اخترشناسی رادیویی


معنی انگلیسی:
radio astronomy

دانشنامه عمومی

رادیو اخترشناسی یکی از شاخه های مهم اخترشناسی است که با استفاده امواج الکترومغناطیسی به مشاهدهٔ فضا می پردازد.
تکنیک های اخترشناسی رادیویی شبیه به تکنیک های اخترشناسی اپتیکی است با این تفاوت که در اخترشناسی رادیویی، منابع رادیویی توسط رادیو تلسکوپ رصد می شود ولی در اخترشناسی اپتیکی، از تلسکوپ نوری استفاده شده و تنها منبع اطّلاعات نور است.
این ایده که اجرام فضایی می توانند تشعشعات رادیویی داشته باشند نخستین بار توسط معادله ماکسول نشان داده شد که تشعشعات رادیویی از ستارگان می توانند با هر طول موجی وجود داشته باشند.
بسیاری از دانشمندان برجسته مانند توماس الوا ادیسون, الیور جوزف لوج و ماکس پلانک پیش بینی کرده بودنند که خورشید دارای تشعشعات رادیویی است. حتی لوج سعی کرد که سیگنالهای خورشیدی را دریافت کند ولی به دلیل مشکلات دستگاهش در این امر موفق نبود.
اولین تشعشعات دریافت شده از یک منبع رادیویی در فضا که به طور اتفاقی در اوایل دهه ۳۰ ثبت شد به وسیله کارل گوت جانسکی انجام شد. او که به عنوان یک مهندس در آزمایشگاه تلفن بل کار می کرد در حال تحقیق و بررسی روی فرستادن امواج صوتی به آن سوی اقیانوس اطلس بود که بدین منظور از یک آنتن بزرگ استفاده می کرد سپس او متوجه شد که سیستم آنالوگ ضبط وی مدام یک سیگنال را از منبعی نامعین ضبط می کند از آنجا که این سیگنال روزی شدت گرفت جانسکی گمان کرد که منبع آن ممکن است خورشید باشد. پس از بررسی ها او متوجه شد که سیگنال دقیقا با طلوع و غروب خورشید مطابق نیست ولی در عوض در یک سیکل ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه تکرار می شود. او نتیجه گرفت که منبع آن باید نوعی از اجرام سماوی که با شب و روز زمین می چرخند باشد. با مقایسه مشاهدات وی با نقشه های فضایی، دریافت که این سیگنال ها از کهکشان راه شیری می آید و در مرکز کهکشان قوت می گیرد به ویژه در صورت فلکی کماندار. او نتایج مشاهدات و اکتشافاتش را در سال ۱۹۳۳ رسما اعلام کرد. ولی از آنجا که آزمایشگاه بل وی را به شاخه دیگری منتقل کرد او نتوانست تحقیقات خود را در این زمینه ادامه دهد.
گرت ربر با ساختن یک دیش شلجمی به شعاع ۹ متر که در ساخترادیو تلسکوپ استفاده می شد کمک شایانی به اخترشناسی رادیوی کرد این کار در ۱۹۳۷ انجام گرفت بعد از مدتی وی موفق به ترسیم اولین نقشه آسمانی از امواج رادیویی شد.
در ۱۹۴۲ ج. س هی که یک محقق نظامی در بریتانیا بود کشف کرد که خورشید امواج رادیویی می دهد.
عکس اخترشناسی رادیویی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

اخترشناسی رادیویی (radio astronomy)
بررسی امواج رادیویی گسیل شدۀ طبیعی از اجسام موجود در فضا، به کمک تلسکوپ رادیویی. گسیل امواج رادیویی ناشی از گازهای داغ (تابش گرمایی)؛ الکترون های درحال پیچ وتاب خوردن در میدان مغناطیسی (تابش سنکروترون)؛ و طول موج های (خطوط) خاصی است که از اتم ها و مولکول های موجود در فضا، نظیر طول موج ۲۱سانتی متری گاز هیدروژن، تابیده می شوند. در ۱۹۳۲، اخترشناسی رادیویی هنگامی آغاز شد که رادیواخترشناس امریکایی، کارل جانسکی، امواج رادیویی ناشی از مرکز کهکشان مارا آشکارسازی کرد. اما بعد از پایان جنگ جهانی دوم بود که این شاخه به تکامل رسید. اخترشناسی رادیویی درک ما را نسبت به تحول ستارگان، ساختار کهکشان ها، و منشأ عالم بسیار بهبود بخشیده است. اخترشناسان ساختار مارپیچی راه شیریرا با استفاده از امواج رادیویی ناشی از گازهای بین ستاره اینقشه برداری، و بسیاری منابع رادیویی منفرد را درون کهکشان ما، و فراتر از آن شناسایی کردند. باقی ماندۀ انفجارهای ابرنواختری، نظیر سحابی خرچنگو تپ اخترها، در زمرۀ منابع رادیویی کهکشان ما به شمار می روند. از مولکول های پیچیدۀ موجود در ابرهای فشردۀ گازی که محل شکل گیری ستاره هایند، امواجی رادیویی با طول موج کوتاه آشکارسازی شده است. جست وجوی علایم ناشی از دیگر تمدن ها، که ممکن است در کهکشان ما شکل گرفته باشند، برعهدۀ اخترشناسی رادیویی است. تاکنون، این جست وجو نتیجه ای نداشته است. کهکشان های رادیوییو اختروشها ازجمله منابع قوی امواج رادیویی فراتر از کهکشان مایند. وجود آن ها در دورترین نقاط عالم چگونگی تحول عالم را در طول زمان نشان می دهد. رادیواخترشناسان، همچنین تابش زمینۀ کیهانیخفیفی را آشکارسازی کرده اند که تصور می شود ناشی از انفجارِ مِهبانگدر ابتدای تولد عالم باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس