احمد بن عبدالجلیل تدمیری

[ویکی فقه] تُدْمیری، ابوالعباس احمد بن عبدالجلیل (د ۵۵۵ق/ ۱۱۶۰م)، ادیب بود.
اصلش از تدمیر اندلس بود و در المریه نشو و نما یافت و نزد بزرگانی همچون ابوعلی صدفی، ابومحمد ابن عطیه و ابومحمد زهری دانش آموخت. تدمیری در لغت، نحو و ادب دستی توانا داشت و شعر نیز می سرود و بزرگان لغت گاه به نظرات او استناد کرده اند.
سمت استادی
وی زمانی که به مراکش سفر کرده بود، سمت استادی فرزندان سلطان مراکش را برعهده گرفت.
آثار
مدتی نیز در بجایه مسکن گرفت و در آن جا برای محمد بن علی بن حمدون وزیر خاندان بنی ناصر صنهاجی کتابی با نام نظم القرطین و ضم اشعار السقطین تدوین نمود که در آن اشعار کتاب الکامل مبرد و النوادر ابوعلی قالی را جمع آوری کرده است. تدمیری همچنین شرحی بر کتاب الجمل زجاجی دارد که شفاءالصدور نامیده شده است. وی این کتاب را که به قول ابن ابار و مراکشی پرمحتوا و گرانقدر بوده است، مختصر کرد و المختزل نامید.
دیگر آثار او
...