اتیلن گلیکول یا اتیل گلایکول یا مونو اتیلن گلیکول یک ترکیب ارگانیک با ۲ فرمول C2H6O2 و CH2OH ) 2 ) است. اساساً به دو منظور مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده به عنوان یک ماده خام در تولید الیاف پلی استر مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین برای فرمولاسیون محصولات ضدیخ استفاده می شود. اتیلن گلیکول مایع غلیظی ( ویسکوز ) بی رنگ و بی بو و شیرین مزه است.
اتیلن گلیکول بسیار سمی است و به ویژه حیوانات خانگی در معرض مسمومیت های ناشی از نشتی این مایع از وسایلی که از آن استفاده می کنند، هستند.
مونو اتیلن گلیکول ( MEG ) ساده ترین ترکیب از گلیکول ها است که با نام های ۱ و ۲ - اتان دی اُل، اتیلن الکل، ۱ و ۲ - دی هیدروکسی اتان و اسید هیدروکربنوس نیز شناخته می شود. برای تولید این ترکیب آلی، مواد اولیه اتیلن در صنعت به مصرف می رسد. در این فرایندها، ترکیب حدواسط اتیلن اکساید تشکیل می شود که در نهایت، با آب واکنش داده و ۱ و ۲ - اتان دی اُل به دست می آید. این واکنش ها در حضور یک کاتالیزور یا تحت شرایط قلیایی یا اسیدی اتفاق می افتند. محصول نهایی، مونو اتیلن گلیکول است که با حداکثر درصد خلوص ۹۰٪ تولید می شود.
مونو اتیلن گلیکول یکی از رایج ترین ترکیبات آلی با خاصیت ضدیخ و ضد انجماد است. اتیلن گلیکول برای تهیه رزین های پلی استر به کار می رود؛ همچنین این ترکیب، جزء اصلی فرمولاسیون محصولات ضدیخ می باشد. ترکیبات مشابه اتیلن گلیکول عبارتند از: دی اتیلن گلیکول، تری اتیلن گلیکول و بوتیل گلیکول می باشد.
اتیلن گلیکول از اتیلن ( اتیل ) ، از طریق اتیل اتیلن متوسط تولید می شود. اتیل اتیل با آب برای تولید اتیلن گلیکول با توجه به معادله شیمیایی واکنش می دهد:
قارچ Galleria mellonella توانایی باکتری های روده را برای تخریب پلی اتیلن ( PE ) به اتیلن گلیکول دارد.
طبق اکثر منابع، شارلز آدولف وورتز ( ۱۸۸۴–۱۸۱۷ ) ، شیمیدان فرانسوی، اتیلن گلیکول را در سال ۱۸۵۶ آماده کرد. او ابتدا «اتیلن یدید» ( C2H4I2 ) با استات نقره را درمان کرد و سپس «دی اتاتان اتیلن» با هیدروکسید پتاسیم هیدرولیز شد. وورتز ترکیب جدید خود را «گلیکول» نامید زیرا با هر دو اتیل الکل ( با یک گروه هیدروکسیل ) و گلیسیرین ( با سه گروه هیدروکسیل ) به اشتراک گذاشته شد. در سال ۱۸۵۹، وورتز اتیلن گلیکول را از طریق هیدراتاسیون اتیلن اکسید تهیه کرد. به نظر می رسد قبل از جنگ جهانی اول هیچ تولید تجاری یا کاربردی از اتیلن گلیکول وجود نداشته است، زمانی که از اتیلن دی کلرید در آلمان ساخته شد و به عنوان یک جایگزین برای گلیسرول در صنعت مواد منفجره استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاتیلن گلیکول بسیار سمی است و به ویژه حیوانات خانگی در معرض مسمومیت های ناشی از نشتی این مایع از وسایلی که از آن استفاده می کنند، هستند.
مونو اتیلن گلیکول ( MEG ) ساده ترین ترکیب از گلیکول ها است که با نام های ۱ و ۲ - اتان دی اُل، اتیلن الکل، ۱ و ۲ - دی هیدروکسی اتان و اسید هیدروکربنوس نیز شناخته می شود. برای تولید این ترکیب آلی، مواد اولیه اتیلن در صنعت به مصرف می رسد. در این فرایندها، ترکیب حدواسط اتیلن اکساید تشکیل می شود که در نهایت، با آب واکنش داده و ۱ و ۲ - اتان دی اُل به دست می آید. این واکنش ها در حضور یک کاتالیزور یا تحت شرایط قلیایی یا اسیدی اتفاق می افتند. محصول نهایی، مونو اتیلن گلیکول است که با حداکثر درصد خلوص ۹۰٪ تولید می شود.
مونو اتیلن گلیکول یکی از رایج ترین ترکیبات آلی با خاصیت ضدیخ و ضد انجماد است. اتیلن گلیکول برای تهیه رزین های پلی استر به کار می رود؛ همچنین این ترکیب، جزء اصلی فرمولاسیون محصولات ضدیخ می باشد. ترکیبات مشابه اتیلن گلیکول عبارتند از: دی اتیلن گلیکول، تری اتیلن گلیکول و بوتیل گلیکول می باشد.
اتیلن گلیکول از اتیلن ( اتیل ) ، از طریق اتیل اتیلن متوسط تولید می شود. اتیل اتیل با آب برای تولید اتیلن گلیکول با توجه به معادله شیمیایی واکنش می دهد:
قارچ Galleria mellonella توانایی باکتری های روده را برای تخریب پلی اتیلن ( PE ) به اتیلن گلیکول دارد.
طبق اکثر منابع، شارلز آدولف وورتز ( ۱۸۸۴–۱۸۱۷ ) ، شیمیدان فرانسوی، اتیلن گلیکول را در سال ۱۸۵۶ آماده کرد. او ابتدا «اتیلن یدید» ( C2H4I2 ) با استات نقره را درمان کرد و سپس «دی اتاتان اتیلن» با هیدروکسید پتاسیم هیدرولیز شد. وورتز ترکیب جدید خود را «گلیکول» نامید زیرا با هر دو اتیل الکل ( با یک گروه هیدروکسیل ) و گلیسیرین ( با سه گروه هیدروکسیل ) به اشتراک گذاشته شد. در سال ۱۸۵۹، وورتز اتیلن گلیکول را از طریق هیدراتاسیون اتیلن اکسید تهیه کرد. به نظر می رسد قبل از جنگ جهانی اول هیچ تولید تجاری یا کاربردی از اتیلن گلیکول وجود نداشته است، زمانی که از اتیلن دی کلرید در آلمان ساخته شد و به عنوان یک جایگزین برای گلیسرول در صنعت مواد منفجره استفاده می شود.
wiki: اتیلن گلیکول