اجیر

[ویکی فقه] به کسی که خود را برای انجام کاری مانند بنّایی و خیّاطی اجاره می دهد، اجیر گفته می شود. از این رو، این عنوان، به اجارۀ اعمال اختصاص دارد و در باب اجاره از آن سخن رفته است.
اجیر در لغت به معنی مزد گیر است.
یعنی کسی که با گرفتن دستمزد برای دیگری کار می کند.
و در اصطلاح فقهاء عبارتست از:
«الانسان الذی یُؤجر نفسه أویوجرهُ غیره للاشفاع من عمله و علی هذا یختص الاجیر بإجارة الاَعمال » انسانی است که خودش را اجاره می دهد یا غیر از خودش او را اجاره می کند تا از عمل او نفع ببرد بنابراین عنوان أجیر اختصاص به اجاره ی اعمال دارد، نه اعیان.

جایگاه اجیر در باب اجاره
اجیر در باب اجاره از آن جهت بحث می شود که تمام شرایطی که در اجاره اعیان مثل خانه و ماشین و زمین لازم است (مثل اینکه متعاقدین بالغ باشند – عاقل باشند – منغعت حلال و مقصوده باشد اجرت باید مختص باشد. زمان معلوم باشد)؛ همه اینها در اجاره اشخاص لازم است. مثلاً اگر کسی، شخصی را اجیر کند تا برایش در امر قاچاق شراب، کار کند این اجاره باطل است و اجرت نیز حرام می باشد یا اگر زمان مشخص نباشد. اینجا اجاره باطل است.

انواع اجیر
اجیر بر دو نوع است.

← اجیر خاص
...