اجماع لطفی

[ویکی فقه] اجماع لطفی به کشف رأی معصوم (علیه السلام) از اتفاق فقها ، بر اساس قاعده لطف اطلاق می شود.
اجماع لطفی، کشف رأی معصوم(علیه السلام) از اتفاق علما براساس قاعده لطف می باشد.
توضیح
هرگاه در حکمی همه فقیهان هم رأی باشند و خلافی در میان آن ها نباشد، نتیجه گرفته می شود که حکم ، مطابق واقع و موافق نظر معصوم(علیه السلام) است، زیرا اقتضای لطف عام پروردگار آن است که در صورت خطای همه علما، وی به نوعی، حکم واقعی را از طریق امام غایب به ذهن یا کلام و یا مجمع فقیهان القا نماید و اتفاق نظر آنان را بر هم زند تا اجماعی محقق نشود.در قاعده لطف و این که آیا اجماع لطفی، صغرای آن قاعده است یا نه، اختلاف است. « شیخ طوسی » از کسانی است که اجماع را بر اساس قاعده لطف حجت می داند.
نکته اول
در اجماع لطفی، خروج علمایی که عصر آن ها گذشته است، گرچه مجهول النسب باشند، مضر نیست؛ برخلاف اجماع دخولی .
نکته دوم
...