اتاق عمل ( به انگلیسی: Operating room ) مکانی استریل در بیمارستان که فقط جهت کارکنان بخش استریل و تیم جراحی طراحی شده است[ ۱] و در گذشته به سالن آمفی تئاتر، تماشاخانه و محیط غیر استریلی گفته می شد که در آن دانشجویان و بازدیدکنندگان اعمال جراحی را تماشا می کردند.
• در گذشته در سالن آمفی تئاتر صندلی بزرگی را به عنوان تخت عمل جراحی قرار می دادند و بازدیدکنندگان روند انجام عمل را پیوسته دنبال می کردند. جراحان با لباس های معمولی و با دستان برهنه ( بدون دستکش استریل ) و ابزارآلات غیر استریل جراحی می کردند.
• تنها در طول صد سال اخیر، اتاق عمل به عنوان یک مرکز اصلی جهت جراحی شناخته شده است. در اثر کوشش جراح انگلیسی، جوزف لیستر در سال ۱۸۶۷ میلادی، مرکز جراحی ( اتاق عمل ) به وجود آمد و اصطلاحاتی مانند عفونت زدایی، اتاق عمل و دفع عفونت مطرح گردید. [ ۲]
• در سال ۱۸۸۴ جراح آلمانی، گوستاو نوبر، مجموعه ای از قواعد لازم جهت استریلیزاسیون و شرایط آسپتیک ∗ از طریق استفاده از لباس، کلاه و پوشش کفش را ارائه کرد. وی در راستای ایجاد محیط عاری از میکروب، در داخل سالن های اتاق عمل از فیلتر به همراه جریان هوای گرم استفاده و بیماران آلوده و غیرآلوده را از یکدیگر مجزا نمود.
• در سال ۱۸۹۰ میلادی، دستکش جراحی توسط ویلیام هالستد ارائه گشت.
• عمل جراحی استریل، در ایالات متحده آمریکا توسط چارلز مک برنی پیشگام گشت.
• تخت جراحی که در وسط اتاق قرار دارد باید قابلیت تنظیم ارتفاع و تمایل به سمتی خاص را داشته باشد و به راحتی به پوزیشن های متنوع جراحی∗ درآید.
• چراغ های اتاق عمل ( چراغ سیالکتیک ) ∗ باید نور روشن و بدون سایه ایجاد کنند. همچنین نور چراغ سیالتیک نباید به گونه ای باشد که موجب خستگی چشم ها شود.
• ماشین بیهوشی در بالای قسمت سرتخت جراحی قرار بگیرد؛ این ماشین توسط لوله هایی با بیمار در ارتباط است و به فرایند تنفس بیمار در طول جراحی کمک می کند و مانیتورها نیز به فرایند اندازه گیری گازهای مخلوط در مدار بیهوشی کمک می کنند.
• ابزارهای جراحی استریل مورد استفاده در طول عمل، بر روی میزی استریل قرار می گیرند.
• وجود دستگاه الکتروکوتر در اتاق عمل این امکان را ایجاد می کند تا بافت بیمار توسط جریان پرفشار برش داده شده و هم زمان امکان بندایش خون نیز باشد تا مقدار خون ریزی به حداقل برسد.
• دستگاه ساکشن باید در اتاق موجود باشد تا ترشحات بیمار را از ناحیه عمل خارج سازد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• در گذشته در سالن آمفی تئاتر صندلی بزرگی را به عنوان تخت عمل جراحی قرار می دادند و بازدیدکنندگان روند انجام عمل را پیوسته دنبال می کردند. جراحان با لباس های معمولی و با دستان برهنه ( بدون دستکش استریل ) و ابزارآلات غیر استریل جراحی می کردند.
• تنها در طول صد سال اخیر، اتاق عمل به عنوان یک مرکز اصلی جهت جراحی شناخته شده است. در اثر کوشش جراح انگلیسی، جوزف لیستر در سال ۱۸۶۷ میلادی، مرکز جراحی ( اتاق عمل ) به وجود آمد و اصطلاحاتی مانند عفونت زدایی، اتاق عمل و دفع عفونت مطرح گردید. [ ۲]
• در سال ۱۸۸۴ جراح آلمانی، گوستاو نوبر، مجموعه ای از قواعد لازم جهت استریلیزاسیون و شرایط آسپتیک ∗ از طریق استفاده از لباس، کلاه و پوشش کفش را ارائه کرد. وی در راستای ایجاد محیط عاری از میکروب، در داخل سالن های اتاق عمل از فیلتر به همراه جریان هوای گرم استفاده و بیماران آلوده و غیرآلوده را از یکدیگر مجزا نمود.
• در سال ۱۸۹۰ میلادی، دستکش جراحی توسط ویلیام هالستد ارائه گشت.
• عمل جراحی استریل، در ایالات متحده آمریکا توسط چارلز مک برنی پیشگام گشت.
• تخت جراحی که در وسط اتاق قرار دارد باید قابلیت تنظیم ارتفاع و تمایل به سمتی خاص را داشته باشد و به راحتی به پوزیشن های متنوع جراحی∗ درآید.
• چراغ های اتاق عمل ( چراغ سیالکتیک ) ∗ باید نور روشن و بدون سایه ایجاد کنند. همچنین نور چراغ سیالتیک نباید به گونه ای باشد که موجب خستگی چشم ها شود.
• ماشین بیهوشی در بالای قسمت سرتخت جراحی قرار بگیرد؛ این ماشین توسط لوله هایی با بیمار در ارتباط است و به فرایند تنفس بیمار در طول جراحی کمک می کند و مانیتورها نیز به فرایند اندازه گیری گازهای مخلوط در مدار بیهوشی کمک می کنند.
• ابزارهای جراحی استریل مورد استفاده در طول عمل، بر روی میزی استریل قرار می گیرند.
• وجود دستگاه الکتروکوتر در اتاق عمل این امکان را ایجاد می کند تا بافت بیمار توسط جریان پرفشار برش داده شده و هم زمان امکان بندایش خون نیز باشد تا مقدار خون ریزی به حداقل برسد.
• دستگاه ساکشن باید در اتاق موجود باشد تا ترشحات بیمار را از ناحیه عمل خارج سازد.
wiki: اتاق عمل