[ویکی فقه] ابی شفروه اسعد بن عبدالقاهر شفروه اصفهانی، از فقهاء و علماء شیعه اصفهان در قرن هفتم هجری بوده است.
«ابن شفروه» شهرت تعدادی از شعراء، ادباء، محدّثین و فضلای اصفهان است که به «آل شفروه» نیز معروف بوده اند. «شفروه» را به صورت های مختلف همچون «سفروه»، «سفرویه»، «سقرویه»، «شبروه»، «شقروه» و «شوروه» ضبط نموده اند. برخی از نویسندگان نیز «شفروه» را منسوب به دیهی به نام «شقروه» می دانند، و گویند که آن دیه همان است که در زمان حاضر «پزوه» در خوراسکان گفته می شود؛ امّا نمونه خطّ یکی از افراد این خاندان که در قرن هشتم می زیسته، موجود است که به صراحت، نسب خود را «شفروه» می نویسد؛ لذا «شفروه» نام شخص است، و نه نام مکان؛ لذا تمام توجیهات قبلی، بی مورد است. در مذهب افراد این خاندان نیز اختلاف است، و عموما آنان را حنفی می نویسند؛ لکن یک نفر از آنان مسلّما شیعه امامی و از بزرگان مفاخر تشیّع بوده، و دو نفر از آن ها نیز مظنون به تشیّع می باشند. این خاندان در اصفهان و ساکن این شهر بوده اند؛ لکن یک نفر در شیراز، و چند نفر نیز در قزوین ساکن بوده اند. از این رو آن ها را گاه اصفهانی، و زمانی قزوینی گفته اند.
معرفی اجمالی
شیخ ابی السّعادات اسعد بن عبدالقاهر بن سعد شفروه اصفهانی، از اجلّه فقهاء و علماء شیعه در قرن هفتم هجری است. صاحب عنوان از مشایخ جناب سیّدرضی الدّین علیّ بن طاووس است، و جناب خواجه نصیرالدّین طوسی و میثم بن علی بحرانی از او روایت کرده اند. در اعیان الشّیعه وی را شاگرد طوسی و بحرانی معرّفی می کند، و در روضات الجنّات از مشایخ آن دو می نویسد، و ظاهرا قول صاحب روضات، معتبر می باشد. وفات وی را در ماه صفر ۶۳۵ق نوشته اند؛ امّا این تاریخ، زمان دریافت اجازه شیخ ابوالسّعادات از سیّد بن طاووس در جانب شرقی بغداد است، در هدیه العارفین وفات او را حدود ۶۴۰ می نویسد.
آثار و تالیفات
کتب زیر از تالیفات او است:۱. اکسیر السّعادتین؛۲. توجیه السّؤالات در نقل اشکالات؛۳. جامع الدلائل و مجمع الفضائل در امامت؛ و آن را منبع الدّلائل نوشته اند.۴. رشح الولاء (یا رشح الوفاء)؛ در شرح دعای صنمی قریش، منسوب به حضرت علی (علیه السّلام) و آن را مترجمی ناشناس، به نام شاه سلطان حسین صفوی ترجمه کرده است.۵. الفائق علی الاربعین در مناقب امیرالمؤمنین (علیه السّلام)؛۶. مجمع البحرین و آن مجموعه ای است از مواعظ و حکم منقول از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام.
فقیه ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۳۰۰-۳۰۱.
...
«ابن شفروه» شهرت تعدادی از شعراء، ادباء، محدّثین و فضلای اصفهان است که به «آل شفروه» نیز معروف بوده اند. «شفروه» را به صورت های مختلف همچون «سفروه»، «سفرویه»، «سقرویه»، «شبروه»، «شقروه» و «شوروه» ضبط نموده اند. برخی از نویسندگان نیز «شفروه» را منسوب به دیهی به نام «شقروه» می دانند، و گویند که آن دیه همان است که در زمان حاضر «پزوه» در خوراسکان گفته می شود؛ امّا نمونه خطّ یکی از افراد این خاندان که در قرن هشتم می زیسته، موجود است که به صراحت، نسب خود را «شفروه» می نویسد؛ لذا «شفروه» نام شخص است، و نه نام مکان؛ لذا تمام توجیهات قبلی، بی مورد است. در مذهب افراد این خاندان نیز اختلاف است، و عموما آنان را حنفی می نویسند؛ لکن یک نفر از آنان مسلّما شیعه امامی و از بزرگان مفاخر تشیّع بوده، و دو نفر از آن ها نیز مظنون به تشیّع می باشند. این خاندان در اصفهان و ساکن این شهر بوده اند؛ لکن یک نفر در شیراز، و چند نفر نیز در قزوین ساکن بوده اند. از این رو آن ها را گاه اصفهانی، و زمانی قزوینی گفته اند.
معرفی اجمالی
شیخ ابی السّعادات اسعد بن عبدالقاهر بن سعد شفروه اصفهانی، از اجلّه فقهاء و علماء شیعه در قرن هفتم هجری است. صاحب عنوان از مشایخ جناب سیّدرضی الدّین علیّ بن طاووس است، و جناب خواجه نصیرالدّین طوسی و میثم بن علی بحرانی از او روایت کرده اند. در اعیان الشّیعه وی را شاگرد طوسی و بحرانی معرّفی می کند، و در روضات الجنّات از مشایخ آن دو می نویسد، و ظاهرا قول صاحب روضات، معتبر می باشد. وفات وی را در ماه صفر ۶۳۵ق نوشته اند؛ امّا این تاریخ، زمان دریافت اجازه شیخ ابوالسّعادات از سیّد بن طاووس در جانب شرقی بغداد است، در هدیه العارفین وفات او را حدود ۶۴۰ می نویسد.
آثار و تالیفات
کتب زیر از تالیفات او است:۱. اکسیر السّعادتین؛۲. توجیه السّؤالات در نقل اشکالات؛۳. جامع الدلائل و مجمع الفضائل در امامت؛ و آن را منبع الدّلائل نوشته اند.۴. رشح الولاء (یا رشح الوفاء)؛ در شرح دعای صنمی قریش، منسوب به حضرت علی (علیه السّلام) و آن را مترجمی ناشناس، به نام شاه سلطان حسین صفوی ترجمه کرده است.۵. الفائق علی الاربعین در مناقب امیرالمؤمنین (علیه السّلام)؛۶. مجمع البحرین و آن مجموعه ای است از مواعظ و حکم منقول از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام.
فقیه ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۳۰۰-۳۰۱.
...
wikifeqh: ابوالسعادات_اسعد_بن_عبدالقاهر_اصفهانی