احتمال گرایی ( انگلیسی: probabilism ) ، یا اصالت احتمال نظریه ای است که بین شک و یقین قرار دارد.
آنچه تصور طرفین آن کافی نباشد بلکه ذهن در مورد نسبت بین آنها مردّد باشد و مقصود از آن، امکان ذهنی است.
نظریه ای است که بین شک و یقین قرار دارد و خلاصه آن این است که عقل انسان فقط می تواند به آراء احتمالی دست یابد نه به یقین مطلق. این نظریه به دو قسمت اخلاقی و منطقی تقسیم می شود.
احتمال اخلاقی عبارت است از قول به وجوب پیروی از آراء احتمالی، اگر انسان بخواهد از خطا بپرهیزد باید رفتار خود را مطابق رأیی قرار دهد که به حق نزدیک باشد و در جامعه هواداران محترمی داشته باشد، اگر چه احتمال آن کمتر از آراء مخالف باشد. با وجود این، احتمال اخلاقی فقط شامل احکام ضروری مصرّح در قانون است. اما با احکام مربوط به حقوق طبیعی، از قبیل احترام به حیات انسانی نمی توان بر طریق احتمال، مخالفت کرد.
احتمال منطقی عبارت است از قول به امتناع دست یابی به حقیقت مطلق در علومی که موضوعات آنها اشیاء واقعی و عینی و مشخص است، مانند علوم طبیعی و تاریخ، زیرا حد اکثر آنچه انسان می تواند در این علوم به آن دست یابد، پیروزی در شناخت حقایق احتمالی است نه حقایق یقینی.
این روشی است که آکادمی جدید پیش گرفت و به حصول احتمال قانع بود در عین اینکه به یقین احترام می گذارد.
خلاصه نظریه احتمال حد وسط بین شکاکیت و جزمیت است، و از لحاظ دوری و نزدیکی آن نسبت به یکی از این دو مذهب دارای درجات متفاوتی است. [ ۱]
احتمال گرایی، پاسخ مناسبی برای ایراد ولتِر در چارچوب احتمال گرایی ( بیز گرایی ) فراهم نمی آورد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنچه تصور طرفین آن کافی نباشد بلکه ذهن در مورد نسبت بین آنها مردّد باشد و مقصود از آن، امکان ذهنی است.
نظریه ای است که بین شک و یقین قرار دارد و خلاصه آن این است که عقل انسان فقط می تواند به آراء احتمالی دست یابد نه به یقین مطلق. این نظریه به دو قسمت اخلاقی و منطقی تقسیم می شود.
احتمال اخلاقی عبارت است از قول به وجوب پیروی از آراء احتمالی، اگر انسان بخواهد از خطا بپرهیزد باید رفتار خود را مطابق رأیی قرار دهد که به حق نزدیک باشد و در جامعه هواداران محترمی داشته باشد، اگر چه احتمال آن کمتر از آراء مخالف باشد. با وجود این، احتمال اخلاقی فقط شامل احکام ضروری مصرّح در قانون است. اما با احکام مربوط به حقوق طبیعی، از قبیل احترام به حیات انسانی نمی توان بر طریق احتمال، مخالفت کرد.
احتمال منطقی عبارت است از قول به امتناع دست یابی به حقیقت مطلق در علومی که موضوعات آنها اشیاء واقعی و عینی و مشخص است، مانند علوم طبیعی و تاریخ، زیرا حد اکثر آنچه انسان می تواند در این علوم به آن دست یابد، پیروزی در شناخت حقایق احتمالی است نه حقایق یقینی.
این روشی است که آکادمی جدید پیش گرفت و به حصول احتمال قانع بود در عین اینکه به یقین احترام می گذارد.
خلاصه نظریه احتمال حد وسط بین شکاکیت و جزمیت است، و از لحاظ دوری و نزدیکی آن نسبت به یکی از این دو مذهب دارای درجات متفاوتی است. [ ۱]
احتمال گرایی، پاسخ مناسبی برای ایراد ولتِر در چارچوب احتمال گرایی ( بیز گرایی ) فراهم نمی آورد. [ ۲]
wiki: احتمال گرایی