میان یهودیان از قرن های ۳ و ۲پ م پدید آمد. پیش از آن بنی اسرائیل که خود را قوم برگزیدۀ خداوند می دانستند، در انتظار زمانی بودند که در «ارض موعود» استقرار یابند. در دوره های بعد که این قوم دچار تفرقه و به لحاظ دینی و اخلاقی به انحطاط کشیده شد، انتظارِ زمانی می رفت که پیشوایانی چون موسی، داود و سلیمان ظهور کنند و آنان را از تیره بختی نجات دهند. این مسئله در کتاب های عهد عتیق رفته رفته بسط یافت و روز یهوه (روز انتقام خداوند از گناهکاران و پیمان شکنان و کافران) در دوره های پس از اسارت قوم یهود معنایی وسیع تر به خود گرفت و به مفهوم آخرالزمان تبدیل شد. مسیحیان نیز معتقد به رجعت عیسی مسیح هستند و او را همان موعود آخرالزمان می دانند. در بخش های مختلف عهد جدید، به ویژه در مکاشفات یوحنا، روایت های گوناگونی دربارۀ رجعت عیسی مسیح و وقوع آخرالزمان آمده، که ناهمسانی ها و بعضاً تناقض های مطرح شده سبب اختلاف نظر میان اصحاب کلیسا و ناهماهنگی در تفاسیر بوده است. در سرود های زردشت (گات ها) چندبار به واژۀ سوشیانت (سوشیانس) به معنای سودبخش، اشاره شده است که منجی نهایی زردشتیان به شمار می رود. واژۀ فرشوکرتی (در پهلوی فرشگرد)، به معنی کامل سازی جهان، از دیگر اصطلاحاتی است که در گات ها از آن سخن رفته و مربوط به موضوع آخر جهان، یعنی نابودی نهایی اهریمن و نیروهای اهریمنی و بازگشت جهان به کمال نخستین، است. در اوستای متأخر، که تلفیقی از عقاید زردشتی و باورهای پیش از زردشت و نیز تحولات دینی بعدی است، به پایان جهان و مسئلۀ آخرالزمان فراوان اشاره شده است. گفتنی است که برخی از ادیان و آیین های سراسر جهان کمابیش مسئلۀ رجعت و وقوع آخرالزمان را به شکل های مختلفی مطرح کرده اند. نیز ← هزاره باوری