اتشکار

/~AtaSkAr/

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

( آتش کار ) آتش کار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) آنکه در شغل و پیشه خویش مباشرت با آتش دارد همچون گلخنی و مطبخی و آهنگر و مانند آن. || مجازاً، خشمگین و شتاب زده و بدکار. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

کسی که با آتش کارمیکندمانند آهنگر، آتش افروز، کسی که درکارخانه مامورریختن سوخت در آتشخانه است
( آتش کار ) آنکه در کار خود مباشرت با آتش دارد همچون گلخنی و مطبخی

فرهنگ عمید

( آتشکار ) ۱. کسی که با آتش کار می کند مانند آهنگر، کوره پز، گلخن تاب.
۲. کارگری که در کارخانه مٲمور ریختن سوخت در آتشخانه و روشن کردن آن است.

فرهنگستان زبان و ادب

آتشکار
{pyrotechnician} [سینما و تلویزیون] یکی از اعضای گروه تولید که تخصص او ایجاد آتش و انفجار است

دانشنامه عمومی

آتشکار. آتشکار[ ۱] کسی است که با آتش کار می کند مانند آهنگر، کوره پز، گلخن تاب. آتشکار مسئول انبار کردن ایمن دستگاه های آتشکاری یا آتش بازی است و مسئولیت استفاده صحیح از این وسایل و کار با آنها را نیز برعهده دارد.
اصطلاحاً به کارگری که در کارخانه ( مانند ذوب فلزات ) مٲمور ریختن سوخت در آتشخانه و روشن کردن آن است نیز آتشکار گفته می شود.
عکس آتشکار
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس