بریلیم ( با نشان شیمیایی Be ) سبکترین عنصر از دستهٔ فلزات سبک می باشد که در سال های گذشته آلیاژهای آن به دلیل سفتی ( Stiffness ) فوق العاده، گرمای ویژه و دمای ذوب بالا، کاربردهایی در صنایع مختلف پیدا کرده اند. با این حال عواملی همچون گران قیمت بودن، شکل پذیری پایین و سمی بودن برای برخی افراد، کاربردهای بریلیم را در صنعت همچنان محدود نگه داشته اند. اما در برخی از همین کاربردهای محدود، نیاز است تا چندین قطعهٔ بریلیمی به وسیلهٔ روش های مختلف مکانیکی و شیمیایی به یکدیگر متصل شوند. به همین دلیل روش های مختلفی برای اتصال قطعات بریلیمی اعم از جوشکاری، لحیم کاری، اتصالات مبتنی بر نفوذ و استفاده از چسبهای مختلف توسط دانشمندان گسترش یافته است. [ ۱] آلیاژهای بریلیم عموماً دارای شکل پذیری بسیار پایین و واکنش پذیری بالایی می باشند و به منظور بهبود شکل پذیری و کاهش تردی، همواره سعی می گردد تا ریزساختار آنها دارای اندازهٔ دانهٔ بسیار کوچکی باشد؛ بنابراین در اتصال قطعات بریلیمی نیاز به استفاده از تکنیک های خاص و کنترل ویژهٔ فرایند می باشد. به همین دلیل روش های جوشکاری بریلیم محدود بوده و در عوض، روش های دماپایین مثل استفاده از چسب، لحیم کاری و اتصالات حالت جامد بیشتر مورد توجه قرار می گیرند.
بریلیم میل ترکیبی بالایی با اکسیژن دارد و اکسیدهای پایداری را تشکیل می دهد و با هیچ فرآیندی که در آن از شارها ( fluxes ) استفاده می شود یا در جایی که فلز داغ شده در معرض جو قرار می گیرد، جوش داده نمی شود. بریلیم همچنین با نیتروژن اتمسفر واکنش نشان می دهد و نیتریدها را در سطح فلز تشکیل می دهد. هم لایهٔ چسبندهٔ قوی اکسیدی و هم سطح نیترید شده بر روی فلز، باعث ایجاد اختلال در عملیات های جوشکاری و لحیم کاری آلیاژهای این عنصر می شوند.
رایج ترین مشکلات مرتبط با جوش ذوبی بریلیم، حساسیت به ترک خوردگی و کنترل اندازه دانه در فلز جوش و در ناحیه متأثر از حرارت ( HAZ ) است. در جوشکاری ذوبی بریلیم معمولاً سه نوع ترک ایجاد می شود: ترک داغ، ترک ناشی از عیوب، و ترک ناشی از تنش های حرارتی. آلومینیوم در آلیاژهای بریلیم به عنوان یک ناخالصی محسوب شده و ترک خوردگی داغ در درجهٔ اول به دلیل ایجاد یک لایهٔ غنی از آلومینیوم با نقطه ذوب پایین در ناحیهٔ جوش ایجاد می شود؛ بنابراین روش جوشکاری باید به نحوی انتخاب شود که از تشکیل هرکدام از ترک های ذکر شده پیشگیری شود. محصولات مختلف از آلیاژهای بریلیم با منابع پودری متفاوت، روش های تثبیت و مراحل پردازش خاصی ساخته می شوند. این محصولات مختلف دارای آنالیز شیمیایی متفاوت، ریزساختارهای مختلف، درجات مختلف ناهمسانگردی و خواص مکانیکی متفاوت خواهند بود. به دلیل شکل پذیری کششی نسبتاً کم ( ۱ تا ۶ درصد ) همهٔ این محصولات، تغییرات جزئی در این عوامل بر جوش پذیری بریلیم تأثیر می گذارد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبریلیم میل ترکیبی بالایی با اکسیژن دارد و اکسیدهای پایداری را تشکیل می دهد و با هیچ فرآیندی که در آن از شارها ( fluxes ) استفاده می شود یا در جایی که فلز داغ شده در معرض جو قرار می گیرد، جوش داده نمی شود. بریلیم همچنین با نیتروژن اتمسفر واکنش نشان می دهد و نیتریدها را در سطح فلز تشکیل می دهد. هم لایهٔ چسبندهٔ قوی اکسیدی و هم سطح نیترید شده بر روی فلز، باعث ایجاد اختلال در عملیات های جوشکاری و لحیم کاری آلیاژهای این عنصر می شوند.
رایج ترین مشکلات مرتبط با جوش ذوبی بریلیم، حساسیت به ترک خوردگی و کنترل اندازه دانه در فلز جوش و در ناحیه متأثر از حرارت ( HAZ ) است. در جوشکاری ذوبی بریلیم معمولاً سه نوع ترک ایجاد می شود: ترک داغ، ترک ناشی از عیوب، و ترک ناشی از تنش های حرارتی. آلومینیوم در آلیاژهای بریلیم به عنوان یک ناخالصی محسوب شده و ترک خوردگی داغ در درجهٔ اول به دلیل ایجاد یک لایهٔ غنی از آلومینیوم با نقطه ذوب پایین در ناحیهٔ جوش ایجاد می شود؛ بنابراین روش جوشکاری باید به نحوی انتخاب شود که از تشکیل هرکدام از ترک های ذکر شده پیشگیری شود. محصولات مختلف از آلیاژهای بریلیم با منابع پودری متفاوت، روش های تثبیت و مراحل پردازش خاصی ساخته می شوند. این محصولات مختلف دارای آنالیز شیمیایی متفاوت، ریزساختارهای مختلف، درجات مختلف ناهمسانگردی و خواص مکانیکی متفاوت خواهند بود. به دلیل شکل پذیری کششی نسبتاً کم ( ۱ تا ۶ درصد ) همهٔ این محصولات، تغییرات جزئی در این عوامل بر جوش پذیری بریلیم تأثیر می گذارد. [ ۲]
wiki: اتصال بریلیم