اتحاد ساتچو ( به ژاپنی: 薩長同盟 Satsuma - Chōshū dōmei ) اتحاد سیاسی و نظامی بین قلمروهای فئودالی قلمروی ساتسوما و قلمروی چوشو بود. این توافقنامه در ۷ مارس سال ۱۸۶۶ در کیوتو در منزل کوماتسو کیوکادو از اهالی ساتسوما امضا شد. این اتحاد در جهت سلسله تلاش های مربوط به بازگرداندن قدرت به امپراتور و از بین بردن شوگون سالاری توکوگاوا بود. قلمروی ساتسوما قبل از این اتحاد طرفدار کوبو گاتای یا هماهنگی بین قدرت شوگون سالاری و امپراتور ژاپن بود، پس از آن خواستار اصلاحات در دولت شوگون سالاری شد اما قلمروی چوشو که از قبل خواستار سرنگونی شوگون سالاری بود عزم خود را در این جهت قوی تر کرد.
قلمروی ساتسوما و قلمروی چوشو هر دو جزو قلمروهای پرقدرت ( یوهان ) در دوره باکوماتسو بودند. در سال ۱۸۶۳ قلمروی ساتسوما با کمک قلمروی آیزو قلمروی چوشو را از دنیای سیاست در پایتخت بیرون رانده بود ( تغییر سیاسی روز هیجدهم ماه هشت ) و در سال بعد ۱۸۶۴ با اسلحه گرم ( حادثه کینمون ) توانسته بود سربازان قلمروی چوشو را که به کیوتو آمده بودند را شکست دهد و از پایتخت براند. بدین ترتیب رابطه مابین دو قلمرو به دشمنی گرایید.
در سال های دهه ۱۸۶۰، ساتسوما تمایل داشت موقعیت ممتاز خود را در راستای حفظ وضعیت موجود حفظ کند، در حالی که هدف چوشو به قیام با هدف سرنگونی حکومت تبدیل شده بود. ساکاموتو ریوما ( قلمروی توسا ) ( استان کوچی کنونی ) از طریق میانجیگری، رهبران نظامی ساتسوما سایگو تاکاموری و اوکوبو توشیمیچی و از طرف دیگر کیدو تاکایوشی ( کاتسورا کوگورو ) از قلمروی چوشو را گرد هم آورد.
اگر چه این دو قلمرو به طور سنتی دشمنان شدید یکدیگر بودند، رهبران آنها موافقت کردند که زمان مناسب برای تغییر رسیده است و موافقت کردند که در صورت حمله از طرف دیگران به یکدیگر کمک کنند.
همچنین قلمروی چوشو به شدت به سلاح های مدرن نیاز داشت، اما ارتباطات بسیار محدودی با قدرت های غربی داشت. از طرف دیگر، قلمروی ساتسوما، یک تجارت اساسی قابل توجه با بریتانیای کبیر از طریق توماس بلیک گلاور، یک اسکاتلندی، وابسته به شرکت جاردین ماتسون برقرار کرده بود. با پیشنهاد ساکاموتو ریوما، سایگو توافق کرد که سلاح مورد نیاز قلمروی چوشو برای مبارزه با شوگون سالاری توکوگاوا را تأمین کند.
علی رغم این کمک، هنوز هم میان دو قلمرو اختلاف نظر وجود دارد. در ۱ مارس ۱۸۶۶، شوگون سالاری خواستار بازنشستگی و محکومیت دایمیوی چوشو موری تاکاچیکا و کاهش درآمد قلمرو شد. این موضوع رهبری چوشو را خشمگین کرد و منجر به یک توافق رسمی با شش اصل با ساتسوما شد. حوزه این توافقنامه نسبتاً محدود بود. ساتسوما موافقت کرد که به چوشو جهت تقاضای عفو از امپراتور کومی که مخالف تندروی های چوشو و موافق حمله به این قلمرو بود کمک کند. اگر این طرح شکست خورد و شوگون سالاری مورد حمله قرار گرفت، ساتسوما ۲۰۰۰ نفر به کیوتو نیرو اعزام کند. با این حال، ساتسوما موافقت کرد که تنها در صورتی وارد جنگ با شوگون سالاری شود که قلمروی کووانا، ایزو یا محافظان شخصی توکوگاوا یوشینوبو تلاشی جهت جلوگیری از دسترسی و تماس ساتسوما با امپراتور انجام دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقلمروی ساتسوما و قلمروی چوشو هر دو جزو قلمروهای پرقدرت ( یوهان ) در دوره باکوماتسو بودند. در سال ۱۸۶۳ قلمروی ساتسوما با کمک قلمروی آیزو قلمروی چوشو را از دنیای سیاست در پایتخت بیرون رانده بود ( تغییر سیاسی روز هیجدهم ماه هشت ) و در سال بعد ۱۸۶۴ با اسلحه گرم ( حادثه کینمون ) توانسته بود سربازان قلمروی چوشو را که به کیوتو آمده بودند را شکست دهد و از پایتخت براند. بدین ترتیب رابطه مابین دو قلمرو به دشمنی گرایید.
در سال های دهه ۱۸۶۰، ساتسوما تمایل داشت موقعیت ممتاز خود را در راستای حفظ وضعیت موجود حفظ کند، در حالی که هدف چوشو به قیام با هدف سرنگونی حکومت تبدیل شده بود. ساکاموتو ریوما ( قلمروی توسا ) ( استان کوچی کنونی ) از طریق میانجیگری، رهبران نظامی ساتسوما سایگو تاکاموری و اوکوبو توشیمیچی و از طرف دیگر کیدو تاکایوشی ( کاتسورا کوگورو ) از قلمروی چوشو را گرد هم آورد.
اگر چه این دو قلمرو به طور سنتی دشمنان شدید یکدیگر بودند، رهبران آنها موافقت کردند که زمان مناسب برای تغییر رسیده است و موافقت کردند که در صورت حمله از طرف دیگران به یکدیگر کمک کنند.
همچنین قلمروی چوشو به شدت به سلاح های مدرن نیاز داشت، اما ارتباطات بسیار محدودی با قدرت های غربی داشت. از طرف دیگر، قلمروی ساتسوما، یک تجارت اساسی قابل توجه با بریتانیای کبیر از طریق توماس بلیک گلاور، یک اسکاتلندی، وابسته به شرکت جاردین ماتسون برقرار کرده بود. با پیشنهاد ساکاموتو ریوما، سایگو توافق کرد که سلاح مورد نیاز قلمروی چوشو برای مبارزه با شوگون سالاری توکوگاوا را تأمین کند.
علی رغم این کمک، هنوز هم میان دو قلمرو اختلاف نظر وجود دارد. در ۱ مارس ۱۸۶۶، شوگون سالاری خواستار بازنشستگی و محکومیت دایمیوی چوشو موری تاکاچیکا و کاهش درآمد قلمرو شد. این موضوع رهبری چوشو را خشمگین کرد و منجر به یک توافق رسمی با شش اصل با ساتسوما شد. حوزه این توافقنامه نسبتاً محدود بود. ساتسوما موافقت کرد که به چوشو جهت تقاضای عفو از امپراتور کومی که مخالف تندروی های چوشو و موافق حمله به این قلمرو بود کمک کند. اگر این طرح شکست خورد و شوگون سالاری مورد حمله قرار گرفت، ساتسوما ۲۰۰۰ نفر به کیوتو نیرو اعزام کند. با این حال، ساتسوما موافقت کرد که تنها در صورتی وارد جنگ با شوگون سالاری شود که قلمروی کووانا، ایزو یا محافظان شخصی توکوگاوا یوشینوبو تلاشی جهت جلوگیری از دسترسی و تماس ساتسوما با امپراتور انجام دهند.
wiki: اتحاد ساتچو