تشعشع می تواند به عنوان یک انرژی در نظر گرفته شود که به صورت پرتو یا ذراتی با سرعت فوق العاده بالا حرکت می کند. انواع مختلفی از تشعشع در طبیعت وجود دارد که می تواند به دو گروه تشعشع الکترومغناطیسی و تشعشع ذرات، دسته بندی شود.
تشعشع الکترومغناطیسی: شکلی از انرژی هستند که این تشعشعات در هر کجای جهان یافت می شوند. تشعشعات الکترومغناطیسی به صورت امواجی که طول موج های مختلفی دارند، حرکت می کنند و امواج رادیویی بلندترین طول موج را دارند. شکل دیگر تشعشعات الکترومغناطیسی ریز موج ها ( میکروویوها ) ، مادون قرمز ( فروسرخ ) ، نور مرئی، ماوراء بنفش ( فرابنفش ) ، اشعه های ایکس و اشعه های گاما است که کوتاه ترین طول موج را دارا هستند.
تشعشع ذرات: در آن ذراتی که به سرعت حرکت می کنند و دارای انرژی و جرم هستند، در این نوع از تشعشع ممکن است ذرات آلفا، بتا یا نوترون رها شوند. [ ۱]
انواع خاصی از تشعشعات ( پرتوهای الکترونی، اشعه ایکس و اشعه ماوراء بنفش ) انرژی کافی برای نفوذ در یک نمونه پلیمری و برهمکنش با اتم های سازنده یا الکترون های آن ها دارند.
یکی از این واکنش ها یونیزاسیون است که در آن تابش یک الکترون مداری را از یک اتم خاص حذف می کند و آن اتم را به یک یون با بار مثبت تبدیل می کند. در نتیجه، یکی از پیوندهای کووالانسی مرتبط با اتم خاص شکسته می شود و در آن نقطه، اتم ها یا گروه هایی از اتم ها بازآرایی می شوند. این شکستن پیوند بسته به ساختار شیمیایی پلیمر و همچنین به دوز تابش، منجر به بریدگی یا اتصال عرضی در محل یونیزاسیون می شود. تثبیت کننده ها ممکن است برای محافظت از پلیمرها از آسیب تشعشع اضافه شوند. در استفاده روزمره، بیشترین آسیب تشعشع به پلیمرها توسط تابش UV ایجاد می شود. پس از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت، بیشتر لایه های پلیمری شکننده، تغییر رنگ، ترک خوردگی و شکستگی می شوند. به عنوان مثال، چادرهای کمپینگ شروع به پاره شدن می کنند، داشبوردها ترک می خورند و پنجره های پلاستیکی کدر می شوند. مشکلات تشعشع برای برخی کاربردها شدیدتر است. پلیمرهای موجود در وسایل نقلیه فضایی باید پس از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تشعشعات کیهانی در برابر تخریب مقاومت کنند. به طور مشابه، پلیمرهایی که در راکتورهای هسته ای استفاده می شوند باید سطوح بالایی از تشعشعات هسته ای را تحمل کنند. توسعه مواد پلیمری که می توانند در برابر این محیط های شدید مقاومت کنند یک چالش مداوم است. همه پیامدهای قرار گرفتن در معرض تشعشع مضر نیستند. اتصال عرضی ممکن است توسط تابش برای بهبود رفتار مکانیکی و ویژگی های تخریب ایجاد شود. به عنوان مثال، تشعشع به صورت تجاری برای اتصال عرضی پلی اتیلن به منظور افزایش مقاومت آن در برابر نرم شدن و جریان در دماهای بالا استفاده می شود. در واقع، این فرایند ممکن است بر روی محصولاتی که قبلاً ساخته شده اند انجام شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتشعشع الکترومغناطیسی: شکلی از انرژی هستند که این تشعشعات در هر کجای جهان یافت می شوند. تشعشعات الکترومغناطیسی به صورت امواجی که طول موج های مختلفی دارند، حرکت می کنند و امواج رادیویی بلندترین طول موج را دارند. شکل دیگر تشعشعات الکترومغناطیسی ریز موج ها ( میکروویوها ) ، مادون قرمز ( فروسرخ ) ، نور مرئی، ماوراء بنفش ( فرابنفش ) ، اشعه های ایکس و اشعه های گاما است که کوتاه ترین طول موج را دارا هستند.
تشعشع ذرات: در آن ذراتی که به سرعت حرکت می کنند و دارای انرژی و جرم هستند، در این نوع از تشعشع ممکن است ذرات آلفا، بتا یا نوترون رها شوند. [ ۱]
انواع خاصی از تشعشعات ( پرتوهای الکترونی، اشعه ایکس و اشعه ماوراء بنفش ) انرژی کافی برای نفوذ در یک نمونه پلیمری و برهمکنش با اتم های سازنده یا الکترون های آن ها دارند.
یکی از این واکنش ها یونیزاسیون است که در آن تابش یک الکترون مداری را از یک اتم خاص حذف می کند و آن اتم را به یک یون با بار مثبت تبدیل می کند. در نتیجه، یکی از پیوندهای کووالانسی مرتبط با اتم خاص شکسته می شود و در آن نقطه، اتم ها یا گروه هایی از اتم ها بازآرایی می شوند. این شکستن پیوند بسته به ساختار شیمیایی پلیمر و همچنین به دوز تابش، منجر به بریدگی یا اتصال عرضی در محل یونیزاسیون می شود. تثبیت کننده ها ممکن است برای محافظت از پلیمرها از آسیب تشعشع اضافه شوند. در استفاده روزمره، بیشترین آسیب تشعشع به پلیمرها توسط تابش UV ایجاد می شود. پس از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت، بیشتر لایه های پلیمری شکننده، تغییر رنگ، ترک خوردگی و شکستگی می شوند. به عنوان مثال، چادرهای کمپینگ شروع به پاره شدن می کنند، داشبوردها ترک می خورند و پنجره های پلاستیکی کدر می شوند. مشکلات تشعشع برای برخی کاربردها شدیدتر است. پلیمرهای موجود در وسایل نقلیه فضایی باید پس از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تشعشعات کیهانی در برابر تخریب مقاومت کنند. به طور مشابه، پلیمرهایی که در راکتورهای هسته ای استفاده می شوند باید سطوح بالایی از تشعشعات هسته ای را تحمل کنند. توسعه مواد پلیمری که می توانند در برابر این محیط های شدید مقاومت کنند یک چالش مداوم است. همه پیامدهای قرار گرفتن در معرض تشعشع مضر نیستند. اتصال عرضی ممکن است توسط تابش برای بهبود رفتار مکانیکی و ویژگی های تخریب ایجاد شود. به عنوان مثال، تشعشع به صورت تجاری برای اتصال عرضی پلی اتیلن به منظور افزایش مقاومت آن در برابر نرم شدن و جریان در دماهای بالا استفاده می شود. در واقع، این فرایند ممکن است بر روی محصولاتی که قبلاً ساخته شده اند انجام شود. [ ۲]
wiki: اثرات تشعشع