اختلال استرسی پس از آسیب روانی یا اختلال تنش زای پس از رویداد ( به انگلیسی: Posttraumatic stress disorder ) ( به صورت مخفف: PTSD ) ، نشانگان یا سندرمی است که پس از مشاهده، تجربهٔ مستقیم یا شنیدن یک عامل استرس زا و آسیب زای شدید روی می دهد که می تواند به مرگ واقعی یا تهدید به مرگ یا وقوع یک سانحهٔ جدی منجر شود. برای مثال ممکن است اختلال PTSD در نتیجۀ آگاهی فردی از مرگ خشونت بار یکی از اعضای خانواده یا دوستان نزدیک رخ دهد. همچنین ممکن است این اختلال در نتیجۀ قرارگرفتن مکرر در معرض جزئیات وحشتناک یک حادثه ( تروما ) رخ دهد؛ مانند افسران پلیسی که در معرض جزئیات موارد کودک آزاری قرار می گیرند [ ۱] .
بیمار نسبت به این تجربه ها احساس ترس و درماندگی می کند، اغلب رفتارهای آشفته و حاکی از بی قراری بروز می دهد و مدام تلاش می کند از یادآوری رویداد و سانحه اجتناب کند. حوادثی همچون سوءاستفاده جنسی، تصادف، جنگ، سوانح طبیعی مانند زلزله، سیل و… به طور کلی افرادی که چنین رویدادهایی را تجربه می کنند حتی در مورد کودکان، بیشتر از این که ما بتوانیم تجربهٔ آن ها را تصور کنیم و احساسات آن ها را درک کنیم از آن واقعه رنج می برند. همین امر وجه تمایز استرس پس از سانحه با سایر حوادث زندگی است ( استرس بیش از حد طبیعی به حادثه ) .
اگرچه اغلب مردم ( ۵۰ تا ۹۰٪ ) یک رویداد بسیار تنش زا را تا پایان عمر به یاد دارند، فقط ۸٪ آن ها به PTSD مبتلا می شوند. این بیماری در دوران بعد از جنگ بسیار شایع است ( مانند جنگ ویتنام، عراق، ایران، بوسنی هرزگوین و افغانستان ) . به عنوان مثال، نتایج یک پیش بینی علمی در آمریکا نشان می دهد که از میان سربازان جنگ های اخیر آمریکا، حدود ۱۰٪ در سال ۲۰۲۵ همچنان با این بیماری دست و پنجه نرم خواهند کرد. [ ۲]
همچنین بر اثر اتفاقات مهم زندگی مانند فوت یک عزیز یا طلاق و جدایی و ضربه های عاطفی احتمال ابتلاء به این بیماری زیاد است. به نظر می رسد زمینه ژنتیکی و دوران کودکی در ایجاد این بیماری مؤثر هستند. این اختلال همچنین می تواند از طریق سوانح طبیعی مانند سیل، زلزله، آتش سوزی برای فرد مواجهه با این سوانح ایجاد گردد.
علائم و نشانه های اختلال استرس پس از سانحه شامل افکار مزاحم ( Intrusive Thoughts ) ، اجتناب ( Avoidance ) ، تغییرات در شناخت، خلق و خو، واکنش پذیری، برانگیختگی است [ ۳] .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیمار نسبت به این تجربه ها احساس ترس و درماندگی می کند، اغلب رفتارهای آشفته و حاکی از بی قراری بروز می دهد و مدام تلاش می کند از یادآوری رویداد و سانحه اجتناب کند. حوادثی همچون سوءاستفاده جنسی، تصادف، جنگ، سوانح طبیعی مانند زلزله، سیل و… به طور کلی افرادی که چنین رویدادهایی را تجربه می کنند حتی در مورد کودکان، بیشتر از این که ما بتوانیم تجربهٔ آن ها را تصور کنیم و احساسات آن ها را درک کنیم از آن واقعه رنج می برند. همین امر وجه تمایز استرس پس از سانحه با سایر حوادث زندگی است ( استرس بیش از حد طبیعی به حادثه ) .
اگرچه اغلب مردم ( ۵۰ تا ۹۰٪ ) یک رویداد بسیار تنش زا را تا پایان عمر به یاد دارند، فقط ۸٪ آن ها به PTSD مبتلا می شوند. این بیماری در دوران بعد از جنگ بسیار شایع است ( مانند جنگ ویتنام، عراق، ایران، بوسنی هرزگوین و افغانستان ) . به عنوان مثال، نتایج یک پیش بینی علمی در آمریکا نشان می دهد که از میان سربازان جنگ های اخیر آمریکا، حدود ۱۰٪ در سال ۲۰۲۵ همچنان با این بیماری دست و پنجه نرم خواهند کرد. [ ۲]
همچنین بر اثر اتفاقات مهم زندگی مانند فوت یک عزیز یا طلاق و جدایی و ضربه های عاطفی احتمال ابتلاء به این بیماری زیاد است. به نظر می رسد زمینه ژنتیکی و دوران کودکی در ایجاد این بیماری مؤثر هستند. این اختلال همچنین می تواند از طریق سوانح طبیعی مانند سیل، زلزله، آتش سوزی برای فرد مواجهه با این سوانح ایجاد گردد.
علائم و نشانه های اختلال استرس پس از سانحه شامل افکار مزاحم ( Intrusive Thoughts ) ، اجتناب ( Avoidance ) ، تغییرات در شناخت، خلق و خو، واکنش پذیری، برانگیختگی است [ ۳] .
