احمد بن عبدون

[ویکی فقه] اِبْن ِ عُبْدون ، ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز (د ۴۲۳ق /۱۰۳۲م)، فقیه و محدّث امامی می باشد.
وی به ابن حاشر نیز شهرت دارد.
زندگی
از جزئیات زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست . در مورد اوایل تحصیل او این مقدار می دانیم که در ۳۴۸ق /۹۵۹م با ابن زبیر قْرَشی ملاقات داشته و از وی بهره برده است و با توجه به برخی گزارش های پراکنده ای که از حضور وی در بغداد رسیده و با توجه به اینکه غالب مشایخ و راویان او بغدادی بوده اند، می توان حدس زد که بخش عمده ای از عمر خویش را در آن جا سپری کرده است . به گفته ابن ماکولا، ابن عبدون برای استماع حدیث به نقاط مختلفی سفر کرده که از آن میان حضور وی در تِنّیس (از شهرهای مصر) و استماع کتاب کافی کلینی در آن جا قابل ذکر است.
اساتید
از مشایخ وی می توان ابوغالب زُراری ، ابوبکر دوری ، ابن قولویه قمی، ابن داوود قمی ، ابوالفرج اصفهانی ، ابن جعابی ، ابن جنید اسکافی ، ابن حمزه طبری ، ابوطالب انباری ، سهل بن احمد دیباجی ، دعلج بن احمد سجستانی و ابوالمفضّل شیبانی را نام برد.
شاگردان
...