اتیل کربامات

اتیل کاربامات که به آن یورتان نیز گفته می شود، یک ترکیب آلی با فرمول CH 3 CH 2 OC ( O ) NH 2 می باشد. این ترکیب یک استر از اسید کاربامیک و یک جامد سفید رنگ است. علی رغم نامش، جزء پلی یورتانها نمی باشد. از آنجایی که این ماده سرطان زا می باشد، به ندرت از آن استفاده می کنند، ولی به طور طبیعی در مقادیر کم در بسیاری از انواع غذاها و نوشیدنی های تخمیری ایجاد می شود.
این ترکیب به صورت صنعتی با حرارت دادن اوره و اتیل الکل به دست می آید. [ ۱] علاوه بر این از اثر آمونیاک بر روی اتیل کلروفرمات نیز تشکیل می شود. [ ۲]
اتیل کاربامات به عنوان یک عامل ضد نئوپلاستیک و همچنین برای سایر اهداف دارویی مورد استفاده قرار گرفته است، اما پس از اینکه سرطان زا بودن آن کشف شد، این کاربرد در سال 1943 پایان یافت. با این وجود، ژاپنی ها در تزریقات پزشکی از این ماده ترکیبی استفاده کردند و از سال 1950 تا 1975 حدود 100 میلیون آمپول 2 میلی لیتری از محلول های 7 تا 15 درصد اتیل کاربامات که به عنوان حلال کمکی در آب برای حل کردن مسکن های نامحلول در آب مورد استفاده قرار می گرفت ، به عنوان تسکین دهنده درد، بعد از عمل جراحی به بیماران تزریق شد. تخمین زده اند که این دوزها در سطوحی قرار دارند که در موش ها سرطان زا می باشند. [ ۳] این عمل در سال 1975 متوقف شد. به نظر می آید که این وضعیت تاسف بار پزشکی، بیشترین تعداد ( میلیون ها ) افرادی که در معرض بیشترین دوزهای یک ماده سرطان زای خالص ثبت شده قرار گرفته اند، به خود اختصاص داده است [ ۴] جیمز میلر نویسنده و محقق سرطان ایالات متحده، قصد داشت مطالعاتی برای تعیین اثرات بر نرخ سرطان ژاپن انجام دهد، اما ظاهراً هیچ کدام از آن مطالعات محقق نشده است.
قبل از جنگ جهانی دوم، اتیل کاربامات پیش از اینکه سرطان زا، سمی و تا حد زیادی بی اثر باشد، برای درمان مولتیپل میلوما به نسبت زیادی مورد استفاده قرار می گرفت. [ ۵] طبق مقررات FDA ایالات متحده، اتیل کاربامات از استفاده دارویی خارج شده است. با این وجود، مقادیر کمی از اتیل کاربامات در آزمایشگاه ها، به‎عنوان بی حس کننده برای حیوانات به کار گرفته می شود. [ ۶]
اتیل کاربامات در سال 2007 میلادی به عنوان سرطان زای گروه 2A توسط IARC طبقه بندی شده است.
از اتیل کاربامات اغلب به عنوان بی حس کننده در آزمایش های حیوانی استفاده می کنند، هر سال بیش از 100 مطالعه حیوانی با استفاده از اتیل کاربامات انتشار می یابد. [ ۷] یکی دیگر از مزایای استفاده از اتیل کاربامات طولانی بودن مدت اثر آن می باشد، به طوریکه برخی از موش های صحرایی بالغ، تا 24 ساعت پس از مصرف دارو، بی هوش می شوند. [ ۸] همچنین این ماده فعالیت عصبی در قشر مغز را به اندازه ایزوفلوران کاهش نمی دهد. [ ۹]