[ویکی فقه] اتیان در
لغت به
معنای آمدن است.
جماع، وطی، آرمیدن با زن، و به این معنی به طریق
کنایه در
کتب فقه مستعمل است.
معانی مستعمل واژه اتیان در قرآن
در
قرآن مجید فعل «أتی» در معنای
وطی استعمال شده است، مانند: «و یسألونک عن المحیض قل هو اذی... فاتوهن من حیث امرکم الله».
مرحوم
طبرسی در
مجمع البیان می نویسد: «فأتوهن: فجامعوهن و هو اباحة».
و در کتاب
تاج العروس چنین افاده می کند: «و یکنی بالاتیان عن الوطء» و منه قوله تعالی: «أتأتون الذکران». و «هو من احسن الکنایات».
و در کتاب المصباح المنیر. این مدعا را تأیید می کند بدین تعبیر: "اتی الرجل زوجته اتیانا کنایة عن الاجماع...".
