ابَیوَردی، محمّد (ابیورد ۴۵۷ـ۵۰۷ق)
شاعر، مورخ و نسب شناس. از اعقاب معاویۀ ثانی، خلیفۀ اُمَوی، است. در جوانی به بغداد رفت و در خدمت یکی از پسران خواجه نظام الملک درآمد و در سلک شاعران دربار خلافت قرار گرفت. پس از ۴۹۸ق، رئیس کتابخانۀ نظامیه شد. سپس منصب والی اشراف اصفهان را گرفت، پس از مدتی، مغضوب سلطان محمد و زندانی شد. دیوان ابیوردی مشتمل بر دو بخش العراقیات و النَجدیّات است. یاقوت از مصنفات دیگر او نیز یاد می کند که اثری از آن ها در دست نیست؛ تاریخ ابیورد و نسا از آن جمله است. در ۱۹۵۷، رساله ای در انساب، به نام المُختلف و المؤتلف، منسوب به ابیوردی پیدا شد.
شاعر، مورخ و نسب شناس. از اعقاب معاویۀ ثانی، خلیفۀ اُمَوی، است. در جوانی به بغداد رفت و در خدمت یکی از پسران خواجه نظام الملک درآمد و در سلک شاعران دربار خلافت قرار گرفت. پس از ۴۹۸ق، رئیس کتابخانۀ نظامیه شد. سپس منصب والی اشراف اصفهان را گرفت، پس از مدتی، مغضوب سلطان محمد و زندانی شد. دیوان ابیوردی مشتمل بر دو بخش العراقیات و النَجدیّات است. یاقوت از مصنفات دیگر او نیز یاد می کند که اثری از آن ها در دست نیست؛ تاریخ ابیورد و نسا از آن جمله است. در ۱۹۵۷، رساله ای در انساب، به نام المُختلف و المؤتلف، منسوب به ابیوردی پیدا شد.
wikijoo: ابیوردی،_محمد_(ابیورد_۴۵۷ـ۵۰۷ق)