اخترشناسی پرتو ایکس

دانشنامه عمومی

اخترشناسی پرتو ایکس ( انگلیسی: X - ray astronomy ) زیرشاخه ای از اخترشناسی است که به مطالعه، رصد و پایش پرتو ایکس از اجرام آسمانی می پردازد. پرتو ایکس توسط جو زمین جذب می شود، بنابراین ابزارهای تشخیص این پرتو باید توسط بالون، راکت یا ماهواره در ارتفاعات بالا مستقر شوند. اخترشناسی پرتو ایکس نوعی تلسکوپ فضایی که توانایی دید بیشتری نسبت به تلسکوپ های استاندارد جذب نور دارد، مانند رصدخانه مونوکی با تابش پرتو ایکس.
در سال ۱۹۲۷، هالبرت از آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده و همکارانش گرگوری بریت و مرل تووه از مؤسسه کارنگی واشینگتن احتمال تجهیز موشک های رابرت گدارد را برای کشف جو فوقانی بررسی کردند. دو سال بعد، او یک برنامه آزمایشی را پیشنهاد داد که در آن ممکن است یک موشک برای کشف فضای بالایی، از جمله تشخیص اشعه فرابنفش و پرتو X در ارتفاعات، استفاده شود. [ ۱]
در اواخر دهه ۱۹۳۰، وجود یک گاز بسیار گرم و خنک در اطراف خورشید به طور غیر مستقیم از خطوط تاجی نوری گونه های بسیار یونیزه استنباط شد. [ ۲] در اواسط دهه ۱۹۴۰ مشاهدات رادیویی یک تاج رادیویی را در اطراف خورشید نشان داد. [ ۳]
آغاز جستجوی منابع اشعه ایکس از بالای جو زمین در ۵ اوت ۱۹۴۸ ساعت ۱۲:۰۷ به وقت گرینویچ بود. یک موشک V - 2 ارتش ایالات متحده ( آلمان سابق ) به عنوان بخشی از پروژه هرمس از منطقه ماسه های سفید تأیید شد. اولین پرتو ایکس خورشیدی توسط T. Burnight ثبت شد. [ ۴]
طی دهه های ۱۹۶۰، ۷۰، ۸۰ و ۹۰، حساسیت ردیاب ها در طول ۶۰ سال نجوم پرتو ایکس بسیار افزایش یافت. علاوه بر این، توانایی تمرکز پرتو X با امکان تولید تصاویر با کیفیت بالا از بسیاری از اجرام آسمانی جذاب به میزان بسیار زیادی توسعه یافته است.
عکس اخترشناسی پرتو ایکس
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

اخترشناسی پرتو ایکس (X-ray astronomy)
آشکارسازی پرتوهای ایکس ناشی از گازهای به شدت داغ عالم. چنین پرتوهایی پیش از رسیدن به سطح زمین در جوّ متوقف می شوند. اخترشناسی پرتو ایکس، اخترفیزیک دانان را به وسایلی برای بررسی پدیده های پرانرژی و ناگهانی عالم مجهز می کند. آن ها آشکارسازها را روی موشک ها و ماهواره ها نصب می کنند. در ۱۹۶۲، نخستین منبع آسمانی پرتو ایکس، عقرب ایکس یک، با پرواز یک موشک کشف شد. از ۱۹۷۰، ماهواره های مخصوصی برای بررسی پرتوهای ایکس، بخشی از طیف گسترده ای از انرژی به نام تابش الکترومغناطیسی، ناشی از خورشید، ستارگان، وکهکشانها در مدار قرار گرفته اند. رصدخانۀ پرتو ایکس چاندراو ماهوارۀ رونتگن (روسَت)ازجملۀ این ماهواره هایند. تصور می شود بسیاری از منابع پرتو ایکس گازهایی اند که به ستاره های نوترونیو سیاه چالهها فرو می ریزند. گسیل پرتو ایکس ناشی از گاز داغ را گسیل گرماییمی نامند، و اگر میدان مغناطیسی قوی به الکترون ها شتاب دهند، در حد سرعت نور، این گسیل پرتو ایکس را گسیل غیر گرماییمی نامند.

پیشنهاد کاربران

بپرس